Το να είσαι 25 με 35 χρόνων θεωρείται από πολλούς ως ευλογιά αφού είσαι αρκετά μεγάλος για να είσαι απολυτά ανεξάρτητος και αρκετά μικρός για να κανείς ακόμα ότι σου κατέβει στο κεφάλι, χωρίς να δεσμεύεσαι από κοινωνικά στερεότυπα και υποχρεώσεις (γάμοι, παιδιά κτλ). Ειδικά η ηλικία 30-35 χρονών θεωρείτε πλέον από πολλές δημογραφικές έρευνες ως ιδανική, καθώς είναι η περίοδος κατά την ποια έρχεται η πρώτη άνθηση της καριέρας του ανθρώπου και είναι η περίοδος που ξεκινά να παίρνει καλά λεφτά από την δουλειά του.
Είναι προφανές ότι όσοι γράφουν αυτές τις αναλύσεις δεν κατοικοεδρεύουν στην Ελλάδα….
Γιατί αν είσαι Έλληνας εργαζόμενος (στην Ελλάδα) και ανήκεις στο παραπάνω ηλικιακό γκρουπ, μάλλον η επιβίωση σου είναι ένα σύγχρονο οικονομικό θαύμα!!!!
Γιατί αν είσαι Έλληνας εργαζόμενος (στην Ελλάδα) και ανήκεις στο παραπάνω ηλικιακό γκρουπ, μάλλον η επιβίωση σου είναι ένα σύγχρονο οικονομικό θαύμα!!!!
Η επιλογή του συγκεκριμένου ηλικιακού γκρουπ δεν γίνεται τυχαία από τους διαφόρους γκουρού του marketing. Ως τα δεκαοκτώ ο μέσος άνθρωπος δεν έχει δικά του εισοδήματα και εξαρτιέται απόλυτα από τους γονείς του. Ενώ από τα 18 έως τα 25 του, συνήθως είναι φοιτητής και συνεπώς πάλι οικονομικά εξαρτημένος από την οικογένεια του. Αλλά ακόμα και αν δουλεύει κατά τα φοιτητικά του χρόνια οι πιθανότητες είναι, η εργασία του να του αποφέρει απλά ένα χαρτζιλίκι που δρα περισσότερο σαν έξτρα βοήθημα παρά σαν το μέσο επίτευξης πλήρους οικονομικής ανεξαρτησίας.
Αντιθέτως στην ηλικία των 25 ο μέσος άνθρωπος έχει τελειώσει με τις σπουδές του και είναι έτοιμος να κάνει τα πρώτα βήματα προς το μέλλον. Βγαίνει στην αγορά εργασίας και αναλόγως προσόντων, βρίσκει την πρώτη του δουλειά. Η οποία του αποφέρει τα αναγκαία, για την οικονομική ανεξαρτησία του, έσοδα. Με τα λεφτά αυτά, φεύγει από την οικογενειακή εστία και μετακομίζει (για πρώτη φορά) σε δικό του σπίτι, αγοράζει ενδεχομένως το πρώτο του μεταφορικό μέσο, ταξιδεύει, διασκεδάζει, ξοδεύει … ΖΕΙ!
Πάμε τώρα στην Ελλάδα…. και ας πάρουμε την αρκετά τυπική περίπτωση κάποιου που είναι γύρω στα 25, που μόλις έχει τελειώσει το πανεπιστήμιο και το μεταπτυχιακό (γιατί στην Ελλάδα πλέον ένα μόνο πτυχίο δεν λέει τίποτα, αν δεν είναι ιατρικής) και μιλάει δυο γλώσσες….
Αν είναι γυναίκα: Προσλαμβάνετε άμεσα σε κάποια εταιρία στην μεγαλειώδη θέση της ΓΡΑΜΑΤΕΩΣ!!! Όπου τα κύρια καθήκοντα της είναι να φτιάχνει καφέδες για τον 50αρη-60αρη διευθυντή της, να σηκώνει τα τηλέφωνα και να βρίσκει ευφάνταστους τρόπους να ξεγλιστρά στα σεξουαλικά υπονοούμενα του προϊσταμένου της... Εάν σε ένα εύλογο χρονικό διάστημα 3-5 ετών δείξει ότι είναι εργατική, έξυπνη και φιλότιμη θα προαχθεί σε θέση «στελέχους»! Δηλαδή βοηθός στο μάρκετινγκ ή τις πωλήσεις οπού γίνεται η προσωπική λινάτσα κάποιου που έχει ξεκινήσει την εργασιακή του σταδιοδρομία 10-15 χρόνια πριν από εκείνη. Αλλά τουλάχιστον θα ασχολείται με κάτι που έχει μια ελάχιστη σινάφια με τον αντικείμενο των σπουδών της. Ενώ και πάλι κατά ένα περίεργο τρόπο κατά κύρια καθήκοντα της είναι να σηκώνει τηλέφωνα και να αποφεύγει σεξουαλικά υπονοούμενα.
Αναφορικά με τα προτερήματα που πρέπει να επιδείξει για να προοδεύσει… Εργατική σημαίνει να δουλεύει τουλάχιστον 12 ώρες την μέρα χωρίς να παραπονεθεί ούτε μια φορά. Έξυπνη σημαίνει ότι παρά τα 3-5 χρόνια σεξουαλικής παρενόχλησης από τον διευθυντή της, κατάφερε να αποφύγει το μοιραίο. Και τέλος φιλότιμη σημαίνει ότι του έχει υποσχεθεί ότι θα του κάτσει μόλις της δώσει την ΣΠΟΥΔΑΙΑ προαγωγή...!!!
