Διάβασα το κείμενό σου "γιατί οι Έλληνες δεν αντιδρούν" και απαντώ με λίγα λόγια στα σχόλια που κάνεις. Το μικρό αυτό κομμάτι που...
έμεινε από την τέως μεγάλη Ελλάδα, σε έκταση σε κατοίκους και σε
μεγαλείο κατοικείται σήμερα από ανθρώπους που είναι αποκομένοι από την
πατρώα ρίζα τους. Η σχέση μας με την πατρώα μας ρίζα είναι ανύπαρκτη.
Εάν διαβάσεις τον Ιώσηπο θα δεις με μεγάλη σου έκπληξη να λέει στο
βιβλίο Ιωσήπου βίος 192 "...αλλά γεγυμνωμένως περι τούτων και οικίαις
και θανάτοις μάλιστα πάντων απαντώσι μη αρνούμενοι τα πάτρια..." Αυτοί
δηλαδή οι Εβραίοι όπως βλέπεις και μπροστά στην απειλή του χειρότερου
θανάτου δεν απαρνήθηκαν ποτέ τα πάτρια.
Εμείς οι "μεγάλοι" Μακεδώνες και Ελληναράδες απαρνηθήκαμε τα πάντα.
Κατηγορήσαμε και ατιμάσαμε τα ιερά των πατέρων μας και χαρακτηρίσαμε
τους δικούς μας μεγάλους προπάτορες ως "τσαρλατάνους" αφού για όλους
μας υπήρξαν άνθρωποι με ψεύτικα και ανύπαρκτα ιερά. Έτσι τους στολίσαμε
με τα υπέροχα κοσμητικά επίθετα ως ειδωλολάτρες, άθεους και μυαρούς.
Δεχόμαστε δε να δοξολογούνται και να υμνούνται οι προπάτορες των Εβραίων
ως δικοί μας προπάτορες. Κάνω μνεία στο "των ενδόξων προπατόρων ΗΜΩΝ
Αβραάμ, Ισαάκ, Ιακώβ και των θεοπατόρων ΗΜΩΝ Ιωακείμ και Άννης".
Δεχόμαστε την βάφτιση που μας αποκόπτει από την πατρώα μας ρίζα και μας
μετατρέπει σε νόθα παιδιά του Αβράαμ. Κάνω μνεία στο κεφάλαιο 3 κατά
Γαλάτες Επιστολή του Αποστόλου Παύλου, εδάφιο 29 ο οποίος λέει:
"Εάν βαπτισθείς είσαι τέκνο του Χριστού και αφού είσαι τέκνο του Χριστού, τότε είσαι
ΣΠΕΡΜΑ του Αβραάμ".
Και στο κεφάλαιο 4 εδάφιο 31 λέει Ο Παύλος:
"Δεν είμαστε αδελφοί μου παιδιά της δούλης της Αγαρ αλλά γνήσια τέκνα της
ελεύθερης γυναίκας της Σάρρας". (Πού είναι ο Έλληνας και η Ορσηίδα);
Δεν τιμήσαμε ποτέ κάποιον από τους προγόνους μας. Οι περισσότεροι δεν γνωρίζουν πότε πέθανε και πότε γεννήθηκε ο Αλέξανδρος και ασφαλώς τους φαίνεται ανέκδοτο η θεοποίηση του Αλεξάνδρου από το Αιγυπτιακό Ιερατείο 661 χρόνια πρίν θεοποιηθεί ο Ιησούς το 326 στη Σύνοδο της Νίκαιας στην Μ.Ασία υπό την προεδρία του Μ. Κωνσταντίνου.
Δεν τιμήσαμε ποτέ το κοσμοϊστορικό γεγονός της Μάχης του Μαραθώνα ενώ τιμήθηκε στην Γερμανία, στην Αυστραλία και στο Σικάγο. Στην Δράμα δε που τολμήσαμε να κάνουμε μια έκδήλωση προς τιμή της Μάχης του Μαραθώνα για τα 2500 χρόνια βρεθήκαμε στο εδώλιο του κατηγορουμένου.
Η δίκη έλαβε χώρα στο Πρωτοδικείο Δράμας στις 18 με 21 Φεβρουαρίου
2013. Στο Ωραιόκαστρο δε της Θεσσαλονίκης που τολμήσαμε να κάνουμε το
ίδιο ο Δήμαρχος Ωραιοκάστρου κύριος Νικόλαος Μπάτος, έστειλε επιστολή
στην Ομάδα "Ε" Έψιλον μέσω της οποίας απαγόρευσε την εκδήλωση
τονίζοντας μεταξύ άλλων ότι "η εκδήλωση αυτή βρίσκει το Δήμο
Ωραιοκάστρου ριζικά αντίθετο". Μετά μιά εβδομάδα στην Δράμα γύριζαν
στους δρόμους την Κάρρα της Αγίας Βαρβάρας με τιμές αρχηγού Κράτους και
στο Ωραιόκαστρο την Πορταίτησα επίσης με τιμές αρχηγού Κράτους.
