Να
λοιπόν που ήρθε ο καιρός και γίνονται πλέον ανοιχτά
συζητήσεις,εισαγγελικές έρευνες και δημοσιογραφικά ρεπορτάζ για...
μίζες!!!Συγκεκριμένα, για... μίζες που αφορούν στρατιωτικές προμήθειες...!
Και γιατί μιλάμε μόνο γι αυτές τις μίζες;
Μήπως επειδή μας προετοιμάζουν ψυχολογικά για μία κάθετη μείωση των στρατιωτικών δαπανών - προμηθειών;
Αν όχι, γιατί δεν ανοίγουμε κουβέντα για τις άλλες μίζες; Για παράδειγμα, γιατί δε συζητάμε για τις μίζες που αφορούν στα έργα των Ολυμπιακών Αγώνων, οι οποίες πολλαπλασίασαν το κόστος των έργων μέχρι και ως 1.800 (ναι, σωστά διαβάσατε) τοις εκατό!!!
Γιατί δεν μιλάμε για τις μίζες των υπόλοιπων κατασκευαστικών έργων (π.χ. Εγνατία Οδός ή Εθνική Οδός Αθηνών - Θεσσαλονίκης);
Γιατί δεχόμαστε τόσο εύκολα αυτή την μονομερή προσέγγιση που γίνεται για τις μίζες;
Γιατί γινόμαστε αδιαμαρτύρητοι συμπρωταγωνιστές των σχεδίων που υλοποιεί μία εγκληματική συμμορία που υποτίθεται ότι κυβερνά τη χώρα και δίνουμε άλλοθι στην απόκρυψη τεραστίων σκανδάλων και συναινούμε στην επικείμενη εθνική καταστροφή που ετοιμάζουν για λόγους... οικονομίας;
Μήπως η συζήτηση για μίζες του χθες είναι προτιμότερη από το να ασχολούμαστε με τα χάλια της πολιτικής και τις πιθανές μίζες του σήμερα;
Αν -ας κάνουμε μία υπόθεση- δόθηκαν τόσαν λεφτά για μίζες για τις στρατιωτικές προμήθειες, πόσα λεφτά δίνονται σήμερα σε μίζες για υποθέσεις που αφορούν ενεργειακά οικόπεδα στην αυριανή ελληνική ΑΟΖ;
Μήπως, το μεγάλο πάρτι γίνεται σήμερα κι εμείς έχουμε γίνει πρόθυμοι θεατές μόνο του χθες;
Πότε θα μάθουμε, σαν λαός, να πάψουμε να κοιτάζουμε εκεί που κάποιο δάχτυλο που μας δείχνει, χωρίς να σκεφτόμαστε τίνος είναι το δάχτυλο, γιατί μας δείχνει αυτό που μας δείχνει, τι άλλο υπάρχει εκτός από εκείνο που το "δάχτυλο" θέλει να δούμε;
Παναγιωτίδης Μάρκος
Πηγή
