Του Κώστα Καπνίση
“ Η παράδοση του δημόσιου πλούτου στον κρατικοδίαιτο, αλλά «αθώο» κατά τα άλλα ιδιωτικό τομέα των κατεστημένων συμφερόντων ολίγων οικογενειών ”
Πολλά ακούγονται και γράφονται σε τηλεοπτικές εκπομπές, ραδιόφωνα και εφημερίδες τον τελευταίο καιρό σχετικά με την κατάσταση που επικρατεί στην ελληνική(;) επικράτεια. Οι περισσότεροι ισχυρίζονται ότι όλα ξεκίνησαν εκείνο τον θλιβερό Απρίλη του 2010 βλέποντας στους τηλεοπτικούς μας δέκτες τον τότε πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου να ανακοινώνει την υπαγωγή μας στα αρπακτικά του Δ.Ν.Τ. και στους Ευρωπαίους «εταίρους». Είναι άραγε αυτή η απόλυτη αλήθεια;
Αυτό που μπορούμε με απόλυτη ασφάλεια να πούμε είναι όχι. Είναι κάτι χειρότερο. Η μισή αλήθεια. Χωρίς αμφιβολία ήταν η αρχή του τέλους. Για να φτάσει βέβαια να τελειώσει κάτι πρέπει να έχουν προηγηθεί και πολλά προηγουμένως. Είναι κάτι σαν το ατύχημα. Για να συμβεί πρέπει να γίνουν πολλά πράγματα ταυτόχρονα. Οι τηλεοπτικοί(κυρίως) «αστέρες» και οι συνήθεις(ύποπτοι) προσκεκλημένοι τους μας κάνουν μαθήματα νυχθημερόν για το ότι η κατάσταση στην Ελλάδα πρέπει να αλλάξει και αυτό πρέπει να γίνει χωρίς άλλη χρονοτριβή. Συμφωνούμε απόλυτα. Να αλλάξει. Τι πρέπει να αλλάξει όμως;
Για να αλλάξουν τα πράγματα πρέπει να αλλάξουμε εμείς πρώτα και αυτό γίνεται μόνο όταν έχουμε τη βούληση. Η βούληση ως γνωστό είναι μια δύναμη που έχει ο άνθρωπος, μια αρετή που συνδέεται με τον ηθικό, πνευματικό και ψυχικό κόσμο. Για ποια βούληση όμως μιλάμε αλήθεια όταν αναφερόμαστε στο πολιτικό σύστημα της χώρας και τους πρωταγωνιστές του; Είναι αυτοί οι άνθρωποι που χειρίζονται τις τύχες της χώρας που μας μιλάνε για αλλαγές. Τι να αλλάξουμε λοιπόν; Να αλλάξουμε την ελληνική κοινωνία και να φέρουμε άλλον λαό να κατοικήσει σε αυτή τη χώρα δε γίνεται. Εκτός αν φτάσουμε και σε αυτό το σημείο. Αν υποθέσουμε ότι για να αλλάξει το πολιτικό σύστημα χρειάζεται και η περίφημη βούληση πρέπει να υπάρχει και ένα άλλο απαραίτητο συστατικό που είναι η συνείδηση. Υπάρχει συνείδηση σε αυτά τα πρόσωπα; Είναι δυνατό να υπάρχει; Ένα είναι το σίγουρο. Αν υπήρχε τότε δε θα έπρεπε να εμφανίζεται κανείς τους στον δημόσιο βίο και διάλογο. Αυτοί όμως όχι μόνο εμφανίζονται αλλά μας κουνούν και το δάκτυλο και έχουν το θράσος να μας λένε ότι αφού τα φάγαμε όλοι μαζί τώρα θα πρέπει να τα πληρώσουμε και όλοι μαζί. Ας πάμε σύμφωνα με τη δική τους λογική. Ας υποθέσουμε ότι τα φάγαμε όλοι μαζί. Τα πληρώνουμε όλοι μαζί; Δεν το νομίζουμε. Εδώ και δύο χρόνια πληρώνουν μόνο οι μισθωτοί, οι συνταξιούχοι, οι άνεργοι και τα υπόλοιπα αδύναμα στρώματα της κοινωνίας. Την ίδια στιγμή κάποιοι από αυτούς που τα φάγαμε μαζί βγάζουν τα χρήματά τους στο εξωτερικό. Οι δικοί μας μηχανισμοί δεν τους πιάνουν. Τους πιάνουν όμως οι ξένοι μηχανισμοί. Μας τους στέλνουν σε ένα cd και μας λένε να αυτοί είναι πιάστε τους. Μη τους βάλετε φυλακή αλλά πάρτε έστω τους νόμιμους φόρους. Κάπου εκεί είναι που όλως τυχαίως χάνουμε το cd. Βάζουμε και το στικάκι σε ένα συρτάρι για να είναι πιο ασφαλές. Θα μπορούσαμε να το θάψουμε και σε κανένα χωράφι θα μπορούσε να πει κάποιος. «Δεν πήρε πρωτόκολλο» λέει ο ένας. «Πως τολμάτε να μου απευθύνετε τέτοια ερώτηση» λέει ο άλλος. «Υπονοείτε κάτι για το άτομό μου;». Ένα άλλο μπουμπούκι πήρε κάτι χρήματα από δική του τράπεζα ως δάνειο. Τον πιάνουν. Όχι μην ταράζεστε. Δεν είναι κλέφτης αλαλάζουν οι πολιτικοί του φίλοι. Να υπάρχει νόμος. Αν τα φέρει σε 5 χρόνια πίσω τότε δε θα είναι κλέφτης.
