=== Οι σημερινοί πλουτοκράτες, δεν είναι τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο, από «τα παιδιά του μπαμπά» με τα αγορασμένα πτυχία, πριμοδοτούμενων από τον πάμπλουτο μπαμπά, φημισμένων αλλά νερόβραστων σχολών, παραγωγής και διαφήμισης τενεκέδων εξουσίας.
=== Σε ένα άρθρο 1 ή 2 ή 3 σελίδων, όπως το «Η ντόπια πλουτοκρατία, που πριν 45 χρόνια ήταν ξεβράκωτη, χάνει κλασικά της στηρίγματα, στα ΜΜΕ του εξωτερικού!!!«, παρά τα συμπεράσματα που παράγονται, συνήθως ξεφυτρώνουν άλλες τόσες απορίες, που προκαλούν «διαλόγους» σαν τον παρακάτω:
=== ΑΠΟΡΙΑ Τ.Ν.: Έχεις ερμηνεία για την ΜΕΤΑΣΤΡΟΦΗ ΕΝΑΝΤΙΟN ΤΗΣ ΑΡΧΟΥΣΑΣ ΤΑΞΗΣ, ενός περιοδικού του ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΟΠΩΣ ΤΟ STERN?????
TI συνέβη και θυμήθηκαν ότι ΦΤΑΙΝΕ ΟΙ ΠΛΟΥΣΙΟΙ?????
=== ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΜΠΑΡΜΠΑΝΙΚΟΥ: ΝΑΙ — Όταν το σύστημα τα έχει αρπάξει από όλους εμάς (τα μόνιμα θύματα) μετά ζορίζεται και ξυπνάνε μέσα του τα κανιβαλικά του αισθήματα και αλληλοτρώγεται.
Να θυμάσαι πάντα, ότι «το σύστημα» το συναποτελούν πάσης φύσεως μεγαλοαπατεώνες, εκπαιδευμένοι να αρπάζουν βίαια, ότι δεν είναι δικό τους. Νομοτελειακά, έρχεται η στιγμή κάποτε, που αλληλοτρώγονται στο δόγμα, «θάνατός σου η ζωή μου» — Δεν έχουν αρχές και φραγμούς. Τους κατευθύνει η δίψα για προσωπική οικονομική δύναμη.
Πάω να ξεκουραστώ.
=== ΝΕΑ ΑΠΟΡΙΑ Τ.Ν.: Εδώ πρόκειται για αγανάκτηση των ΕΞΩΤΕΡΙΚΩΝ του Συστήματος εναντίον των ΤΟΠΙΚΩΝ στοιχείων. ΙΣΩΣ ΑΥΤΟ ΒΓΑΛΕΙ ΣΕ ΚΑΛΟ ΤΟΥ ΚΟΣΜΑΚΗ…. Για να ΕΞΕΓΕΙΡΟΝΤΑΙ και να τους ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΠΟΥΝ, δεν μπορεί, κάτι θα ΜΥΡΙΖΟΝΤΑΙ…. === ΜΠΑΡΜΠΑΝΙΚΟΣ: Δεν είναι ακριβώς αγανάκτηση, όπως καταλαβαίνουμε οι περισσότερη την έννοια αυτής της λέξης. Είναι η πρωτόγονη συμπεριφορά, που έχουμε καθιερώσει να αποκαλούμε «Ο ΝΟΜΟΣ ΤΗΣ ΖΟΥΓΚΛΑΣ» – ο άγριος και ΑΝΑΡΧΟΣ νόμος της ζούγκλας, όπου το μόνο που έχει απομείνει στα ισχυρά άγρια θηρία, είναι οι πρόσκαιρες συμμαχίες, με τα πλέον συγγενικά προς κάθε θηρίο άγρια είδη, που παρά πάλι τη σχετική συγγένεια, είναι και μεταξύ τους καχύποπτα, αλληλοϋποβλέπονται και είναι έτοιμα να φαγωθούν και μεταξύ τους.
Όταν εμείς αναφερόμαστε στα εγκλήματα της πλουτοκρατίας, δεν ξεχωρίζουμε το ένα άγριο είδος από το άλλο. Δηλαδή, ονοματίζοντας υπαίτιους σε κάποιο παράδειγμα, προσπαθούμε να συμπεριλάβουμε, αν είναι δυνατόν, ολόκληρο το φάσμα της οικονομικής ολιγαρχίας που κατακλέβει τον τόπο, και μέχρι τώρα την βλέπαμε «ενωμένη» τόσο μεταξύ τους, όσο και μεταξύ αυτής και των πουλημένων πολιτικών, της γνωστής γαλαζιοπράσινης και ροζ πόρνης εξουσίας.
=== Αν προσέξεις, τόσο το άρθρο του STERN, όσο και λίγες μέρες του Reuters, «στοχοποιούν» συγκεκριμένους και περίπου τους ίδιους ΑΜΑΡΤΩΛΟΥΣ επιχειρηματίες, ενώ ΑΠΟΦΕΥΓΟΥΝ τρανταχτά ονόματα, όπως Σάλας, Αλαφούζος, Βγενόπουλος, Κωστόπουλος, Γιαννακόπουλος, Δαβίδ, Κωνσταντίνης κλπ, με παρόμοια ή και χειρότερη διαδρομή και με στενότερους δεσμούς με συγκεκριμένη χώρα νεοναζιστικής διακυβέρνησης. Ανάλογα με τις εξελίξεις, θα υπάρξει νέος διαχωρισμός και μεταξύ των τελευταίων και πιθανότατα θα δούμε να νεοστοχοποιούνται μερικοί από αυτούς, στα πλαίσια του ευγενούς αθλήματος της πλουτοκρατίας «θάνατός σου η ζωή μου» – γιατί αν μυρίζονται κάτι, είναι η μυρουδιά του θανάτου και το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι, να μην αφορά τον δικό τους, τον προσωπικό τους θάνατο. Έτσι, γινόμαστε θεατές «θυσιών» κάποιων «φίλων» τους για να κατευνάζονται οι μάζες και να «ανακαλύπτουν» νέα πεδία δράσης των ληστοσυμμοριών.
=== Όσον αφορά εμάς τον λαό, αν δεν μάθουμε ΞΑΝΑ να αυτοοργανωνόμαστε και να πέρνουμε τις τύχες μας στα δικά μας χέρια, αλλά γινόμαστε θεατές, ή εμπιστευόμαστε βλήματα και καιροσκόπους, που υπόσχονται, ότι αυτοί θα καθαρίσουν για πάρτι μας, τότε θα προκύπτουν τα ίδια και χειρότερα. Αν πιστεύουμε ότι απέναντι έχουμε πολύ κακούς αντίπαλους, πρέπει να κάνουμε κινήσεις τέτοιες, που να κατατρομάξουν τους κακούς, χωρίς να λογαριάζουμε, αν θα χάσουμε ακόμα και τη ζωή μας. Τέτοια ζωή που μας άφησαν, για σκότωμα είναι.
http://tsoutsouneros.arvanitis.eu/
