Το παράδειγμα της Ουκρανίας (και όχι μόνο) απέδειξε με ποιον τρόπο ακριβώς λειτουργεί η σύγχρονη αντιπροσωπευτική «δημοκρατία» της μάζας και πιο είναι το ευαίσθητο σημείο της. Την πραγματική δύναμη την έχουν οι οργανωμένες μειοψηφίες και όχι οι μεγάλες λαϊκές μάζες οι οποίες παραμένουν αιώνια αδρανείς.
Σε όλα αυτά που έγιναν στην πλατεία του Κιέβου, είδαμε μήπως τα 50 εκατομμύρια των πολιτών της Ουκρανίας να αντιδρούν και να προφυλάσσουν τη δημοκρατία τους, στην οποίοι οι ίδιοι το 2010 εξέλεξαν με απόλυτη πλειοψηφία τον Γιανουκόβιτς; Αν τελικά υπάρξει κάποια αντίδραση, αυτή θα είναι λόγω εθνικών διαφορών, γλώσσας και θρησκειών και φυσικά εξωτερικών επιρροών (ΗΠΑ, Γερμανίας, Ρωσίας) και όχι αντίδραση της μεγάλης λαϊκής μάζας λόγω κατάλυσης της δημοκρατίας από μια οργανωμένη μειοψηφία.
Επίσης, η Ουκρανική Δικαιοσύνη, καταδίκασε προ τριών ετών την πρώην πρωθυπουργό Τιμονσένκο για διαφθορά σε επταετή φυλάκιση. Όμως οι εξεγερμένοι την αποφυλάκισαν αμέσως, γράφοντας στα παλαιότερα των υποδημάτων της την απόφαση της Ουκρανικής Δικαιοσύνης. Διαμαρτυρήθηκαν μήπως και πάλι τα 50 εκατομμύρια πολιτών υπέρ της Δικαιοσύνης τους. Όχι βέβαια. Γιατί; Προφανώς γιατί θεωρούν ότι η Ουκρανική Δικαιοσύνη (όπως σχεδόν και όλες οι Δικαιοσύνες του κόσμου) εκτελεί τις εντολές της εκάστοτε κυβέρνησης και αφού η προηγούμενη κυβέρνηση έπεσε, γιατί να σεβαστούν την απόφαση της εξαρτημένης Δικαιοσύνης;
Βλέπουμε λοιπόν, πως στις σύγχρονες αντιπροσωπευτικές «δημοκρατίες» οι εκλεγμένες κυβερνήσεις ανατρέπονται εύκολα από οργανωμένες μειοψηφίες που θα πάρουν την απόφαση να προχωρήσουν σε μια αποφασιστική σύγκρουση με τα εκάστοτε ΜΑΤ. Δηλαδή τη μόνη δύναμη που προστατεύει τις εκλεγμένες κυβερνήσεις, καθόσον οι μεγάλες λαϊκές μάζες αδιαφορούν για την τύχη της εκάστοτε εκλεγμένης από τις ίδιες κυβέρνησης.
Πέτρος Χασάπης