Φάκελος Βατοπέδι
Βγαίνει ολόκληρος πρωθυπουργός στην Έκθεση Θεσσαλονίκης και ομολογεί ότι αναλαμβάνει την πολιτική ευθύνη. Άρα κάτι υπάρχει σωστά; Όχι. Λάθος. Έρχεται ολόκληρη Επιτροπή της Βουλής και αποφαίνεται. Αθώοι. Φάκελος Ολυμπιάδα 2004. Πόσο κόστισε; 2012 μείον 2004 μας κάνει 8. Οκτώ χρόνια ακόμα να μάθουμε πόσο κόστισαν. Γιατί να το μάθουμε; Έλεγε ποτέ ο Γκρούεζας στον Μαυρογιαλούρο πόσο κόστισε το γεφύρι; Δε θα ήταν λογικό. Αφήστε που γινόμαστε και αδιάκριτοι. Συγγνώμη αγαπητή τηλεστάρ. Δεν το θέλαμε.
Φάκελος «νταβατζήδες»
Είναι η περίφημη παράδοση του δημόσιου πλούτου στον κρατικοδίαιτο «αθώο» κατά τα άλλα ιδιωτικό τομέα των κατεστημένων συμφερόντων ολίγων οικογενειών που δεν ξεπερνά τα δάκτυλα των δυο μας χεριών. Πρόκειται για τις γνωστές «εργολαβίες». Για να μπορέσουν οι γνωστοί άγνωστοι να τις πάρουν παίζουν το χιλιοπαιγμένο πλέον έργο. Εκβιάζουν κυβερνήσεις και χειραγωγούν την φουκαριάρα κοινή γνώμη με τη γνωστή μέθοδο της παραπληροφόρησης και της ροζ και ακίνδυνης βεβαίως σκανδαλοθηρίας. Κατά τα άλλα μας λένε για αποκρατικοποιήσεις. Αν αποσυνδέσουμε αυτούς τους κατά τα άλλα «επιχειρηματίες» της ελεύθερης αγοράς, αυτούς τους μεγάλους επενδυτές χωρίς δικές τους επενδύσεις βεβαίως βεβαίως αλλά με κρατικό χρήμα που έπαιρναν από τις τράπεζες και το φόρτωναν στο δημόσιο χρέος τότε θα ζούσε ο ελληνικός λαός για τρεις γενιές με πρωτογενή πλεονάσματα χωρίς καν να χρειάζεται να δουλεύει. Μας θυμίζει λίγο τα θαλασσοδάνεια βέβαια αλλά μια και το θυμηθήκαμε τι έγιναν αυτά; Αυτοί οι «πατριώτες» εφοπλιστές που τα πήραν τότε και οι σημερινοί τους γόνοι που με περίσσιο θράσος δηλώνουν «ελάτε να μας φορολογήσετε» επέστρεψαν έστω τα δανεικά πίσω; Μια απλή ερώτηση κάνουμε. Θυμόμαστε το Χρηματιστήριο; Ναι εκείνο των 6 και 7 χιλιάδων μονάδων. Τύφλα να έχει ο Dow Jones. «Ελάτε να παίξετε» μας έλεγαν. Πάνε οι αποταμιεύσεις μιας ζωής για το σύνολο των απλών ανθρώπων που έπεσαν θύματα της απάτης. Ποιοι κέρδισαν; Αυτοί που κερδίζουν ακόμα και σήμερα παρόλη την οικονομική κρίση. Θυμόμαστε τα εξοπλιστικά προγράμματα. Δεκάδες δισεκατομμύρια προστέθηκαν στο χρέος. Αγοράζαμε ένα πολεμικό αεροσκάφος ή υποβρύχιο στην τριπλάσια τιμή που το αγόραζαν ξένες χώρες. Πάλι καλά που πιάσαμε τον Άκη και δε θα ξανασυμβεί. Αυτοί που πήραν τις προμήθειες όμως; Η περίφημη απογραφή του 