Η Ευρώπη της δημοκρατίας, των αρχών και της προστασίας των ελευθεριών, έγινε Ευρώπη των παρεμβάσεων στα εσωτερικά των κρατών. Το όνειρο εκείνων, που είχαν πιστεύσει στο ιδεώδες της ενωμένης Ευρώπης, καθημερινώς διαψεύδεται. Αδικαιολόγητη η επιμονή των ηγετών και άλλων αξιωματούχων των χωρών της Ευρωζώνης να συναινέσει το κόμμα της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως στο μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα της κυβερνήσεως. Η σημερινή κυβέρνηση, έχουσα την εμπιστοσύνη της πλειοψηφίας του Κοινοβουλίου, εκπροσωπεί τυπικώς τη χώρα και επομένως, οι νομίμως αναλαμβανόμενες από αυτήν υποχρεώσεις δεσμεύουν αυτή, σε οιαδήποτε κυβερνητική μεταβολή. Κατά συνέπεια, δεν είναι νοητή η επιμονή των Ευρωπαίων, να συναινέσει και η Ν.Δ. στο άνω πρόγραμμα της κυβερνήσεως.
Αλλωστε το ΠΑΣΟΚ, ως αντιπολίτευση δεν ενέκρινε ποτέ, ούτε υποστήριξε κανένα κυβερνητικό νομοσχέδιο, από τα κρίσιμα που είχε φέρει η κυβέρνηση της Ν.Δ. στο Κοινοβούλιο, για το ασφαλιστικό, την Παιδεία και την οικονομία. Μονίμως είχε θέση αντιπολιτευτική, κατηγορούσα την προηγούμενη κυβέρνηση, ως φαλκιδεύουσα τα δικαιώματα των εργαζομένων, τους οποίους σήμερα δεν διστάζει να απολύσει ή να υπερφορολογήσει.
Η κυβέρνηση εξαντλεί τη δραστηριότητά της στην ανελέητη φορολογία της μεσαίας και κατωτέρας τάξεως, χωρίς να θίγει τις περιουσίες των πολιτικών, που επλούτισαν από το 1974 έως σήμερα, μερικοί μάλιστα καπηλευόμενοι την αντιστασιακή τους δράση κατά της δικτατορίας. Η ειδική φορολόγηση της περιουσίας τούτων, την οποίαν εξήγγειλε ο κ. Ραγκούσης μάλλον απολήγει σε κατοχύρωση των κεκτημένων από εκείνους που εσώρευσαν πλούτη, που δεν δικαιολογούνται από τα εισοδήματά τους, ούτε από την απόδοση του επαγγέλματός τους.
Οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ κατά κύριο λόγο και της Ν.Δ. κατά δευτερεύοντα ευθύνονται για την αύξηση των υπαλλήλων στο δημόσιο τομέα και την υποβάθμιση των θέσεων και αξιωμάτων τούτου. Για να γίνει κατανοητό το τελευταίο αναφέρεται ως παράδειγμα το γεγονός ότι, βάσει νόμου της προηγουμένης κυβερνήσεως, ψηφισθέντος ολίγον προ της πτώσεώς της, προήχθησαν σε διευθυντές (ο τίτλος αναγράφεται έξω από τα γραφεία τους) οκτώ από τους δώδεκα εν συνόλω ιατρούς καρδιολογικής κλινικής κρατικού νοσοκομείου των Αθηνών!
Η άνευ μέτρου αύξηση των θέσεων παρατηρείται σε όλους τους τομείς της κρατικής δραστηριότητας. Έχουν αυξηθεί υπερμέτρως οι στρατηγοί, οι ναύαρχοι, οι καθηγητές Πανεπιστημίων, οι διευθυντές δημοσίων υπηρεσιών και πολλοί άλλοι, μεταξύ των οποίων και οι αντεισαγγελείς του Αρείου Πάγου, που έφθασαν ήδη τον αριθμό των δεκαεννέα.
Τις δαπάνες από την αλόγιστη αυτή αύξηση των θέσεων και των αξιωματούχων προσπαθεί να καλύψει το κράτος, δια της υπερφορολογήσεως των μισθωτών, των συνταξιούχων, των ιδιοκτητών ακινήτων και όσων θέλουν ή αδυνατούν να μην είναι νομοταγείς. Προστατεύονται μόνον οι υπάλληλοι των Δ.Ε.Κ.Ο., που έχουν κομματικοποιηθεί και αποτελούν τον πολιτικό στρατό, που εγγυάται την επανεκλογή του κινήματος.
Οι συνέπειες της υπερφορολογήσεως, που επιβάλει η σημερινή κυβέρνηση, επισημαίνονται δραματικά στο από 22/6/2011 υπόμνημα του προέδρου του Δ.Σ. της Α.Ε. «Αρτοποιϊας Θράκης» προς τον πρωθυπουργό, τον πρόεδρου του ΣτΕ, τον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, τους αρμοδίους υπουργούς και αναπληρωτές αυτών και τους αρχηγούς των κομμάτων. Η θρακική παραγωγή πληρώνει στο κράτος 23% Φ.Π.Α. αμέσως, με την έκδοση κάθε τιμολογίου, ενώ συνήθως τον εισπράττει μετά παρέλευση 3 έως 9 μηνών.
