Γιώργου ΠαπανικολάουΓια πολλούς ήταν εξ αρχής μια πολιτική «φαρσοκωμωδία», κατέληξε όμως να απειλεί όχι μόνο την βιωσιμότητα του ελληνικού σχεδίου διάσωσης, αλλά και την δέσμευση της Ευρωπαϊκής Ένωσης ότι δεν θα υπάρξει ενεργοποίηση των CDS, από αυτό το σχέδιο.
Κι εν τέλει βέβαια απειλεί την συναίνεση και την αλληλεγγύη της Ευρωζώνης.
Ο λόγος για την απαίτηση των Φιλανδών, να λάβουν εγγυήσεις προκειμένου να... συμμετάσχουν (με πολύ μικρό ποσοστό) στη παροχή νέων δανείων προς τη χώρα μας.
Η κυβέρνηση της Φινλανδίας, προχώρησε σε αυτή την επιτακτική απαίτηση πιεζόμενη από το εγχώριο πολιτικό σκηνικό της -και ειδικότερα από τους «Αληθινούς Φιλανδούς».
Εν συνεχεία το αίτημα αυτό, «καλλιεργήθηκε» με τη διατύπωση της Συνόδου Κορυφής και εν τέλει ικανοποιήθηκε, εσπευσμένως, από τον υπουργό Οικονομίας Ευάγγελο Βενιζέλο, προφανώς σε απόλυτη συνεννόηση και με τον πρωθυπουργό.
Το αξιοπερίεργο είναι ότι ουδείς εκ των ανωτέρω, φάνηκε να αντιλαμβάνεται τις πολιτικές και οικονομικές προεκτάσεις αυτού του αιτήματος. Κι αν στο πολιτικό επίπεδο οι προεκτάσεις είναι εύκολα προβλέψιμες με την κοινή λογική (ότι δημιουργείται προηγούμενο και άρα ενδεχόμενο επανάληψης του από άλλες χώρες) στο οικονομικό πεδίο οι αντίληψη των προεκτάσεων απαιτούσε ειδικές γνώσεις που ως φαίνεται δεν είχαν οι πολυπληθείς σύμβουλοι των εμπλεκόμενων πολιτικών.
http://www.euro2day.gr/
