Κωνσταντινούπολη , 1920…..Τούρκοι ασελγούν στην κόρη και την γυναίκα του Άγγλου Πρόξενου μπροστά στα ίδια του τα μάτια…….
Και η κυβέρνηση της Αγγλίας του ζητά να μην προχωρήσει σε μηνύσεις για να μην χαλάσουν οι διπλωματικές σχέσεις τους……
Κι αυτός υποκύπτει…
… μέχρι εκεί έφτανε η τσίπα τους…… μέχρι εκεί έφτανε η αναξιοπρέπειά του…..
Αθήνα, Γουδί 1922…
Μετά την Μικρασιατική καταστροφή οι καταδικασμένοι «εις θάνατον» πολιτικοί και στρατιωτικοί στήνονται στον τοίχο…..
Γίνεται καταμέτρηση των στρατιωτών που απαρτίζουν το εκτελεστικό απόσπασμα που ετοιμάζεται να εκτελέσει τους πολιτικούς και στρατιωτικούς που κρίθηκαν ένοχοι για «εσχάτη προδοσία»…..
Μόνο που αντί για δέκα στρατιώτες μετρήσανε έντεκα……
Έγινε ονομαστικό προσκλητήριο…..
Και βρήκαν τον «παραπανίσιο» στρατιώτη….
Τότε τον ρώτησαν γιατί είχε εισχωρήσει στο απόσπασμα που θα εκτελούσε τους πολιτικούς……
Αυτός απάντησε με θυμό…….” Γιατί είμαι Μικρασιάτης..!!!!!!!!.”
Και τον άφησαν να πυροβολήσει…..
Ο Πλαστήρας δεν τους προειδοποίησε τότε ότι θα τους εκτελέσει την ώρα που έμπαινε έφιππος με το τάγμα του στην Αθήνα…..
Απλά τους συνέλαβε και τους οδήγησε σε δίκη χωρίς να ακούσει ούτε τα παρακάλια του ίδιου του Βενιζέλου αλλά και κανενός ξένου πολιτικού για επιείκεια στην ποινή……
Αθήνα , σήμερα……
Σήμερα ο κόσμος αυτό που κάνει συνέχεια με τις συγκεντρώσεις του είναι να προειδοποιεί….
….. αυτούς που δεν έχουν αξιοπρέπεια……
Και κάθε μέρα ο Έλληνας ζητά την διατήρηση της αξιοπρέπειάς του …και την αξιοπρέπεια της πατρίδας του…
… αλλά όταν θα εξαντληθεί η υπομονή του….
… πιθανόν να μην τους κάνει ούτε δίκη…….
ΙΩΑΝΝΗΣ
αἰέν ἀριστεύειν