Η καθυστέρηση πληρωμής του Φ.Π.Α. στο κράτος, συνεπάγεται προσαύξηση από 1% έως 3,5% το μήνα και ποινές εξοντωτικές για τα μέλη του Δ.Σ. των οικείων επιχειρήσεων. Αντιθέτως, τα εισαγόμενα στην Ελλάδα προϊόντα της Ε.Ε. και δια των τεσσάρων εισόδων της Βουλγαρίας, δεν έχουν ουδεμία φορολογική επιβάρυνση με Φ.Π.Α.
Τον φόρο των προϊόντων της ελληνικής παραγωγής εισπράττει ωστόσο το κράτος από τον καταναλωτή, προσηυξημένο με το κόστος και το κέρδος του καταστήματος, που τα διαθέτει στον καταναλωτή, με τον ίδιο μέγιστο Φ.Π.Α. Ως εκ τούτου ο μηδενισμός του Φ.Π.Α. για την ελληνική παραγωγή δεν θα μείωνε τα έσοδα του κράτους κατά το ποσό του Φ.Π.Α., ενώ θα εβελτίωνε την ρευστότητα και την ανάπτυξη των επιχειρήσεων της Βορείου Ελλάδος.
Εξ άλλου η αρμοδία Δ.Ο.Υ. της Θράκης δεν δέχεται συμψηφισμό προς απαιτήσεις του κράτους εκ φόρων ανταπαιτήσεων των φορολογουμένων έναντι κρατικών νοσοκομείων και άλλων φορέων του δημόσιου τομέα. Η ανισότητα αυτή μεταξύ κράτους και φορολογουμένων είναι αντίθετη προς τις αρχές του κράτους δικαίου, που πρέπει να χαρακτηρίζει κάθε ευνομούμενη πολιτεία.
Μέχρι το 1980 ήταν γνωστή η έννοια του «νομίμου κέρδους», το ύψος του ποίου η πολιτεία ήλεγχε δια των οργάνων της Αγορανομίας. Από της επιβολής όμως του ακράτου καπιταλισμού, παρέμεινε μόνον η έννοια του «ελευθέρου κέρδους», για την εξασφάλιση του οποίου λειτουργεί οργανωμένο σύστημα προστασίας των μονοπωλίων.
Το κράτος ισχυρίζεται ότι επιδιώκει την κατάργηση του μονοπωλίου των μεταφορών με την ανάπτυξη του ανταγωνισμού, ώστε οι πολίτες να ωφελούνται δια της μειώσεως των αμοιβών του μεταφορέως. Στην πραγματικότητα όμως συμβαίνει το αντίθετο. Οι πολίτες είναι θύματα συστηματικής εκμεταλλεύσεώς τους από οργανωμένους επιχειρηματίες.
Για παράδειγμα, μνημονεύεται ένα περιστατικό εκ της καθημερινής πράξεως. Ένας πολίτης, που κληρονόμησε κάποιο πεπαλαιωμένο ακίνητο, θέλησε να πετάξει στη χωματερή όλα τα εις αυτό υπάρχοντα, παλαιά έπιπλα και σκεύη, επικεκαλυμμένα με την σκόνη πολλών δεκαετιών.
Ζήτησε προσφορές από μεταφορείς για την μετακομιδή τούτων, όπως και των εις την οικία σκουπιδιών και μπάζων, στη χωματερή. Του ζήτησαν 2.000-2.500 ευρώ. Σκέφτηκε τότε να απευθυνθεί σε ένα μεταφορέα μπάζων και άλλων αχρήστων οικοδομικών υλικών για την απόρριψη τούτων στην χωματερή. Του ζήτησε αμοιβή 350 ευρώ. Ήταν φυσικό ο πολίτης να προτιμήσει αυτόν.
Μόλις όμως φορτώθηκε το αυτοκίνητο τούτου με τα άνω σκουπίδια, μπάζα και άχρηστα, ημικατεστραμμένα και σκεπασμένα με κονιορτό αντικείμενα, κατέφθασε η Αστυνομία, συνοδευομένη από εκπρόσωπο του σωματείου των μεταφορέων και χωρίς να ελέγξει, αν πρόκειται περί μεταφοράς οικοσκευής από οικία εις οικίαν ή περί απορρίψεως αχρήστων αντικειμένων στη χωματερή, όπως ισχυριζόταν ο πολίτης και ο εντολοδόχος του μεταφορέας, αφήρεσε τις πινακίδες και την άδεια κυκλοφορίας του αυτοκινήτου του και επέβαλε εις αυτόν πρόστιμο 5.000 ευρώ!
Στην υποβολή όλων των αναγκαίων αποδεικτικών στοιχείων για την ανάκληση του προστίμου τούτου και την απόδοση των πινακίδων και της άδειας κυκλοφορίας, η Αστυνομία, πιεζομένη προδήλως από το σωματείο των μεταφορέων, παρέμεινε ασυγκίνητη και σιωπηρά.
Και ερωτάται: Αυτή την απελευθέρωση του επαγγέλματος του μεταφορέα επιδιώκει η κυβέρνηση και έτσι προστατεύει τους καταναλωτές από την αγρία εκμετάλλευση των μονοπωλίων;
Βρίθουν τα παραδείγματα σχολαστικής και αδίκου λειτουργίας του κράτους, που συμπληρώνουν στην συνείδηση των σκεπτομένων πολιτών την εικόνα της πλήρους καταλύσεως του κράτους δικαίου και της Δημοκρατίας.
