Πέμπτη 28 Ιουλίου 2011

Ποια Ευρώπη;



Toυ ΓΙΑΝΝΗ ΠΡΕΤΕΝΤΕΡΗ


Νομίζω ότι λάθος χώρα διάλεξε ο Αντερς Μπρέρινγκ Μπρέιβικ για να ξεσπάσει το δολοφονικό μένος του.


Στη Νορβηγία, ας πούμε, ο πόνος από την κτηνωδία οδήγησε στη γενική κατακραυγή. Ακόμη και ο ίδιος ο πατέρας του τον έστησε στον τοίχο.


Στην Ελλάδα θα είχαν βρεθεί εφημερίδες, δημοσιογράφοι και δικηγόροι να του αναγνωρίσουν ένα σωρό ελαφρυντικά ή να ανασύρουν αναρίθμητους συμψηφισμούς.


Θα έλεγαν ότι κακώς διώκεται διότι ο άνθρωπος είναι «αντιεξουσιαστής» - και ως γνωστόν ο
«αντιεξουσιαστής» είναι στη χώρα μας κάτι σαν προστατευόμενο είδος… Θα επιχειρηματολογούσαν ότι βρίσκεται σε «μετεφηβική ηλικία» και «έλα μωρέ, το παιδί!». Ή θα αναρωτιόντουσαν πονηρά γιατί να καταδικαστεί ο φονιάς από τη στιγμή που οι υπαίτιοι της Siemens ή του Χρηματιστηρίου δεν έχουν καταδικαστεί ακόμη.


Στη Νορβηγία επίσης κινδυνεύει να υποστεί τη μέγιστη ποινή των 21 χρόνων κάθειρξη. Περίπου δυόμισι μήνες για κάθε νεκρό, τέτοια σκληρότητα οι Νορβηγοί.


Στην Ελλάδα, αντιθέτως, όποια ποινή και να του έβαζαν θα ήταν έξω στα εννέα χρόνια - όπως ο Β. Ξηρός. Και θα είχε πάρει εν τω μεταξύ μερικές πενθήμερες άδειες για να μη στενοχωριέται στη φυλακή.


Τι να του κάνω όμως; Δεν ήξερε. Δεν ρώταγε;


Εκτός και αν δεν μπορούσε να φανταστεί ότι είναι δυνατόν να υπάρχει ευρωπαϊκή δημοκρατία στην οποία η βία, η αυτοδικία και η τρομοκρατία θεωρούνται (από ορισμένους αλλά όχι από λίγους…) κάτι σαν θεμιτή, δημόσια δραστηριότητα, η οποία οφείλει να τυγχάνει στοργής και προστασίας.


Είναι όμως η χώρα μας ευρωπαϊκή δημοκρατία; Εδώ σε θέλω κάβουρα.


Διότι όλο και περισσότερο έχω την αίσθηση ότι ο ευρωπαϊκός χαρακτήρας της Ελλάδας τεκμαίρεται από ιστορικούς ή γεωγραφικούς λόγους, προκύπτει κατ' απονομή και μόνον επειδή οι ξένοι δεν μας παρακολουθούν από κοντά.


Αν, ας πούμε, είχαν κάνει τον κόπο να εντρυφήσουν στα επιχειρήματα των πρυτάνεων και ορισμένων (δυστυχώς γι' αυτούς…) πανεπιστημιακών κατά του νομοσχεδίου για τα ΑΕΙ, είμαι βέβαιος ότι θα αναρωτιόντουσαν σε ποια ακριβώς ήπειρο βρίσκεται η Ελλάδα.


Και αν, ακόμη περισσότερο, μπορούσαν να καταγράφουν τις αιτιάσεις και τη λογική των εκάστοτε «θιγόμενων τάξεων» (από ό,τι κι αν θίγονται κάθε φορά…), είμαι βέβαιος ότι θα απορούσαν πώς συμβαίνει μια τέτοια χώρα να είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης.


Διότι αρχίζω να πιστεύω πως στην ΟΝΕ μάς έβαλαν όχι με ψεύτικα στοιχεία αλλά με ψεύτικες εντυπώσεις. Μας πήραν για άλλους.


Νόμιζαν ότι έχουν να κάνουν με μια ευρωπαϊκή δημοκρατία. Και βρέθηκαν να έχουν φορτωθεί την τελευταία κομμουνιστική χώρα της Ευρώπης.

Την ανάρτηση έκανε ο ΑΓΡΥΠΝΟΣ ΦΡΟΥΡΟΣ
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...