Αυτήν τη στιγμή η χώρα δεν κυβερνάται από πολιτικούς που υπηρετούν τα συμφέροντα του λαού....

Αυτήν τη στιγμή η χώρα δεν κυβερνάται από πολιτικούς που υπηρετούν τα συμφέροντα του λαού.
Κυβερνάται από υπαλλήλους των πάσης φύσεως "διαπλεκομένων".
Από ανθρώπους που υπηρετούν καθαρά και κατ' αποκλειστικότητα τα συμφέροντα των "αφεντικών" τους.

Αυτήν τη στιγμή η χώρα βρίσκεται στο έλεος των πάσης φύσεως εμπόρων.
"Όρνεα" όλων των ειδών και όλων των... μεγεθών κατασπαράζουν αυτό που ονομάζουμε "εθνικό πλούτο" και που κάποιοι αφελείς ακόμα νομίζουν ότι ανήκει στον ελληνικό λαό. Οι έμποροι είναι τα πιο αδίστακτα και αδηφάγα όντα της οικονομίας. Για ν' αποκομίσουν το κέρδος που έχουν ως στόχο, δεν διστάζουν μπροστά σε κανένα έγκλημα.

Μπροστά στο δέλεαρ του κέρδους δεν διστάζουν να καταστρέψουν κράτη, λαούς, ακόμα και ολόκληρους πολιτισμούς.
Τους αρκεί ν' αντιληφθούν το κέρδος και είναι έτοιμοι ακόμα και τον Παρθενώνα να τον "πακετάρουν" για να τον εμπορευτούν.

Γιατί όμως ισχυριζόμαστε όλα αυτά τα δυσοίωνα κι απελπιστικά;
Γιατί σήμερα διακυβεύεται το μέλλον του ελληνικού έθνους.
Ο ελληνικός λαός σήμερα κινδυνεύει περισσότερο από ποτέ, γιατί αυτοί που τον καταστρέφουν δεν είναι ορατοί, για να τους πολεμήσει και άρα ν' αντισταθεί.
Οι εχθροί του δεν είναι ούτε ο Κιουταχής ούτε ο Χίτλερ που απειλεί την ελληνική κοινωνία με αφανισμό.
Το γεγονός όμως ότι δεν υπάρχει ορατός εχθρός, δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει κίνδυνος αφανισμού.
Γιατί;
Για τον εξής απλό λόγο.
Όταν καταστρέφεται το κεφάλαιο, που δίνει απασχόληση στην κοινωνία, αυτή παύει να είναι σταθερή στον χώρο όπου γεννήθηκε.
Αν αυτό συνδυαστεί και με μια ολοκληρωτική απώλεια της προσωπικής περιουσίας του κάθε πολίτη, τότε τα πράγματα γίνονται τραγικά.

Ένα χωράφι ή ένα σπίτι "κρατάει" πολλές φορές έναν άνθρωπο στο μέρος όπου γεννήθηκε. Αν δεν υπάρχουν αυτά τα περιουσιακά στοιχεία, που συνδέουν μόνιμα τον άνθρωπο μ' έναν χώρο κι επιπλέον δεν υπάρχει απασχόληση, τότε δεν μπορεί ο άνθρωπος αυτός να κρατηθεί στον χώρο όπου γεννήθηκε.
Αναζητώντας την απασχόληση, είναι βέβαιο ότι θα μεταναστεύσει.

Δεν τρέφει ελπίδες ότι σε κάποια στιγμή και μόλις περάσει η "μπόρα", θα μπορέσει να εκμεταλλευτεί το κεφάλαιό του.
Για έναν Έλληνα, που δεν έχει καμία περιουσία στην Ελλάδα, δεν είναι δύσκολο να πάρει την απόφαση να μεταναστεύσει σε χώρες όπου τουλάχιστον θα βρει απασχόληση.
Όταν δεν έχεις σπίτι στην Ελλάδα και νιώθεις σ' αυτήν σαν ξένος, δεν είναι δύσκολο να φύγεις στη Γερμανία, αναζητώντας μια καλύτερη τύχη στα εργοστάσιά της.

Οι Έλληνες από τη στιγμή που παγιδεύτηκαν στο χρηματιστήριο και βρίσκονται υπό την απειλή των τραπεζών, έχουν στην πραγματικότητα αποσυνδεθεί από τη γη που τους γέννησε. Αν σ' αυτό το αρνητικό στοιχείο προσθέσει κάποιος και το γεγονός ότι το κεφάλαιο που έδινε απασχόληση στους Έλληνες έχει καταστραφεί πλήρως, τότε τα πράγματα είναι ακόμα πιο τραγικά.
Είναι θέμα χρόνου ν' αναζητήσουν οι φτωχοί Έλληνες την ελπίδα στη μετανάστευση. Αυτήν την τάση δεν μπορεί να την ανακόψει το μοναδικό κεφάλαιο που αυτήν τη στιγμή έχει αξία στην Ελλάδα και είναι ο τουρισμός.
Γιατί;
Γιατί απλούστατα οι τουριστικές υπηρεσίες απαιτούν κάποια ιδιαίτερα προσόντα από πλευράς εργαζομένων κι απευθύνονται σε κάποιες συγκεκριμένες ηλικίες.

Δεν μπορεί κάποιος στα πενήντα του να είναι μπάρμαν ή σερβιτόρος.

