Ναι, λεφτά υπάρχουν!

Σε συνέντευξή του στο left.gr, ο βουλευτής και  υπεύθυνος οικονομικών του ΣΥΡΙΖΑ, κ. Γιάννης Δραγασάκης, είπε: «Αδικούμε λίγο τον Γιώργο Παπανδρέου. Είχε πει το ‘λεφτά υπάρχουν’ επειδή το 2008 η κυβέρνηση είχε να διαχειριστεί περίπου 60 δισ.  ευρώ!. Άρα το ερώτημα ήταν πού πήγαιναν τα λεφτά».

Σύμφωνα λοιπόν με τον κ. Δραγασάκη, τον αδικήσαμε και  τον παρεξηγήσαμε τον κ.Παπανδρέου!

Δεν μπορεί να πει κανείς με βεβαιότητα αν  με αυτές του τις δηλώσεις του, ο κ. Δραγασάκης προσπαθεί να δικαιολογήσει πολιτικές συμπεριφορές μικρών, μικρότατων πολιτικών ανδρών, προκειμένου να προσεταιριστεί τους λιγοστούς εναπομείναντες οπαδούς των -πολιτικά σκύβαλα αυτοί, μέσα κι έξω από την Βουλή των 300 Αχρησίμευτων που θέλουν να ελπίζουν σε ένα νέο ξεκίνημα και σε νέους αγώνες με έπαθλο την κουτάλα του δημόσιου κορβανά.

Το βέβαιο πάντως είναι, ότι το κρίσιμο ερώτημα ήταν και παραμένει επίκαιρο: Που πηγαίνουν τα λεφτά? 

Διότι ουδείς μπορεί να καταλάβει που πηγαίνουν όλα αυτά τα αστρονομικά ποσά που "διαχειρίζεται" η σημερινή κυβέρνηση των Ολετήρων. Είναι, βέβαια, τα περισσότερα νέα βάρη, λογιστικές χρεώσεις και πιστώσεις στους παραπλανητικούς και αδηφάγους ισολογισμούς των πτωχών μας τραπεζών, αλλά το διάφορο των τόκων στην πλάτη του ραγιά και των εγγονών του φορτώνονται! 

Δυστυχώς όμως, το ερώτημα δεν είναι εύκολο να απαντηθεί, διότι η αξιωματική αντιπολίτευση γρήγορα ξέχασε τις υποσχέσεις, τη συμμετοχή μελών της σε επιτροπές και τις διακηρύξεις της για τον λογιστικό έλεγχο του δημόσιου χρέους. Φευ, ας ήταν το μόνο!

Κι ας υποθέσουμε ότι είναι όπως τα λέει στη νέα επίσημη γραμμή της η αξιωματική αντιπολίτευση κι ότι το αίτημα για τον λογιστικό έλεγχο του δημόσιου χρέους «σκοντάφτει» στο γεγονός ότι από την φύση του, ένα χρέος, δεν είναι ελέγξιμο όταν δεν είναι διμερές. Ας το υποθέσομε, μόνο για χάρη ευκολίας, γιατί άλλοι θα έλεγαν άλλα , αν τους ρωτούσαμε. 

Πέρα, όμως από αυτήν την επιχειρηματολογία, ο λογιστικός έλεγχος του δημόσιου χρέους αν όχι κατά τις πηγές, τουλάχιστον κατά τις χρήσεις αυτών των δανειακών κεφαλαίων είναι επιτακτικός, για πρέπει να δούμε επιτέλους ποιοι ωφελήθηκαν από αυτό το φαγοπότι δεκαετιών. 

Τα πολιτικά πρόσωπα που ευλόγως υποψιαζόμαστε ότι χρηματίστηκαν και που με συνταγματική κάλυψη μένουν στο απυρόβλητο, είναι η μία μόνο όψη του νομίσματος. Υπάρχουν στην άλλη όψη του νομίσματος και όλοι αυτοί, οι άλλοι, που τα χρημάτισαν αυτά  τα πολιτικά πρόσωπα. Υπάρχουν και οι υπόλοιποι που πλούτισαν αδικαιολόγητα φοροδιαφεύγοντας, φοροκλέπτοντας, χρεώνοντας και τελικά οδηγώντας σε πτώχευση το ελληνικό δημόσιο. Πρέπει, τάχα, να μείνουν κι αυτοί στο απυρόβλητο? 

