Γράφει ο Γιώργος Σ. Πολίτης
Άνθρωποι του μόχθου και της πάλης. Λαέ που βογγάς, που στενάζεις και
ολοφύρεσαι. Κόσμε που έχεις κάνει τα κανάλια δεύτερο σπίτι σου
καταθέτοντας στα μικρόφωνα τα μύχια δάκρυα της ψυχής σου. Απολυμένε,
κοροϊδεμένε και εντελώς ηλίθιε, σκέψου…
Η χώρα ανακάμπτει. Να, η άνοδος όχι μόνο της οικονομίας αλλά και του ήθους των πολιτικών. Να οι επευφημίες. Να τα εύσημα μεταξύ ημετέρων. Να τα χαμόγελα. Να οι γιορτές με τα σουβλάκια την Τσικνοπέμπτη στις πλατείες τις κεντρικές, να και οι ντροπές παρέα με την λύπη....
Πάρε κόσμε. Πάρε πλεόνασμα. Γέλα επιτέλους συνταξιούχε και δες την ελπίδα σου να πετάει κλωνιά λουλουδάτα. Δες το δώρο που από τύχη δίνεται προεκλογικά. Από τύχη μαθές και από κόπους και από θυσίες και από καλή διαχείριση....
Δες την ειλικρίνεια των ανθρώπων που βασιλεύουν για χάρη μονάχα δική σου και πες στα εγγόνια σου τα άνεργα, στα παιδιά σου τα απελπισμένα πως το στηρίζεις ετούτο το σύστημα με την μαγκούρα σου κάθε πρώτη του μήνα, γιατί να, όταν μπορεί προσφέρει. Ρώτησέ τα, ‘’ποιος μωρέ θα τα κατάφερνε καλύτερα; Ποιος;’’ Και αγνόησε την απάντησή τους γιατί είναι μικροί ακόμα οι σαραντάρηδες και το μυαλό τους το έχουν στις επαναστάσεις… Αχ αυτά τα παιδιά, ποτέ δεν μεγαλώνουν τιμημένα γηρατειά.
Συνέβαλλε λοιπόν εφτακοσάρη τής ζωής και εσύ πεντακοσάρη τής χώρας το δεκάρικο για το γάλα ή το τάλιρο για ένα κομμάτι ψωμί στις οικογένειές τους.
Να χαίρεσαι της Ελλάδας κατάκοπε άντρα και γυναίκα που πάνω της καθησυχάζεις τα κουρασμένα σου γεράματα και πες: Εγώ να είμαι καλά. Εγώ μωρέ να είμαι γερός, η σύνταξη να πέφτει και η μασέλα να στέκει ορθή. Η σύνταξη μωρέ έστω και μισή... εμένα με φτάνει. Με φτάνει… Σάμπως μασάω και περισσότερα…
Όλοι μαζί πλέον χαρούμενοι. Γέροι βολεμένοι και νέοι με …ώριμο μυαλό ας πιούμε μία γουλιά κρασί και ας φάμε ένα κοψίδι από την πλάτη ενός γουρουνιού στην υγειά όλων εκείνων που μερίμνησαν για εμάς.
Στην υγεία όλων εκείνων που ακούνε ‘’κρίση’’ και ξέρουν πως η λέξη έχει πέντε γράμματα και ένα τόνο. Ας δώσουμε φιλιά γλυκά στον Γιώργο τον Παπανδρέου, στον Βαγγέλη τον Βενιζέλο, στον Αντώνη τον Σαμαρά στον κυρ-Φώτη και φυσικά στον Άδωνη που πολύ τον λατρεύουν όλοι... Καλό παλληκάρι… Σχωράτε με που αφήνω από έξω όλους εκείνους που βρέθηκαν στην δύσκολη θέση και άπλωσαν χέρι. Πολύ σχωράτε με. Παιδιά δικά μας ήταν και αυτά όπως και τα άλλα που την γλύτωσαν με την βοήθεια των υπολοίπων και να… Να, πόσο υποφέρουν να, πόσο στεναχωριούνται και πόσο βαθιά τους πονάνε για την ανέχεια που περνάμε όλοι εμείς, αλλά είχαν τις καλύτερες προθέσεις. Τις είχαν που να πάρει. Τις είχαν... Να μην τους πιστέψουμε;
Κλάψε λοιπόν Έλληνα.. Κλάψε για όλα τα παλληκάρια της βουλής που σε λάτρεψαν και που ακόμη σε λατρεύουν και σε θυμούνται πάντοτε προεκλογικά και ασφαλώς όχι μόνο… Λυπήσου για τον πόνο τους, τον τηλεοπτικό και για την πίκρα τους που αναγκάστηκαν να σε καταντήσουν όπως σε κατάντησαν.
