Των Ελενας Βαρίνου, Χάρη Ιωάννου
Σε
γραφείο υποδοχής των αποφάσεων της τρόικας εξελίσσεται το ελληνικό
Κοινοβούλιο, καθώς από την υπογραφή του πρώτου Μνημονίου, απροκάλυπτα
δε, το τελευταίο εξάμηνο περιορίζεται αποκλειστικά στον διακοσμητικό του
ρόλο, με σχεδόν ανύπαρκτη παραγωγή νομοθετικού έργου και συστηματική
απαξίωση του κοινοβουλευτικού ελέγχου.
Οταν η Βουλή τον Μάιο του 2010 κλήθηκε να επικυρώσει τα καθ΄υπαγόρευσιν μέτρα, ειδικότερα δε την τροπολογία Παπακωνσταντίνου που «έλυνε» τα χέρια του υπουργού Οικονομικών στην υπογραφή των συμβάσεων, σύσσωμη η τότε αντιπολίτευση, συμπεριλαμβανομένων βουλευτών της Νέας Δημοκρατίας έκανε για πρώτη φορά λόγο για «τακτική κοινοβουλευτικού πραξικοπήματος», αλλά κυρίως για ακύρωση του ρόλου του ελληνικής Βουλής και μετατροπής της σε «απλό παρατηρητή των αποφάσεων που θα λαμβάνονται εφεξής ερήμην των πολιτών και των αντιπροσώπων τους».
Οι αριθμοί, που καταγράφουν την κοινοβουλευτική δραστηριότητα από τον περασμένο Ιούνιο μέχρι σήμερα, αποτυπώνουν με ακρίβεια την περιγραφή: εξαιρουμένων των δύο νομοσχεδίων που συγκροτούν τον εκτελεστικό βραχίονα του τρίτου Μνημονίου, δηλαδή το μεσοπρόθεσμο με τα τελευταία επαχθή δημοσιονομικά μέτρα και τον προϋπολογισμό του 2013, η Βουλή κατά την τρέχουσα Σύνοδο που ξεκίνησε στις 28.06.2012 ενέκρινε 31 νομοθετήματα, από τα οποία:
- δύο (κανονικά) νομοσχέδια, για τις αλλαγές στο χώρο της Ανώτατης Εκπαίδευσης τον περασμένο Αύγουστο και για τις εταιρείες αμοιβαίων κεφαλαίων τον Δεκέμβριο
- 15 κυρώσεις διεθνών συμβάσεων
- πέντε πακέτα επιμέρους ρυθμίσεων
- εννέα κυρώσεις Πράξεων Νομοθετικού Περιεχομένου (ΠΝΠ)
Η επιλογή της συγκυβέρνησης, που εν τέλει εξελίσσεται σε «φάμπρικα», να ασκεί την εκτελεστική της εξουσία και να επικυρώνει τις αποφάσεις της μέσω των ΠΝΠ, υποβαθμίζοντας την υπόσταση της Βουλής, αποτελεί πλέον σταθερό σημείο αιχμής για τις πτέρυγες της αντιπολίτευσης, μη εξαιρουμένων βουλευτών των κομμάτων που αναφέρονται στους κυβερνητικούς εταίρους.
Οι αιτιάσεις της περιόδου συνοψίζονται κυρίως σε «συνταγματική εκτροπή» αφού, κατά την παρ. 1 του άρθρου 44 του Συντάγματος, η χρήση των Πράξεων Νομοθετικού Περιεχομένου προσδιορίζεται ρητά για «έκτακτες περιπτώσεις εξαιρετικά επείγουσας και απρόβλεπτης ανάγκης». Τυπικά, η κυβέρνηση οφείλει να καταθέτει τις ΠΝΠ εντός 40 ημερών στη Βουλή με περιθώριο ψήφισης τριών μηνών. Διαφορετικά ακυρώνεται η ισχύς τους.
Ετερο ζήτημα που κατ΄επανάληψη διατυπώνεται ως παραβίαση της «κοινοβουλευτικής τάξης» τόσο στις συνεδριάσεις της Ολομέλειας όσο και με διαβήματα στον Πρόεδρο της Βουλής, αλλά και σε συζητήσεις στη Διάσκεψη των προέδρων, είναι η κατ΄ουσίαν κατάργηση της «ώρας του πρωθυπουργού», παραδοσιακά ημέρα Παρασκευή, οπότε ο αρχηγός της κυβέρνησης υποχρεούται να απαντήσει στις ερωτήσεις των βουλευτών που συνήθως διατυπώνονται από τους προέδρους των Κοινοβουλευτικών τους Ομάδων.