Αν είναι άντρας: Μένει τουλάχιστον 2-3 χρόνια άνεργος να ψάχνοντας την δουλεία τον ονείρων του έως ότου να καταλάβει ότι απλούστατα δεν υπάρχει. Με αποτέλεσμα μετά από 3 χρόνια συνεχούς απογοήτευσης να καταλήξει να αποδεχτεί την πιο γελοία δουλεία που θα βρει μπροστά του και να προσληφθεί βοηθός του βοηθού… Όπου τα κύρια καθήκοντα του είναι να μεταφέρει χαρτιά από γραφείο σε γραφείο, να πιάνει τους φάκελους που είναι στα ψηλά ράφια (βοηθώντας τις κοντύτερες συνάδελφους που δεν φτάνουν), να κουβαλάει ότι χρειάζεται κουβάλημα (από κούτες έως έπιπλα), να αλλάζει την μπουκάλα με το νερό (γιατί είναι βαριά και η γραμματέας δεν μπορεί να την σηκώσει), να κάνει εξωτερικές δουλειές (πηγαίνοντας με το λεωφορείο στην άλλη άκρη της Αττικής) και ΚΥΡΙΩΣ να πηγαίνει το αμάξι του διευθυντή του για πλύσιμο… Εάν σε ένα εύλογο διάστημα 3-5 ετών δείξει ότι είναι εργατικός, φιλότιμος και έξυπνος έχει μια αμυδρή πιθανότητα να γίνει απλός βοηθός ή στην καλύτερη περίπτωση εξωτερικός πωλητής (μόνο στην περίπτωση που κάποιος από τους υφιστάμενους, αποχωρήσει, απολυθεί ή συνταξιοδοτηθεί). Στην πρώτη περίπτωση το μόνο που αλλάζει, είναι ότι έχει δικό του PC και γραφείο και δεν αναγκάζεται γράφει πλέον σε διάφορα τεφτέρια. Ενώ στην δεύτερη, θα είναι όλη μέρα στον δρόμο φορώντας ένα πολυεστερικό κουστούμι που έχει αγοράσει από το σουπερμάρκετ της γειτονιάς του (γιατί δεν έχει χρήματα να ψωνίσει από αλλού) αλλά έχει εταιρικό αυτοκίνητο (1.000 κυβικών και χωρίς κλιματισμό [«Τι να το κάνεις μωρέ… εύκρατη χώρα η Ελλάδα… για τρεις μήνες το χρόνο???»]) και εταιρικό τηλέφωνο (μόνο για εισερχόμενες, τις εξερχόμενες τις πληρώνει από την τσέπη του).
Αναφορικά με τα προτερήματα που πρέπει να επιδείξει για να προοδεύσει… Εργατικός σημαίνει ότι σε οτιδήποτε του ζητηθεί, όσο περίεργο-τρελό-αλόκοτο και αν είναι δεν λέει ποτέ όχι. Φιλότιμος σημαίνει να δουλεύει απερίσπαστα τουλάχιστον 12 ώρες την μέρα, ότι και αν συμβεί (π.χ. να κουβαλά ντουλάπες ολόκληρες ακόμα και με σπασμένο χέρι). Και έξυπνος σημαίνει ότι όταν βλέπει τον διευθυντή του να παρενοχλεί σεξουαλικά την νεαρά γραμματέα της εταιρίας, κάνει τα στραβά μάτια και δεν το λέει πουθενά…
Είτε όμως κάποιος είναι άντρας, είτε γυναίκα το δεδομένο είναι ότι ξεκινάει την εργασιακή του πορεία με τον αστρονομικό μισθό των € 700 (που πλέον η κυβέρνηση αποφάσισε ότι είναι ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΟ ΠΟΣΟ και θα τον κάνει € 500) και σε ελάχιστες περιπτώσεις (οπού υπάρχει κάποια «ειδικότητα» ενδεχομένως) μετά βίας € 1.000 μικτά. Και αυτό ακριβώς το γεγονός, ότι ο μέσος 30αρης Έλληνας κατορθώνει να επιβιώνει σε μια χώρα που η βενζίνη κοστίζει γύρω στο € 1,70/ λίτρο και το ελάχιστο ενοίκιο είναι € 350… με μισθό (maximum) € 880 καθαρά είναι αδιαμφισβήτητα ένα σύγχρονο οικονομικό θαύμα!!!!
Ο τρόπος που αυτό το θαύμα επιτυγχάνονταν έως σήμερα ήταν το ιδιοφυές τετράπτυχο… Μένω (ακόμα) με την μάνα μου - Έχω δεκαπέντε πιστωτικές κάρτες (όλες φουλαρισμένες) - Χρωστάω και ένα δανειάκι στην τράπεζα (minimum € 20.000) - και τα υπόλοιπα τα τσοντάρει η μάνα μου σε μηνιαία βάση…
Στις μέρες μας πλέον, που οι τράπεζες δεν του εκδίδουν άλλες πιστωτικές, που του ζητάνε πίσω τα λεφτά από εκείνα τα δανειάκια που τον συντηρούσαν και που η μάνα του δεν έχει πλέον αλλά λεφτά για να τσοντάρει στο μηνιάτικο (είτε επειδή δεν της περισσεύουν πλέον, είτε γιατί έμεινε άνεργη)… ο μέσος νέος Έλληνας εργαζόμενος για πρώτη φορά στα τελευταία 40 χρόνια, έχει ΜΟΝΟ δυο επιλογές. Είτε να επαναπροσδιορίσει προς τα κάτω το βιοτικό του επίπεδο. Είτε να επαναπροσδιορίσει προς τα πάνω τις εργασιακές του σχέσεις…. Το μόνο σίγουρο είναι ότι η μπάλα είναι πλέον στα πόδια του…
