Την ίδια στιγμή όμως λόγο του ότι η χρεοκοπία είναι ήττα ενός πολιτικού συστήματος και συγκεκριμένου πολιτικού προσωπικού, περνάμε σε εντελώς νέα εποχή όπου το παλιό πολιτικό σύστημα και το ίδιο προσωπικό έχει φορέσει την λεοντή του εθνοσωτήρα
και προχώρα σε κάθε είδους και εύρους «μεταρρύθμιση» ώστε να αναδευθεί ως χρήσιμο και ικανό στην νέα εποχή.
Σήμερα λίγο πολύ τα ΜΜΕ παίζουν μεταρρύθμιση και όλοι τρέχουν να προκάνουν να μεταρρυθμίσουν κάτι. Παλιότερα τα ΜΜΕ έπαιζαν κοινωνικές αντιδράσεις και όλοι έστηναν κοινωνικό προφίλ. Τα ΜΜΕ εδώ και 20 μήνες παίζουν την Ελεγχόμενη κοινωνικά χρεοκοπία. Το φαινόμενο είναι ιστορικό και πρωτοφανές.
Ελέγχεις την πληροφορία και ελέγχεις τα πάντα. Ακόμη και μια χρεοκοπία κράτους την κάνεις κοινωνικά ελεγχόμενη, στρέφεις τον κόσμο σε πολλούς λάθος στόχους, τον διαιρείς σε κοινωνικές ομάδες που πλήττεις ξεχωριστά και τον εκτονώνεις σε σύγκρουση με την αστυνομία. Πάση θυσία συντηρείς το παλιό η κατάρρευση του οποίου μπορεί να παρασύρει τα πάντα.
Τους τελευταίους 20 μήνες το ζήσαμε αυτό. Ο Γιωργάκης πήρε μια χώρα που τα κουτσοβόλευε και την οδήγησε σε ελεγχόμενη κοινωνικά οικονομικά ηθικά και πολιτικά χρεοκοπία. Ταυτόχρονα ακούστηκαν δεκάδες πολιτικές προτάσεις όλο αυτό το διάστημα και ούτε μία σε βρήκε ένα λεπτό στα δελτία των 8. Αντίθετα καθημερινά πρωτοκλασάτοι το γνωστών κομμάτων είναι εκεί και πλακώνονται σε ένα καυγά που τραβά 30 χρόνια. Ένα καυγά που τώρα έχει ν κάνει με το ποιος είναι πιο μεταρρυθμιστής.
Έτσι πιστεύω ότι θα το καταπιούμε όλο -και αυτό το χάπι- αμάσητο! Θα εκλέξουμε λίγο πολύ τους ίδιους πρωτοκλασάτους τα ίδια κόμματα και πρόσωπα που επί χρόνια και με απόλυτη δική τους ευθύνη μας οδήγησαν εδώ.
Άντε να την πατήσουν κάνα δυο σταμπαρισμένοι και ενοχλητικοί, για την κοινή γνώμη ενώ κατά τα λοιπά το παιχνίδι ελέγχεται αρκετά καλά
Κατά βάθος είμαστε γνώστες της κατάστασης μας, εντελώς μη χειραφετημένοι και μη πολιτικοί, σχετικά ενημερωμένοι, ανήμποροι να την αποτινάξουμε και κυρίως σκόρπιοι.
Κολλημένοι στην ιδεολογική δικαίωση στην καθαρότητα των ιδεών στο παρελθόν και λιγότερο στην ανάγκη αλλαγής της χώρας. Αφήσαμε την αλλαγή σε αυτούς που την κατέστησαν υπαρξιακή ανάγκη.
http://papaioannou.wordpress.com/