Περιττή η σημείωση για το αστείο που κυκλοφορεί ευρέως στο περιστύλιο και στο καφενείο της Βουλής, πως οψέποτε επιχειρήσει ο Αντ. Σαμαράς να εισέλθει στην Ολομέλεια «θα του ζητήσουν ταυτότητα».
Η απουσία του πρωθυπουργού, που δικαιολογείται εν μέρει από τις υποχρεώσεις του στους εταίρους, αποτελεί ωστόσο αντικείμενο σκληρής κριτικής κυρίως από την πλευρά της αξιωματικής αντιπολίτευσης που αναφέρεται έως και σε «προσβολή» του κοινοβουλευτισμού.
Η δραστηριότητα των Κοινοβουλευτικών Επιτροπών εμφανίζεται ευθέως ανάλογη με το νομοθετικό έργο στην Ολομέλεια. Ουσιαστικά η Επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων λειτουργεί φυσιολογικά και αυτή ως εργαλείο επεξεργασίας των μέτρων (μεσοπρόθεσμο, προϋπολογισμός και ενώ από προχθές συζητείται το Φορολογικό). Αριθμεί μέχρι στιγμής 33 συνεδριάσεις.
Ακολουθούν: η Επιτροπή Δημόσιας Διοίκησης, Δημόσιας Τάξης και Δικαιοσύνης με 22 συνεδριάσεις, η Επιτροπή Κοινωνικών Υποθέσεων με 18, η Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας με 14 και η Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων με 13.
Παρόμοια εικόνα εμφανίζει η διαδικασία του κοινοβουλευτικού ελέγχου. Είναι χαρακτηριστικό πως από τις εκλογές του Ιουνίου μέχρι τις 19.12.2012 έχουν κατατεθεί από τους βουλευτές όλων των κομμάτων 818 ερωτήσεις, αναφορές και αιτήσεις κατάθεσης εγγράφων, εκ των οποίων οι 305 παραμένουν αναπάντητες. Ακόμη όμως και σ” εκείνες που τυγχάνουν τυπικά ανταπόκρισης, συχνά το εκάστοτε υπουργείο στην έγγραφη απάντησή του δηλώνει απλά «αναρμόδιο».
Οσο για τις ερωτήσεις και επερωτήσεις που συζητούνται «ζωντανά» στην αίθουσα της Ολομέλειας κάποιες ημέρες της εβδομάδας, εκεί η λέξη «αναβολή» ακούγεται περισσότερο και από τις… αίθουσες των δικαστηρίων. Συνήθως στο σχετικό πινάκιο αναρτώνται 12-15 ερωτήσεις και στην καλύτερη περίπτωση να απαντηθούν οι… πέντε.
Μάλιστα, στις 7.12.2012 καταρρίφθηκε το… πανελλήνιο ρεκόρ, καθώς συζητήθηκε μόνο μία! Πολλές φορές μάλιστα μια ερώτηση δεν συζητείται «λόγω κωλύματος υπουργού», ο οποίος βέβαια την ίδια ώρα μπορεί να βρίσκεται σε κάποιο τηλεοπτικό παράθυρο…
Για τα ζητήματα αυτά βουλευτές όλων των πτερύγων έχουν παραπονεθεί επανειλημμένως σε υψηλούς τόνους προς το προεδρείο της Βουλής, είτε τον ίδιο τον Β. Μεϊμαράκη είτε κάποιον από τους αντιπροέδρους.
Στην εβδομαδιαία διάσκεψη των προέδρων που συνεδριάζει για να οργανώσει τη δραστηριότητα του Κοινοβουλίου την ερχόμενη εβδομάδα έχει τεθεί και επίσημα το ζήτημα, με τον πρόεδρο της Βουλής να δηλώνει πως πιέζει την κυβέρνηση να είναι συνεπής στις κοινοβουλευτικές της υποχρεώσεις.
