ζώντας από την πολιτική, θεωρεί ότι η στη δημοκρατία υπάρχει χώρος για «πολιτική τάξη».
Αυτό όμως ήταν πέρυσι. Φέτος
στην ίδια γιορτή πέταξε το αμίμητο περί «οικονομικής δημοκρατίας» και την «ανάγκη εμπέδωσής της». Φυσικά ο κ. Παπούλιας μιλώντας για οικονομική δημοκρατία εννοούσε, όπως εξήγησε και ο ίδιος, την ανάγκη για την πάταξη της φοροδιαφυγής. Αυτό!
Για τον κ. Παπούλια, προφανώς, οι 25 φορολογικές απαλλαγές που διαθέτουν νόμιμα οι εφοπλιστές είναι στα πλαίσια της οικονομικής δημοκρατίας. Οι μειώσεις φορολογικών συντελεστών για τις πολυεθνικές ανήκουν κι αυτές στην οικονομική δημοκρατία.
Τα φορολογικά κίνητρα που υπάρχουν στα σοσιαλιστικά Παμπούκεια fast truck για ξένους επενδυτές είναι ενταγμένα και αυτά στην οικονομική δημοκρατία. Οι μειώσεις μισθών, οι περικοπές συντάξεων, οι απολύσεις στο μουλωχτό και χωρίς πολλές εξηγήσεις και αποζημιώσεις είναι κι αυτές ενταγμένες στην οικονομική δημοκρατία.
Το δικαίωμα να εκμεταλλεύεται ο εργοδότης νέους ανθρώπους μέχρι 26 χρονών δίνοντάς τους ξεροκόμματα για τη δουλειά τους, είναι κι αυτό «οικονομικά δημοκρατικό», για τον πρόεδρο ΑΥΤΗΣ της δημοκρατίας.
Ο κ. Παπούλιας θεωρεί «οικονομικά αντιδημοκρατικό» μόνο ό,τι είναι παράνομο, δηλαδή τη φοροδιαφυγή. Τη νόμιμη φοροδιαφυγή των εφοπλιστών, των ξένων επενδυτών και των πολυεθνικών τη θεωρεί μια χαρά.
Την εκμετάλλευση των νέων εργαζομένων και τις απολύσεις με τη μισή έως και καθόλου αποζημίωση τις θεωρεί λογικές και όμορφες καθώς δεν είναι παράνομες. Είναι νομιμότατες και σύμφωνα με τα όσα έχει ψηφίσει η «πολιτική τάξη» του.
Οι αμοιβές που λαμβάνει ο ίδιος ο κ. Παπούλιας, ο πρωθυπουργός, οι υπουργοί, οι σύμβουλοι, οι παρατρεχάμενοι και οι βουλευτές με τους δικούς του παρατρεχάμενους είναι κι αυτές δημοκρατικά οικονομικές ή οικονομικά δημοκρατικές, όπως και να το δεις το ίδιο είναι.
Ο Παπούλιας έχει την αίσθηση ότι είναι… φιλολαϊκός κι ότι οι ομιλίες του συγκινούν τους απλούς πολίτες. Είναι κι αυτό ένα σύμπτωμα όσων πάσχουν από ιδρυματισμό πολιτικών Μεγάρων, αρνούνται να εξέλθουν αυτών και χάνουν κάθε επαφή με την πραγματικότητα.
Ο κ. Παπούλιας είναι ο άνθρωπος που υποτίθεται ότι έχει χρέος να προστατεύει το πολίτευμα έστω και με το λόγο του ή ακόμη – ακόμη με τα υπονοούμενά του. Όμως ο κ. Παπούλιας έσπευσε να υποστηρίξει την επιταγές της Τρόικας, να στηρίξει το καθεστώς της και να συμμετέχει ως κορυφαίος πολιτικός παράγοντας στην κατάργηση της Δημοκρατίας, μέσω της υποχρεωτικής συναίνεσης όλων των πολιτικών δυνάμεων στις εντολές των τραπεζών.
Θα αποκαλύψω ένα μυστικό στον κ. Παπούλια. Δεν υπάρχει «οικονομική δημοκρατία». Είναι μία λεκτική παπαριά, διότι η ελεύθερη οικονομία δε σηκώνει δημοκρατικότητες.
Είναι γελοίο να εμφανίζεται ο Κάρολος Παπούλιας ξαφνικά ως συνεχιστής του Τσε Γκεβάρα. Η Δημοκρατία είναι μία και σε αυτήν εντάσσεται η οικονομία, η δικαιοσύνη, η κοινωνία. Σ’ ένα Κράτος που όποιος δεν έχει λεφτά και τύχει ν’ αρρωστήσει θα πεθάνει σε κάποιο ράντζο δημόσιου νοσοκομείου δεν υπάρχει ούτε Δημοκρατία, ούτε Αξιοπρέπεια.
Και μια που μιλήσαμε για Αξιοπρέπεια, αν δε ντρέπεται ο κ. Παπούλιας για το ρόλο που παίζει, ντρέπομαι εγώ για εκείνον.
http://witnessfree.blogspot.com/