2004 που μας οδήγησε στην επιτήρηση; Οι περίφημες συνεντεύξεις ως υποκατάστατο του ΑΣΕΠ; Οι κουμπάροι; Η ασύστολη κατασπατάληση δημοσίου χρήματος από την κρατική διαφήμιση; Το παραδικαστικό και οι μεζούρες; Οι υποκλοπές και η κυριολεκτικά μέχρι θανάτου «φίμωση» ανθρώπων που ήξεραν πρόσωπα και καταστάσεις; Οι φωτιές και οι στρατηγοί άνεμοι; Τα δομημένα και μη ομόλογα; Τα αναψυκτήρια; Οι κομιστές; Η Siemens; Οι κολλητοί; Όλα αυτά και μύρια όσα είναι αυτονόητο ότι δε συνέβησαν μόνα τους. Δεν έπεσαν από τον ουρανό. Κάποιοι τα έκαναν. Διαφθορά πάντα θα υπάρχει. Δεν είμαστε κοινωνία αγγέλων.
Πουθενά στον πλανήτη που ζούμε δεν υπάρχει Κράτος χωρίς διαφθορά. Εφόσον όμως κανείς δεν έχει συλληφθεί, κανείς δεν έχει λογοδοτήσει για όλα αυτά τότε είμαστε σίγουρα κοινωνία διαβόλων. Τα θεσμικά και «υπεύθυνα» βέβαια Μέσα Ενημέρωσης μας βομβαρδίζουν από το πρωί μέχρι το βράδυ για τη δόση των 31 δισεκατομμυρίων ευρώ. Θα πεινάσουμε λένε αν δεν τα πάρουμε. Δε διευκρινίζουν όμως το πιο σημαντικό. Ποιοι θα πεινάσουν; Μήπως το σύστημα; Γιατί χωρίς αμφιβολία τουλάχιστον οι μισοί τουλάχιστον Έλληνες ήδη πεινούν και υποφέρουν. «Θα πάνε στην αγορά για τη ρευστότητα τα χρήματα». Όπως πήγαν και τα υπόλοιπα 150 δισεκατομμύρια φανταζόμαστε που πήραν οι τράπεζες μέχρι τώρα. Όσοι τολμούν και κατεβαίνουν στο δρόμο να διαμαρτυρηθούν ειρηνικά προκειμένου να αποτινάξουν τον ζυγό δοκιμάζουν την βίαιη καταστολή της δικομματικής κυβέρνησης καθώς και της Δημοκρατικής Δεξιάς που έτρεξε να προσυπογράψει και να νομιμοποιήσει το έγκλημα. Πόσο αλήθεια διαφέρει η σημερινή κατάσταση σήψης και παρακμής από την Χούντα; Ναι, είστε Χούντα κύριοι. Όταν καταλύετε το Σύνταγμα και τους Νόμους, όταν εκχωρείτε Εθνική Κυριαρχία και Ανεξαρτησία και ξεπουλάτε την περιουσία του ελληνικού λαού, όταν κάνετε το Κέντρο των Αθηνών θάλαμο αερίων, όταν στερείτε το δικαίωμα των παιδιών μας στο μέλλον, όταν γελοιοποιείτε και βιάζετε τους θεσμούς ταυτίζοντάς τους με τα θλιβερά και τραγικά σας σαρκία, όταν συμβάλλετε στην άνοδο των νεοφασιστών. Τότε ναι είστε Χούντα. Χωρίς καμιά αμφιβολία. Σε ότι αφορά τον ελληνικό λαό και χωρίς καμιά διάθεση να χαϊδέψουμε αυτιά απευθυνόμαστε στον ελληνικό λαό και του μιλάμε με έναν στίχο του Νιόνιου: «Ήρθε ο καιρός να αποφασίσεις με ποιους θα πας και ποιους θα αφήσεις…».
http://periodista.gr/