Βουλευτές πατριώτες! Ένα μεγάλο ευχαριστώ για όλα όσα κάνατε για εμάς και για τις ζωές μας. Ένα τεράστιο μπράβο για όλους σας τους αγώνες, ειλικρινά αν δεν σας είχαμε δεν ξέρω αν θα υφιστάμεθα ακόμα και ως έθνος. Καθόλου δεν το ξέρω…
Για ένα πράγμα να είσθε βέβαιοι, όπως μας σκεφτόσαστε και εσείς τόσα χρόνια τώρα, έτσι θα σας σκεφθούμε και εμείς την ημέρα των εκλογών. Έτσι και εμείς γιατί χαζοί μπορεί να είμαστε, αλλά δεν είμαστε αγνώμονες. Εκείνη την Κυριακή λοιπόν, θα κρατάμε στο ένα χέρι το πλεόνασμα και στο άλλο την ψήφο. Στο ένα χέρι τα φιλιά τα γλυκά μας για τον αθλητή της πολιτικής και στο άλλο την περίσσια μας αγάπη για όλους τους υπόλοιπους. Την μαγκούρα που παππού θα την αφήσουμε σπίτι, -μέρα που είναι- γιατί ακόμα μπορούμε και περπατάμε -κάποιοι δεν λέω- με το μυαλό ελεύθερο και την μνήμη σε πλήρη λειτουργία… Αγαπημένοι πολιτευτές μας...
Η χώρα ανακάμπτει. Να, η άνοδος όχι μόνο της οικονομίας αλλά και του ήθους των πολιτικών. Να οι επευφημίες. Να τα εύσημα μεταξύ ημετέρων. Να τα χαμόγελα. Να οι γιορτές με τα σουβλάκια την Τσικνοπέμπτη στις πλατείες τις κεντρικές, να και οι ντροπές παρέα με την λύπη....
Πάρε κόσμε. Πάρε πλεόνασμα. Γέλα επιτέλους συνταξιούχε και δες την ελπίδα σου να πετάει κλωνιά λουλουδάτα. Δες το δώρο που από τύχη δίνεται προεκλογικά. Από τύχη μαθές και από κόπους και από θυσίες και από καλή διαχείριση....
Δες την ειλικρίνεια των ανθρώπων που βασιλεύουν για χάρη μονάχα δική σου και πες στα εγγόνια σου τα άνεργα, στα παιδιά σου τα απελπισμένα πως το στηρίζεις ετούτο το σύστημα με την μαγκούρα σου κάθε πρώτη του μήνα, γιατί να, όταν μπορεί προσφέρει. Ρώτησέ τα, ‘’ποιος μωρέ θα τα κατάφερνε καλύτερα; Ποιος;’’ Και αγνόησε την απάντησή τους γιατί είναι μικροί ακόμα οι σαραντάρηδες και το μυαλό τους το έχουν στις επαναστάσεις… Αχ αυτά τα παιδιά, ποτέ δεν μεγαλώνουν τιμημένα γηρατειά.
Συνέβαλλε λοιπόν εφτακοσάρη τής ζωής και εσύ πεντακοσάρη τής χώρας το δεκάρικο για το γάλα ή το τάλιρο για ένα κομμάτι ψωμί στις οικογένειές τους.
