Ν ήμουνα μικρό παιδί, οι μόνες διακοπές μου ήταν στον παππού και τη γιαγιά. Δεν θυμάμαι να πήγαμε ποτέ οικογενειακώς κάπου μακριά, να νοικιάσουμε ξενοδοχείο ή δωμάτια για το καλοκαίρι, προφανώς γιατί δεν έφτανε ο μισθός του πατέρα μου. Σήμερα είναι αδιανόητο -στα παιδιά κυρίως- ότι μπορεί να περάσει το καλοκαίρι χωρίς να ταξιδέψουμε σε κάποιο νησί στην Ελλάδα για μια-δυο βδομάδες. Μόνο που εκεί, η τελευταία έγνοια του κόσμου σήμερα είναι οι διακοπές του. Μοιάζει με ένα ταξίδι στον χρόνο με επιπλέον δυσκολίες:Πάνω από το ένα τρίτο των εργαζομένων του τόπου είναι πια πρώην εργαζόμενοι, σε αναγκαστικές διακοπές, χωρίς δουλειά και μέλλον. Είναι αυτοί που θα βρούμε να μας κλείνουν τους δρόμους και τα λιμάνια, να φωνάζουν «αγανακτισμένοι» στους δρόμους και τις πλατείες, εμποδίζοντας εμάς και τους άλλους τουρίστες να περάσουμε καλά το καλοκαίρι μας…
Πρόκειται για παράνοια: Πώς έγινε και η χώρα χρωστάει 530 δισ. δολάρια, δηλαδή το 165% του ΑΕΠ της; Αυτό σημαίνει ότι ο κάθε πολίτης -νέοι, γέροι, παιδιά- χρωστά σχεδόν 50.000 δολάρια, χωρίς καν να το ξέρει! Από πού κι ώς πού; Επειδή αυτοί που διαχειρίζονται τις τύχες και τα οικονομικά του τόπου είναι άχρηστοι, κλέφτες, ή και τα δυο μαζί; Όσο απατεώνες και να είναι οι πολίτες, όπως υπονοούν άχρηστοι πολιτικοί τύπου Πάγκαλου, δεν βγαίνει η σούμα!
Όμως το πιο παρανοϊκό της υπόθεσης είναι η ίδια η υπόθεση «παγκόσμιο χρέος», αρκεί να ρίξει κανείς μια ματιά στη σχετική λίστα (π.χ. στη Wikipedia): Όλες μαζί οι χώρες του κόσμου χρωστάνε πάνω από 50 τρισ. δολάρια, που αντιπροσωπεύει το 95% του ΑΕΠ, όσο δηλαδή παράγει όλος μαζί ο πληθυσμός της Γης! Ποιοι έχουν και δάνεισαν τόσα πολλά, πού τα βρήκαν και γιατί δεν μετράνε στο ΑΕΠ των χωρών τους; Μήπως είναι φούσκα και ψεύτικο χρήμα;
Η λίστα των χωρών που χρωστάνε έχει πολύ ενδιαφέρον. Για παράδειγμα, πρωταθλητής είναι οι ΗΠΑ: 59 και βάλε τρισ. δολάρια χρέος, 8.731δολάρια το κεφάλι ή το 97% του ΑΕΠ της! Η Κύπρος χρωστάει 32,8 δισ. δολάρια, δηλαδή 129% του ΑΕΠ ή 41.648 δολάρια καθένας μας. Πόσα χρωστάνε όμως οι «σωτήρες» της Ελλάδας, που δανείζουν κιόλας; Η Μ. Βρετανία: 8,98 τρισ., 144.757 το κεφάλι ή 398% του ΑΕΠ! Η Γερμανία: 4,7 τρισ., δηλαδή 57.646 κάθε Γερμανός ή 143%, Γαλλία: 4,7 τρισ., 74.410 κατά κεφαλή ή 188%! Πώς γίνεται και η Ελβετία, που χρωστά το 364% αυτού που παράγει, το Λουξεμβούργο το 4.636% (4 εκατομμύρια το κεφάλι!) ή η Νορβηγία το 861% να μη χρειάζονται σώσιμο, περικοπές κ.λπ., αλλά να το παίζουν και σωτήρες; Οι δικοί τους δανειστές δεν ανησυχούν για τα λεφτά τους;
Ο κόσμος στην Ελλάδα είναι σε αδιέξοδο: Οι απεργίες και οι διαδηλώσεις είναι πια σαν να ρίχνεις αβγά στον τοίχο (ή γιαούρτι στον Πάγκαλο), άσε που πρώτα κάνουν ζημιά στον ίδιο τον απεργό. Είναι αλήθεια ότι κάτι άλλο πρέπει να γίνει «για να σωθεί ο τόπος», όπως λένε οι εκτός τόπου και χρόνου φωστήρες πολιτικοί. Γι’ αυτούς ο «τόπος» ή οι «θέσεις εργασίας που χάνονται» είναι στα μυαλά τους αριθμοί και όχι άνθρωποι. Το να χάσει τη δουλειά του ένας άνθρωπος είναι τραγικό, γι’ αυτούς όμως το να τη χάσουν 1,5 εκατομμύριο εργαζόμενοι είναι στατιστική και αυτό είναι το αληθινά τραγικό. Ευτυχώς που υπάρχει και το χιούμορ: «Μου αρέσει που όταν λέω για αύξηση στο αφεντικό μου, δεν με αγριοκοιτάζει πια αλλά πεθαίνει στα γέλια», μου έγραψε κάποιος φίλος.. [Χρήστος Αρβανίτης, Πηγή]