Η Goldman Sachs και οι άλλοι σύμβουλοι που διαχειρίστηκαν και φτιασίδωσαν με  swaps το ελληνικό χρέος για το πάρτι της νομισματικής ένωσης, θα μείνουν κι αυτοί στο απυρόβλητο, απολαμβάνοντας ανενόχλητοι τις προμήθειές τους και διαφεύγοντας της ευθύνης τους? 

Φρονεί κανείς σώφρων άνθρωπος ότι αυτές οι σκιές πρέπει να μείνουν σκοτεινές για να μην κακοκαρδιστούν πολιτικοί αντίπαλοι και δυνητικοί σύμμαχοι?

Δεν πάει έτσι πουθενά η δουλειά! 

Δεν πρέπει όμως να ξεχνάμε ότι ανεξάρτητα από τις ερμηνείες που δίνει ο κ. Δραγασάκης, αλλά και ανεξάρτητα από το τι είχε στο αδύναμο μυαλό του, ο τρίτος -και ας ελπίσουμε τελευταίος- Παπανδρέου, όταν εκστόμιζε την περιβόητη φράση, το βέβαιο είναι ότι λεφτά υπάρχουν.

Λεφτά υπάρχουν, αλλά δεν ανοίγονται οι λογαριασμοί ούτε ελέγχονται οι φορολογικές δηλώσεις όσων έχουν εμβάσει τα χρήματα τους στο εξωτερικό ή τα έχουν καταχωνιάσει στα σεντούκια τους. Όλα τα ίχνη είναι καταγεγραμμένα και ανεξίτηλα εκεί, στα κιτάπια της τράπεζας της Ελλάδας και των υπόλοιπων πτωχών μας τραπεζών κι έτσι πορευόμαστε, με τους λήσταρχους να τρέμουν τους «λίσταρχους»!  

Λεφτά υπάρχουν, αλλά δεν μηχανογραφούνται ούτε ενοποιούνται –χρόνια τώρα- τα χειρόγραφα και διάσπαρτα υποθηκοφυλακεία της χώρας.

Λεφτά υπάρχουν, αλλά δεν αξιοποιούνται οι λογής-λογής λίστες που καταφθάνουν οικειοθελώς από παντού και που βρίσκονται χρόνια τώρα αναξιοποίητες στην κατοχή των υπηρεσιών δίωξης του οικονομικού εγκλήματος. Μόνον η λίστα του Φιντέλ, τους λείπει, επιτέλους!

Λεφτά υπάρχουν αρκετά και καλό είναι να λείπουν –εκ μέρους της αξιωματικής αντιπολίτευσης- οι διφορούμενες προσπάθειες ερμηνείας μικρότατων ηγεμονίσκων εκ Δυτικής Λιβύης. 

Είναι κρίσιμες οι στιγμές και ο κόμπος έχει φτάσει στο χτένι. Επιτέλους, οφείλει και η αξιωματική αντιπολίτευση να το καταλάβει αυτό. Να καταλάβει ότι για να καταφέρει να αρθρώσει καθαρό πολιτικό λόγο πρέπει να απαλλαχθεί εγκαίρως από αχρείαστα βάρη και να σταματήσει να εναγκαλίζεται με πολιτικά εξοφλημένα πρόσωπα και με εξίσου εξοφλημένες λογικές και πρακτικές.

Με λίγα λόγια, οφείλει η αξιωματική αντιπολίτευση, να πείσει την ελληνική κοινωνία ότι δεν έχει χαμένο το παιχνίδι από χέρι, πριν καν ξεκινήσει να το παίζει. 

Το κυριότερο όμως, είναι να καταλάβει η αξιωματική αντιπολίτευση, ότι η εξουσία, ετούτη τη φορά, δεν είναι ένα φρούτο που μόλις ωριμάσει, θα πέσει στα χέρια της για να το φάει. Στην πραγματικότητα, η εξουσία σήμερα είναι ένα πυρότουβλο υψηλής θερμοχωρητικότητας που όσο περισσότερο καθυστερεί να την πάρει στα χέρια της, τόσο πιο καυτή θα είναι. Τόσο καυτή που ενδέχεται να είναι αδύνατον πλέον να την κρατήσει στα χέρια της!

 

by Alexandros Raskolnick