Αν όμως δεν αλλάξει κάτι δραστικά, σε λίγο η Βουλή θα λειτουργεί μόνο ως μουσείο για να ξεναγούνται τα σχολεία στην αίθουσα «Ελευθερίου Βενιζέλου»…
Δημοσιευθηκε στην "Εφημερίδα των Συντακτών" στις 23/12/12
Οταν η Βουλή τον Μάιο του 2010 κλήθηκε να επικυρώσει τα καθ΄υπαγόρευσιν μέτρα, ειδικότερα δε την τροπολογία Παπακωνσταντίνου που «έλυνε» τα χέρια του υπουργού Οικονομικών στην υπογραφή των συμβάσεων, σύσσωμη η τότε αντιπολίτευση, συμπεριλαμβανομένων βουλευτών της Νέας Δημοκρατίας έκανε για πρώτη φορά λόγο για «τακτική κοινοβουλευτικού πραξικοπήματος», αλλά κυρίως για ακύρωση του ρόλου του ελληνικής Βουλής και μετατροπής της σε «απλό παρατηρητή των αποφάσεων που θα λαμβάνονται εφεξής ερήμην των πολιτών και των αντιπροσώπων τους».
Οι αριθμοί, που καταγράφουν την κοινοβουλευτική δραστηριότητα από τον περασμένο Ιούνιο μέχρι σήμερα, αποτυπώνουν με ακρίβεια την περιγραφή: εξαιρουμένων των δύο νομοσχεδίων που συγκροτούν τον εκτελεστικό βραχίονα του τρίτου Μνημονίου, δηλαδή το μεσοπρόθεσμο με τα τελευταία επαχθή δημοσιονομικά μέτρα και τον προϋπολογισμό του 2013, η Βουλή κατά την τρέχουσα Σύνοδο που ξεκίνησε στις 28.06.2012 ενέκρινε 31 νομοθετήματα, από τα οποία:
- δύο (κανονικά) νομοσχέδια, για τις αλλαγές στο χώρο της Ανώτατης Εκπαίδευσης τον περασμένο Αύγουστο και για τις εταιρείες αμοιβαίων κεφαλαίων τον Δεκέμβριο
- 15 κυρώσεις διεθνών συμβάσεων
- πέντε πακέτα επιμέρους ρυθμίσεων
- εννέα κυρώσεις Πράξεων Νομοθετικού Περιεχομένου (ΠΝΠ)
Η επιλογή της συγκυβέρνησης, που εν τέλει εξελίσσεται σε «φάμπρικα», να ασκεί την εκτελεστική της εξουσία και να επικυρώνει τις αποφάσεις της μέσω των ΠΝΠ, υποβαθμίζοντας την υπόσταση της Βουλής, αποτελεί πλέον σταθερό σημείο αιχμής για τις πτέρυγες της αντιπολίτευσης, μη εξαιρουμένων βουλευτών των κομμάτων που αναφέρονται στους κυβερνητικούς εταίρους.
Οι αιτιάσεις της περιόδου συνοψίζονται κυρίως σε «συνταγματική εκτροπή» αφού, κατά την παρ. 1 του άρθρου 44 του Συντάγματος, η χρήση των Πράξεων Νομοθετικού Περιεχομένου προσδιορίζεται ρητά για «έκτακτες περιπτώσεις εξαιρετικά επείγουσας και απρόβλεπτης ανάγκης». Τυπικά, η κυβέρνηση οφείλει να καταθέτει τις ΠΝΠ εντός 40 ημερών στη Βουλή με περιθώριο ψήφισης τριών μηνών. Διαφορετικά ακυρώνεται η ισχύς τους.
Ετερο ζήτημα που κατ΄επανάληψη διατυπώνεται ως παραβίαση της «κοινοβουλευτικής τάξης» τόσο στις συνεδριάσεις της Ολομέλειας όσο και με διαβήματα στον Πρόεδρο της Βουλής, αλλά και σε συζητήσεις στη Διάσκεψη των προέδρων, είναι η κατ΄ουσίαν κατάργηση της «ώρας του πρωθυπουργού», παραδοσιακά ημέρα Παρασκευή, οπότε ο αρχηγός της κυβέρνησης υποχρεούται να απαντήσει στις ερωτήσεις των βουλευτών που συνήθως διατυπώνονται από τους προέδρους των Κοινοβουλευτικών τους Ομάδων.
