Η ταυτότητά μου γράφει Υπηκοότητα Ελληνική αλλά δεν γνωρίζω σεποιά Ελλάδα ανήκω. Στην πουλημένη ή στην απούλητη; Δεν γνωρίζω πια.
Τελευταία βλέπω όλο και πιο συχνά κουστουμαρισμένους ηλίθιους μπακάληδες
να διαχειρίζονται ό,τι μου κληρονόμησαν σκοτωμένοι, προδομένοι, νικημένοι.
Δεν κατάφερα να διαχειριστώ την κληρονομιά αλλά ούτε να την παραδώσω
στους επόμενους. Δεν ξέρω από ποιό σύνορο εισέβαλαν τα κατοχικά στρατεύματα
του Ράϊχ της ποταπότητας. Δεν μας έπιασαν στον ύπνο εδώ που τα λέμε, αλλά
ούτε και ξύπνιοι ήμασταν.
να «τρέχουν» στο γεωγραφικό χώρο που εθιμοτυπικά ακόμη λέγεται Ελλάδα και
να νιώθεις ότι αφορούν μια άλλη χώρα.
Αποστασιοποιηθήκαμε και βλέπουμε τα δρώμενα σαν ιστορικό ντοκιμαντέρ ή τίποτα
πια δεν μας διαπερνά;
Η Ελλάδα μέσα από πηχυαίους τίτλους, μεσότιτλους και αναλύσεις χωριατών.
Κάποιοι, λένε, που «κυβερνάνε» δεκαετίες αυτόν τον τόπο ξεκίνησαν εδώ και λίγο
καιρό να χαρίζουν υπόγειο, εναέριο και επίγειο χώρο.
Καρέ-καρέ παρακολουθούμε τις χειραψίες και τα δείπνα σα να χαζεύουμε τρώγοντας
πασατέμπο, μια χολιγουντιανή ταινία εποχής, όπου ο φεουδάρχης δέχεται στο «φτωχικό»
του τον βασιλέα για να τον φιλέψει με την πραμάτεια από τον ιδρώτα των δούλων.
Από την άλλη βλέπω και αισθάνομαι μια άλλη Ελλάδα που δεν έχει εκατομμύρια πληθυσμό,
που δεν στοιβάζεται και δεν εξαγοράζεται. Μια μειοψηφία, που μόνο από πείσμα, αφήνει
στην ταυτότητά της το Υπηκοότητα Ελληνική και δεν το σβήνει με κόκκινο ή πράσινο
στυλό.
Είναι αυτή που δεν πηγαίνει σε Μνημόσυνα Τιμής, αλλά έχει τα Μετάλλια Ανδρείας στην
ψυχή της. Μια Ελλάδα που ντρέπεται τους νεκρούς της, που τιμά τους αγώνες και δεν του
καπηλεύεται.
Είναι μια χώρα από μόνη της. Άνευ συνόρων και προοδευτικών-δημοκρατικών πολιτικών
εκπροσώπων.
Έχει απομείνει χωρίς βοήθεια στα στενά των αόρατων Θερμοπυλών και περιμένει τα στρατεύματα
του Ράϊχ να περάσουν από πάνω της. Θα περάσουν αυτό είναι σίγουρο. Πάντα περνούσαν....
γιατί πάντα υπήρχαν Εφιάλτες. Αλλά η τύχη τόσο των Νενέκων όσο και των στρατευμάτων
θα είναι πάντα η ίδια.
Ανάμεσα σε δύο χώρες ταλαντεύομαι. Πληρώνω την πρώτη σαν τον ραγιά για να μου ταυτοποιήσει
την υπηκοότητα, αντέχω για χάρη της δεύτερης για να επιζήσει η ταυτότητά μου με τη σιγουριά
πως το ερώτημα σύντομα θα μετατραπεί σε αξίωμα.