Και συνεχίζω. Πότε τιμήθηκε η Μάχη των Θερμοπυλών ή η Μάχη της Σαλαμίνος ή των Πλαταιών ή της Πύδνας; Και πότε δακρύσαμε εμείς για τα πολλά εκατομμύρια Ελλήνων που θανατώθηκαν με τον χειρότερο τρόπο στην Σκυθόπολη, για τις χιλιάδες στον Ιππόδρομο της Θεσσαλονίκης και για τις 35 χιλιάδες στον Ιππόδρομο της Κωνσταντινουπόλεως από τους μεγάλους μας "Αγίους" Θεοδόσιο και Δημήτριο;
Πότε σοκαριστήκαμε ακούγοντας να είναι στην γενέτειρα της θεάς Αθηνάς και τότε πολιούχου της Αθήνας προστάτης και πολιούχος ο Διονύσιος Αρειοπαγίτης; Ή πότε ξαφνιάστηκε κανείς όταν στην Θεσσαλονίκη, την γενέτειρα του Αλεξάνδρου, του Αριστοτέλη και της Θεσσαλονίκης, είναι προστάτης και πολιούχος ο διώκτης και σφαγέας των Ελλήνων "μεγαλομάρτ." Δημήτριος
η στην Κρήτη την γενέτειρα του Δία και του Μίνωα να είναι προστάτες ο Αγιος Νικόλαος και ο Άγιος Μηνάς;
Αυτά είναι τα χάλια των σημερινών κατοίκων αυτής της γωνιάς που βάφτηκε με πολύ αίμα των προγόνων μας αλλά ποτέ δεν δακρύσαμε και δεν ανάψαμε ένα κεράκι. Τιμάμε όμως αυτούς που μας άλλαξαν τα φώτα, αντικατέστησαν την πατρώα μας ρίζα με την δική τους και μας γαλούχησαν έτσι ώστε να μην μπορούμε πλέον να ξεκαθαρίσουμε τον αχταρμά που μας έβαλαν στο τραπέζι. Έτσι χάσαμε τα πρότυπα, τις αξίες και την ζεστή αγκαλιά των δικών μας προπατόρων. Όμως ο Αβραάμ μας χρησιμοποιεί αλλά δεν μας αγάπησε ποτέ γιατί ξέρει ότι είμαστε θετά τέκνα και όχι γνήσια όπως τα αγαπητά του παιδιά οι Εβραίοι.
Μας ενθουσιάζει βέβαια το υπέροχο μήνυμα του Ιησού "αγάπα τον πλησίον σου" και "αγάπα τον εχθρό σου". Χιλιάδες χρόνια πριν από τον Χριστό λέει ο Προμηθέας:
"εγώ δ΄ετόλμησ, εξελυσάμην βροτούς Εγώ μονάχα τόλμησα κι έσωσ ανθρώπους,
τό μή διαρραισθέντεας εις Άιδου μολείν, να μην βρεθούν ομαδικά στον Άδη τέφρα.
τω τοι τοιαϊσδε πημοναίσι κάμπτομαι, Γι αυτό στο βράχο τούτο βασανίζομαι δω
πάσχειν μεν αλγειναίσιν, οικτραίσιν δ΄ιδείν, πέρα αβάσταγα κι άθλια κακά να ζώ,
θνητούς δ΄εν οίκτω προθέμενος, τούτου τυχείν Κι ενώ αγάπη συμπόνια τόση στους ανθρώ-
ούκ ηξιώθην αυτός, αλλά νηλεώς πους είχα δεν αξιώθηκα κι εγώ όμοια νάχω
ώδ ερρύθμισμαι, Ζηνί δυσκλεής θέα. κι έτσι σκληρά μ έχουν καρφώσει,
ντρόπιασμα αιώνιο κι άτιμο του Δία.
Μιλάει λοιπόν ο Προμηθέας για την υπερβολική αγάπη του προς τους ανθρώπους εξ αιτίας της οποίας βρέθηκε σ αυτήν την άσχημη θέση αλλά δεν ζητά εύνοια και δεν μετανοεί.
Από την άλλη με το μήνυμα της αγάπης του Χριστιανισμού αφανίστηκαν λαοί εκ θεμελίων. Θανατώθηκαν χιλιάδες αθώοι άνθρωποι και ζώα. Με σύμβολο τον σταυρό σημαδεύει ο κάθε χριστιανός τον εχθρό του ενώ "αγάπα τον εχθρό σου".
Ο "μέγας" Κωνσταντίνος και "Αγιος" βλέπει το σύμβολο του στρατού και κατασφάζει τους συμπατριώτες του τους οποίους αποκαλούσε εχθρούς και στη συνέχεια συγχαίρουν την Παναγία ως "στρατηγό" για την συμπαράστασή της στην μεγάλη σφαγή. Κάνω μνεία στο "υπέρ μαχω στρατηγώ τα νικητήρια....".
Όλα αυτά τα παράδοξα μηνύουν ότι από τον λαό αυτό εξαφανίστηκε πλέον ολοκληρωτικά η κρίση και ακολουθεί την χαραγμένη γραμμή όπως το πρόβατο τον τσομπάνη του.
Στο εξωτερικό μεγαλουργούν επειδή ξεφεύγουν από το καλούπι που τους έχει εγκλωβίσει εδώ το κάθε κατεστημένο.
Σου υπενθυμίζω και την φράση του Αλεξάνδρου όταν πέρασε τον Ελλήσποντο.Αφού κάρφωσε το δόρυ του στο έδαφος, ύψωσε το χέρι και το βλέμμα του προς τον Ουρανό και φώναξε:
"Ποτέ δεν θα συγχωρήσω αυτούς που ατίμασαν τα ιερά των προγόνων μου
ούτε ακόμα και εάν μετανοήσουν".
Ποιοί είναι αυτοί που ατίμασαν τα ιερά των προγόνων του; Τότε οι Πέρσες και στη συνέχεια εμείς. Σκέψου τι θα μας κάνει εάν κάποτε επιστρέψει. Και ένας Αλέξανδρος θα έρθει κάποτε για να ξαναβάλει τα πράγματα στη θέση τους.
φιλικότατα
Αριστοτέλης Κακογεωργίου από την Ομάδα "Ε" Έψιλον
http://ksipnistere.blogspot.gr/