Περιττή η σημείωση για το αστείο που κυκλοφορεί ευρέως στο περιστύλιο και στο καφενείο της Βουλής, πως οψέποτε επιχειρήσει ο Αντ. Σαμαράς να εισέλθει στην Ολομέλεια «θα του ζητήσουν ταυτότητα».
Η απουσία του πρωθυπουργού, που δικαιολογείται εν μέρει από τις υποχρεώσεις του στους εταίρους, αποτελεί ωστόσο αντικείμενο σκληρής κριτικής κυρίως από την πλευρά της αξιωματικής αντιπολίτευσης που αναφέρεται έως και σε «προσβολή» του κοινοβουλευτισμού.
Η δραστηριότητα των Κοινοβουλευτικών Επιτροπών εμφανίζεται ευθέως ανάλογη με το νομοθετικό έργο στην Ολομέλεια. Ουσιαστικά η Επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων λειτουργεί φυσιολογικά και αυτή ως εργαλείο επεξεργασίας των μέτρων (μεσοπρόθεσμο, προϋπολογισμός και ενώ από προχθές συζητείται το Φορολογικό). Αριθμεί μέχρι στιγμής 33 συνεδριάσεις.
Ακολουθούν: η Επιτροπή Δημόσιας Διοίκησης, Δημόσιας Τάξης και Δικαιοσύνης με 22 συνεδριάσεις, η Επιτροπή Κοινωνικών Υποθέσεων με 18, η Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας με 14 και η Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων με 13.
Παρόμοια εικόνα εμφανίζει η διαδικασία του κοινοβουλευτικού ελέγχου. Είναι χαρακτηριστικό πως από τις εκλογές του Ιουνίου μέχρι τις 19.12.2012 έχουν κατατεθεί από τους βουλευτές όλων των κομμάτων 818 ερωτήσεις, αναφορές και αιτήσεις κατάθεσης εγγράφων, εκ των οποίων οι 305 παραμένουν αναπάντητες. Ακόμη όμως και σ” εκείνες που τυγχάνουν τυπικά ανταπόκρισης, συχνά το εκάστοτε υπουργείο στην έγγραφη απάντησή του δηλώνει απλά «αναρμόδιο».
Οσο για τις ερωτήσεις και επερωτήσεις που συζητούνται «ζωντανά» στην αίθουσα της Ολομέλειας κάποιες ημέρες της εβδομάδας, εκεί η λέξη «αναβολή» ακούγεται περισσότερο και από τις… αίθουσες των δικαστηρίων. Συνήθως στο σχετικό πινάκιο αναρτώνται 12-15 ερωτήσεις και στην καλύτερη περίπτωση να απαντηθούν οι… πέντε.
Μάλιστα, στις 7.12.2012 καταρρίφθηκε το… πανελλήνιο ρεκόρ, καθώς συζητήθηκε μόνο μία! Πολλές φορές μάλιστα μια ερώτηση δεν συζητείται «λόγω κωλύματος υπουργού», ο οποίος βέβαια την ίδια ώρα μπορεί να βρίσκεται σε κάποιο τηλεοπτικό παράθυρο…
Για τα ζητήματα αυτά βουλευτές όλων των πτερύγων έχουν παραπονεθεί επανειλημμένως σε υψηλούς τόνους προς το προεδρείο της Βουλής, είτε τον ίδιο τον Β. Μεϊμαράκη είτε κάποιον από τους αντιπροέδρους.
Στην εβδομαδιαία διάσκεψη των προέδρων που συνεδριάζει για να οργανώσει τη δραστηριότητα του Κοινοβουλίου την ερχόμενη εβδομάδα έχει τεθεί και επίσημα το ζήτημα, με τον πρόεδρο της Βουλής να δηλώνει πως πιέζει την κυβέρνηση να είναι συνεπής στις κοινοβουλευτικές της υποχρεώσεις.
Αν όμως δεν αλλάξει κάτι δραστικά, σε λίγο η Βουλή θα λειτουργεί μόνο ως μουσείο για να ξεναγούνται τα σχολεία στην αίθουσα «Ελευθερίου Βενιζέλου»…
Δημοσιευθηκε στην "Εφημερίδα των Συντακτών" στις 23/12/12
http://lefteria-news.blogspot.gr/2012/12/blog-post_26.html
