Οι άνθρωποι γνωρίζουν μόνο το 10% περίπου της εγκεφαλικής τους λειτουργίας.
Επιστήμονες σε ένα μοναδικό εργαστήριο στη Βαρκελώνη εργάζονται για να ανεβάσουν αυτό το ποσοστό.
Ο λόγος γι‘αυτό είναι ότι θέλουν να έχουμε καλύτερες επιδόσεις σε έναν κόσμου που πλέον είναι γεμάτος με δεδομένα.
Η συλλογή δεδομένων είναι εύκολη.
Το δύσκολο είναι να... βγάλεις νόημα από αυτά. Όμως, ζώντας σε έναν κατακλυσμό στοιχείων, ο άνθρωπος συχνά δεν μπορεί να τα βγάλει πέρα με
περίπλοκες βάσεις δεδομένων. Οι ερευνητές δουλεύουν με εξελιγμένα εργαλεία εικονικής πραγματικότητας, ώστε να παράσχουν βοήθεια.
Ο συντονιστής του προγράμματος CEEDS και ψυχολόγος στο Πανεπιστήμιο Γκόλντσμιθ του Λονδίνου Τζόναθαν Φρίμαν μας λέει σχετικά:
«Η επιστήμη δείχνει πως μεγάλο μέρος αυτής της παρασκηνιακής επεξεργασίας, την οποία δεν προσέχουμε, μπορεί να δώσει χρήσιμες πληροφορίες για το περιβάλλον. Άρα, μπορεί να αναγνωρίσει αν υπάρχουν πεδία ενδιαφέροντος, αν υπάρχουν απειλές, αν υπάρχει κάτι εν δυνάμει εντυπωσιακό που δεν έχουμε εντοπίσει».
«Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε την αφή, την όραση και την ακοή για να αντιληφθούμε το περιβάλλον και τον κόσμο γύρω μας. Προσπαθούμε να δημιουργήσουμε μια πρόσθετη αίσθηση από τις υποσυνείδητες ανθρώπινες διαδικασίες. Αυτό δίνει στους ανθρώπους μια έξτρα δύναμη, μια παραπάνω ικανότητα να κατανοήσουν το νόημα μεγάλων συνόλων δεδομένων», συμπληρώνει ο Τζόναθαν Φρίμαν.
Οι επιστήμονες σε αυτό το ερευνητικό πρόγραμμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης θέλουν κατά βάση να μας καταστήσουν εξυπνότερους και αποδοτικότερους μέσω της ακοής και της τόνωσης του υποσυνειδήτου μας. Έτσι, κινητοποιείται όλη η δύναμη της δημιουργικότητάς μας. Και για το σκοπό αυτό χρησιμοποιούν περίπλοκη τεχνολογία.
Ο προγραμματιστής Πέδρο Ομέδας από το Πανεπιστήμιο Πομπέου Φάμπρα στη Βαρκελώνη εξηγεί: «Ενώνουμε πολύ διαφορετικές τεχνολογίες. Οι πλατφόρμες εικονικής και μικτής πραγματικότητας μας επιτρέπουν να ελέγχουμε την πληροφορία εις βάθος.
Έχουμε επίσης συστήματα που μας βοηθούν να εξάγουμε πληροφορίες μέσα στις πλατφόρμες. Χρησιμοποιούμε συστήματα εντοπισμού για να κατανοήσουμε πώς κινείται ένα άτομο μέσα σε έναν δεδομένο χώρο.
Επίσης έχουμε πολύ διαφορετικούς φυσιολογικούς αισθητήρες που ελέγχουν τον καρδιακό και τον αναπνευστικό ρυθμό, για να εντοπίσουμε τα σήματα που εκπέμπει ο χρήστης, συνειδητά ή όχι. Μείζων πρόκληση είναι όλες αυτές οι πληροφορίες να ενοποιηθούν με συνεκτικό τρόπο».
Από την πλευρά της, η νευρολόγος Άννα Μούρα από το ίδιο Πανεπιστήμιο υπογραμμίζει πως «το σύστημα μας επιτρέπει να αναβαθμίζουμε τις υποσυνείδητες διαδικασίες στο επίπεδο του συνειδητού. Κι αυτό μπορεί να μας βοηθήσει να εξερευνήσουμε επιπλέον πληροφορίες σε περίπλοκες βάσεις δεδομένων. Πληροφορίες που θα ήταν αδύνατο να αποκωδικοποιήσουμε χωρίς αυτήν την έξτρα βοήθεια».
Όμως, επειδή δύο μυαλά δουλεύουν καλύτερα από ένα, οι ερευνητές ζήτησαν βοήθεια από ένα ρομπότ.
Σύμφωνα με τον επιστημονικό διευθυντή του προγράμματος και ψυχολόγο στο Πομπέου Φάμπρα Πολ Βερσέρ, «ο εγκέφαλος δεν είναι ένας υπολογιστής που απλά ελέγχει μια εξωτερική συσκευή. Είναι στενά συνδεδεμένος με το σώμα. Κι αυτά τα δύο περιορίζουν αμοιβαία τη δράση τους. Άρα, για να καταλάβεις τον εγκέφαλο, πρέπει να τον δεις στο πλαίσιο ενός σώματος.Παράδειγμα τέτοιου σώματος είναι για τον Πολ το εν λόγω ρομπότ.
Όπως λέει, «για να καταλάβουμε τον εγκέφαλο, χρειάζεται να τον ενσωματώσουμε σε αυτό το ρομπότ. Είναι το επόμενο βήμα στη διερεύνηση του πώς λειτουργεί ο εγκέφαλος. Στο τέλος θα καταλάβουμε το φυσικό θεμέλιο της συνείδησης».
Οι επιστήμονες ελπίζουν πως πρόκειται για ένα βήμα που θα τους βοηθήσει στην έρευνά τους για την ανακάλυψη ενός επιστημονικού εργαλείου.
Με αυτό, ο άνθρωπος θα μπορέσει να βγάλει νόημα από τα μεγάλα συστήματα δεδομένων.
tragiko