Αυτές είναι δουλειές που απευθύνονται σε νεαρά άτομα, εφόσον μόνον αυτά έχουν τ' απαραίτητα προσόντα που μεγιστοποιούν την ποιότητα της υπηρεσίας.
Αν συνδυάσει κάποιος όλ' αυτά, εύκολα μπορεί να καταλάβει την προδοσία όλων εκείνων που επέτρεψαν την καταστροφή του ελληνικού λαού.
Είναι λοιπόν θέμα χρόνου ν' αλλάξει η εθνολογική σύνθεση των κατοίκων του ελλαδικού χώρου.

Οι Έλληνες, που δεν θα έχουν τα "προσόντα" ν' ασχοληθούν με την τουριστική "βιο¬μηχανία", θ' αναγκαστούν να μεταναστεύσουν για να επιβιώσουν.
Όσο κι αν αγαπάει κάποιος τη χώρα όπου γεννήθηκε, δεν μπορεί να παραμείνει σ' αυτήν, όταν δεν μπορεί να σχεδιάσει ένα ικανοποιητικό μέλλον για τον εαυτό του και τα παιδιά του.
Δεν μπορεί κάποιος να στηρίζει το μέλλον του σε μια εποχιακή απασχόληση, που απαιτεί προσόντα νέων.
Αυτή η "βιομηχανία", άσχετα αν θα εδράζεται στον ελλαδικό χώρο, σε λίγα χρόνια δεν θ' αφορά τους Έλληνες εργαζομένους. Θα έλκει νεαρούς μετανάστες από τις φτωχότερες χώρες, γιατί αυτοί θα είναι οι καταλληλότεροι γι' αυτού του είδους την απασχόληση.
Θα τους "στύβουν" στις εποχές της τουριστικής περιόδου, θα εκμεταλλεύονται τα νιάτα τους και όταν θα γερνούν θα τους εγκαταλείπουν στην ανεργία.
Θα εκμεταλλεύονται τα νιάτα τους και μετά θα τους πετούν στα "σκουπίδια".
Θα δημιουργηθεί μια τάξη πλουσίων κι ένα τεράστιο κοινωνικό περιθώριο που θα μπαινοβγαίνει στις φυλακές, είτε για μικροκλοπές, λόγω των αναγκών επιβίωσης, είτε για εμπορία ναρκωτικών και πορνεία.

Η Ελλάδα θα γίνει κάτι ανάλογο με τη Φλόριδα των ΗΠΑ.
Ένα "νεκροταφείο" ζωντανών νεκρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Εδώ θα έρχονται να περάσουν τα γηρατειά τους στις ιδιόκτητες βίλες τους όλοι οι πλούσιοι Γερμανοί, Γάλλοι κλπ..
Θα γεμίσει η Ελλάδα από νεαρούς αλλοδαπούς σερβιτόρους και πόρνες, που θα "υπηρετούν" για όσο διάστημα το επιτρέπει η ηλικία τους τους πλούσιους Ευρωπαίους. Ας ψάξει κάποιος να δει τι συμβαίνει στη Φλόριδα των πλουσίων Αγγλοσαξόνων συνταξιούχων και των φτωχών Λατίνων εργαζομένων και θα μπορεί άνετα να παραστήσει τον προφήτη σ' ό,τι αφορά την Ελλάδα.

Η Ελλάδα πράγματι θ' αναβαθμιστεί στον τομέα των υποδομών, αλλά δεν θα έχει πλέον Έλληνες για ν' απολαύσουν αυτήν την αναβάθμιση.
Οι μόνοι Έλληνες που θ' απολαύσουν την πανάκριβη Ελλάδα του μέλλοντος θα είναι αυτοί που κατέστρεψαν τον ελληνικό λαό και είναι η μεγαλοαστική τάξη.

Η μεγαλοαστική τάξη, που πήρε τις ολέθριες αποφάσεις για τον ελληνικό λαό, δεν αντιμε¬τωπίζει αυτού του είδους τα προβλήματα.
Αυτοί γνωρίζουν ότι, αν δεν χάσουν την επαφή με την εξουσία, θα μπορούν στη νέα κατάσταση να βολέψουν τα παιδιά τους κατά τον καλύτερο τρόπο.
Αυτοί έχουν φροντίσει ώστε τα παιδιά τους να είναι αυτά που θα στελεχώσουν στο μέλλον το σύνολο των μηχανισμών που θ' απομείνουν στον ελλαδικό χώρο.
Από τις δημόσιες υπηρεσίες μέχρι τις τραπεζικές ή εμπορικές εταιρείες τα παιδιά των πλούσιων αστών θα είναι αυτά που θ' αρπάξουν τα πολύτιμα "φιλέτα" των θέσεων εργασίας. Ακόμα και στον τουριστικό τομέα θα μπορούν να βρουν απασχόληση υπό τους όρους που τους ευνοούν.
Μπορεί ν' απαιτείται να είναι κάποιος νέος για να δουλέψει σερβιτόρος, αλλά δεν συμβαίνει το ίδιο για τις διευθυντικές θέσεις των ιδίων επιχειρήσεων.

Αυτή η κοινωνική τάξη των πάσης φύσεως "δικηγόρων" "πούλησε" τον ελληνικό λαό κι αυτή η τάξη είναι που τώρα "σφυρίζει" αδιάφορα, περιμένοντας να παγιδευτεί ο λαός μέσα στην αθλιότητα. .. .. ...

 

ΞΑΝΑΚΑΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΥΠΕΡΗΦΑΝΗ