Είναι πλέον πασιφανές σε όλο τον κόσμο ότι η ΕΕ και κυρίως ο συνεκτικός της κρίκος, δηλαδή το ΕΥΡΩ, έχουν γίνει στόχος των επιθετικών κερδοσκόπων. Για να το επιτύχουν αυτό οι κερδοσκόποι, κτυπούν το ευαίσθητο σημείο της ΕΕ που είναι οι λαοί της και κυρίως τους ασθενέστερους εξ αυτών. Όπως γίνεται εύκολα αντιληπτό η Ελλάδα θα ήταν και έγινε ο πρώτος στόχος. Φυσικά η κυβέρνηση Παπανδρέου βοήθησε....
άθελά της να επιτευχθεί πολύ εύκολα ο στόχος αυτός.Η Ελλάδα θα πρέπει να πληρώσει μόνο για ομόλογα που λήγουν στα επόμενα τρία χρόνια 64 δις ΕΥΡΩ, τα οποία φυσικά δεν διαθέτει, ούτε μπορεί να τα δανειστεί από τις αγορές ή από οπουδήποτε αλλού, έτσι όπως τα έκανε με τα μνημόνια κ.λ.π. η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Επομένως, μόνο η τρόϊκα μπορεί τώρα πλέον να δώσει τα χρήματα αυτά και φυσικά και άλλα που θα χρειαστούν αργότερα. Οι κερδοσκόποι όμως, επειδή γνώριζαν από την αρχή ότι οι ευρωπαίοι δεν θα άφηναν την Ελλάδα να πτωχεύσει (η Ελλάδα άραγε γιατί δεν το γνώριζε;;;), φρόντισαν να διευρύνουν το κτύπημα για να είναι σίγουροι για το αποτέλεσμα. Κτύπησαν αρχικά την Ιρλανδία και αργότερα την Πορτογαλία και φυσικά σειρά παίρνει σιγά σιγά η Ισπανία που θα είναι και το φινάλε.
Για να το καταφέρουν αυτό οι κερδοσκόποι κτυπούν το μαλακό υπογάστριο της ΕΕ, δηλαδή τους λαούς της, μέσω της απομάκρυνσής τους από τις αγορές. Τα κράτη της ΕΕ όμως, ακόμα και η χώρα μας, από την αρχή αντιμετώπισαν το φαινόμενο αυτό καταβάλλοντας προσπάθεια να διασώσουν τις τράπεζες σε βάρος των λαών. Αν στην τακτική αυτή προσθέσουμε και τις προθέσεις των ισχυρών κρατών (Γερμανίας, Γαλλίας κ.λ.π.), σε ότι αφορά τα συμφέροντά τους, αντιλαμβάνεται κανείς το μπάχαλο που συμβαίνει και το αδιέξοδο που δημιουργείται.
Μέχρι τώρα η ΕΕ, ουσιαστικά μοίρασε πιστωτικές κάρτες σε Ελλάδα, Ιρλανδία και Πορτογαλία με συγκεκριμένο πλαφόν, πρακτική η οποία οξύνει το πρόβλημα αντί να το επιλύει. Ο σχεδιασμός για μετακύλιση χρονικά του χρέους με τη συμμετοχή ιδιωτών, δηλαδή το μεγάλο σχέδιο της Γερμανίας και της Γαλλίας ακυρώθηκε εν τη γενέσει του από τους οίκους αξιολόγησης.
Η ΕΕ λοιπόν έχει μόνο έναν δρόμο και αυτός δεν είναι άλλος από το δρόμο της αλήθειας, δηλαδή η προστασία των λαών της και όχι των τραπεζών. Θα πρέπει λοιπόν Πρώτον να παραμεριστούν τα συμφέροντα Γερμανίας, Γαλλίας κ.λ.π. και Δεύτερον να αρχίσουν μετακινήσεις κεφαλαίων από τις πλεονασματικές χώρας προς τις ελλειμματικές για επενδύσεις. Δηλαδή πλήρη ομοσπονδοποίηση της Ευρώπης.
Θα γίνει αυτό;;
Μάλλον όχι.
Άρα η ΕΕ πάει για διάλυση, τουλάχιστον με τη μορφή που έχει σήμερα. http://hassapis-peter.blogspot.com/2011/07/blog-post_9611.html