Να χαίρεσαι της Ελλάδας κατάκοπε άντρα και γυναίκα που πάνω της καθησυχάζεις τα κουρασμένα σου γεράματα και πες: Εγώ να είμαι καλά. Εγώ μωρέ να είμαι γερός, η σύνταξη να πέφτει και η μασέλα να στέκει ορθή. Η σύνταξη μωρέ έστω και μισή... εμένα με φτάνει. Με φτάνει… Σάμπως μασάω και περισσότερα…
Όλοι μαζί πλέον χαρούμενοι. Γέροι βολεμένοι και νέοι με …ώριμο μυαλό ας πιούμε μία γουλιά κρασί και ας φάμε ένα κοψίδι από την πλάτη ενός γουρουνιού στην υγειά όλων εκείνων που μερίμνησαν για εμάς.
Στην υγεία όλων εκείνων που ακούνε ‘’κρίση’’ και ξέρουν πως η λέξη έχει πέντε γράμματα και ένα τόνο. Ας δώσουμε φιλιά γλυκά στον Γιώργο τον Παπανδρέου, στον Βαγγέλη τον Βενιζέλο, στον Αντώνη τον Σαμαρά στον κυρ-Φώτη και φυσικά στον Άδωνη που πολύ τον λατρεύουν όλοι... Καλό παλληκάρι… Σχωράτε με που αφήνω από έξω όλους εκείνους που βρέθηκαν στην δύσκολη θέση και άπλωσαν χέρι. Πολύ σχωράτε με. Παιδιά δικά μας ήταν και αυτά όπως και τα άλλα που την γλύτωσαν με την βοήθεια των υπολοίπων και να… Να, πόσο υποφέρουν να, πόσο στεναχωριούνται και πόσο βαθιά τους πονάνε για την ανέχεια που περνάμε όλοι εμείς, αλλά είχαν τις καλύτερες προθέσεις. Τις είχαν που να πάρει. Τις είχαν... Να μην τους πιστέψουμε;
Κλάψε λοιπόν Έλληνα.. Κλάψε για όλα τα παλληκάρια της βουλής που σε λάτρεψαν και που ακόμη σε λατρεύουν και σε θυμούνται πάντοτε προεκλογικά και ασφαλώς όχι μόνο… Λυπήσου για τον πόνο τους, τον τηλεοπτικό και για την πίκρα τους που αναγκάστηκαν να σε καταντήσουν όπως σε κατάντησαν.
Βουλευτές πατριώτες! Ένα μεγάλο ευχαριστώ για όλα όσα κάνατε για εμάς και για τις ζωές μας. Ένα τεράστιο μπράβο για όλους σας τους αγώνες, ειλικρινά αν δεν σας είχαμε δεν ξέρω αν θα υφιστάμεθα ακόμα και ως έθνος. Καθόλου δεν το ξέρω…
Για ένα πράγμα να είσθε βέβαιοι, όπως μας σκεφτόσαστε και εσείς τόσα χρόνια τώρα, έτσι θα σας σκεφθούμε και εμείς την ημέρα των εκλογών. Έτσι και εμείς γιατί χαζοί μπορεί να είμαστε, αλλά δεν είμαστε αγνώμονες. Εκείνη την Κυριακή λοιπόν, θα κρατάμε στο ένα χέρι το πλεόνασμα και στο άλλο την ψήφο. Στο ένα χέρι τα φιλιά τα γλυκά μας για τον αθλητή της πολιτικής και στο άλλο την περίσσια μας αγάπη για όλους τους υπόλοιπους. Την μαγκούρα που παππού θα την αφήσουμε σπίτι, -μέρα που είναι- γιατί ακόμα μπορούμε και περπατάμε -κάποιοι δεν λέω- με το μυαλό ελεύθερο και την μνήμη σε πλήρη λειτουργία… Αγαπημένοι πολιτευτές μας...
