επιδιώκει την άμεση κρατικοποίηση των τραπεζών με στόχο πέραν των άλλων και σε πολιτικά οφέλη ωστόσο ο μεσοπρόθεσμος στόχος είναι το ελληνικό κράτος να πουλήσει τις κοινές μετοχές των τραπεζών με κέρδος.
Το λάθος της παρελθούσας κυβέρνησης Παπανδρέου ήταν ότι... στην προσπάθεια της να βρει ένα κοινωνικά αποδεκτό επιχείρημα, στράφηκε κατά των τραπεζιτών στοχοποιώντας τους ως εχθρούς της οικονομίας και της κοινωνίας. Η κυβέρνηση Παπανδρέου θεωρούσε ότι η κατά γενική ομολογία αρνητική στάση της κοινωνίας για τις τράπεζες θα μπορούσε εύκολα να καταστήσει αποδεκτή αυτή την επιχειρηματολογία περί εσωτερικού εχθρού.
Οι τράπεζες είναι ο μεγάλος δανειστής του ελληνικού κράτους δεν είναι εχθρός του κράτους ούτε της κοινωνίας.
Οι τράπεζες έχουν δανείσει 50 δις στο κράτος και 252 δις στην κοινωνία σε επιχειρήσεις και νοικοκυριά.
Οι τράπεζες δεν ήταν και δεν είναι εσωτερικός εχθρός της οικονομίας αλλά σύμμαχος.
Ο υπουργός Οικονομικών Ε. Βενιζέλος, συναναστρεφόμενος με τους τραπεζίτες είχε πλήρη εικόνα της κατάστασης, των ανησυχιών και των κινδύνων για τις τράπεζες. Σε γενικές γραμμές πρέπει να ειπωθεί ότι ο Βενιζέλος δεν ήρθε σε σύγκρουση με τους τραπεζίτες πέραν κάποιων ελάχιστων συγκρούσεων. Ωστόσο όντας υπουργός οικονομικών θα ήθελε μια λύση που θα τον εξυπηρετούσε πολιτικά αλλά δεν θα μπορούσε να χαρακτηριστεί εχθρική για τις τράπεζες.
Η κρατικοποίηση των τραπεζών επιτρέπει πολιτική εκμετάλλευση με προσεκτικό τρόπο, διασφαλίζει τις τράπεζες καθώς θα βρουν κεφάλαια ενώ επιτρέπει στο κράτος να προσδοκά ότι στο μέλλον πουλώντας τις κοινές μετοχές των τραπεζών θα αποκομίσει κέρδος. Το σχέδιο είναι τόσο απλό, ωστόσο οι τράπεζες ακόμη αναζητούν τρόπους αποφυγής της κρατικοποίησης ωστόσο είναι δύσκολο να αποφευχθεί η προσφυγή στο ΤΧΣ.
Μια άλλη παράμετρος είναι ότι το κράτος δεν μπορεί να διασφαλιστεί ότι οι κοινές μετοχές θα αποφέρουν κέρδος. Θεωρητικά μπορεί να αποφέρουν κέρδος, πρακτικά είναι μια υπόθεση εργασίας. Η κρατικοποίηση των τραπεζών θα αποτελέσει και πολιτικό αντικείμενο της προεκλογικής περιόδου.
bankwars.gr
