Με
τις λέξεις θα συνεχίζει να παίζει ο Αντώνης Σαμαράς και η κυβέρνηση, με
μοναδικό σκοπό να κερδίζουν χρόνο παραμένοντας στην εξουσία. Κάπως
έτσι, από εκεί που δήλωναν κατηγορηματικά ότι δεν πρόκειται να
συμφωνήσουν σε τρίτο δάνειο και τα κενά θα τα καλύψουν με την έξοδο στις
αγορές, τώρα προετοιμάζουν το έδαφος για να το παρουσιάσουν περίπου ως
δώρο....
Το μνημόνιο δεν θα το λένε «μνημόνιο», ο έλεγχος που γίνεται από την
τρόικα θα πάρει μια άλλη μορφή, τα μέτρα θα ονομαστούν μεταρρυθμίσεις
και διαρθρωτικές αλλαγές.
Θα σταματήσουν όλα αυτά την φτωχοποίηση της ελληνικής κοινωνίας; Θα
βάλουν τέλος στην άγρια λιτότητα; Ούτε τα ίδια τα κυβερνητικά στελέχη,
στις κατ’ ιδίαν συζητήσεις, δεν ισχυρίζονται κάτι τέτοιο. Κανείς δεν
αμφιβάλει ότι η πολιτική αυτή θα συνεχιστεί. Αυτό που θα αλλάξει ίσως,
είναι ότι...
η αντιπολίτευση θα χρειαστεί να προσαρμόσει την επικοινωνιακή της
στρατηγική και να βρει κάποιον άλλο -πιο δόκιμο- όρο για να
αντικαταστήσει την «αντιμνημονιακή πολιτική», αφού τα νέα μνημόνια θα
ονομάζονται διαφορετικά.
Οι γερμανοί, σε αντίθεση με τους έλληνες κυβερνώντες -που αλλάζουν θέση
κάθε τόσο- ήταν πάντα ξεκάθαροι στο ότι σχεδιάζουν να συνεχίσουν την
επιβολή της ίδιας πολιτικής για πολύ καιρό ακόμα. Αναμενόμενο, αφού
σκοπεύουν να διατηρήσουν την Ελλάδα για αρκετά χρόνια υπό τον ασφυκτικό
έλεγχό τους και πλήρως εξαρτημένη. Για το λόγο αυτό οι εκπρόσωποι της
γερμανικής κυβέρνησης επέμεναν -σε χαμηλούς ωστόσο τόνους- για το τρίτο
δάνειο, ακόμα και όταν το δίδυμο Σαμαρά-Βενιζέλου το φθινόπωρο, σήκωνε
δήθεν τη σημαία της αντίστασης στους δανειστές.
«Η επιτροπή ελέγχου της τρόικας του ευρωκοινοβουλίου δημιουργήθηκε απλώς
και μόνο για να ρίξει στάχτη στα μάτια» σχολίαζε πρόσφατα βουλευτής της
αντιπολίτευσης. «Ακόμα κι αν αποφασίσουν να τα φορτώσουν όλα στο ΔΝΤ,
έστω κι αν αυτό αποσυρθεί, οι δανειστές θα βάλουν κάτι άλλο στη θέση της
τρόικας, εξίσου οδυνηρό. Επί της ουσίας, τίποτα δεν θα αλλάξει».
Κυβερνητικά στελέχη , ωστόσο, επισημαίνουν ότι «είναι σημαντικό να πάψει
αυτός ο ταπεινωτικός έλεγχος κάθε τόσο, με τους εκπροσώπους της τρόικας
να πηγαινοέρχονται». Κανείς τους όμως δεν ισχυρίζεται ότι οι απαιτήσεις
των δανειστών θα σταματήσουν εδώ. Υπάρχει λοιπόν ένα ζήτημα: όσο
πετυχημένα κι αν σχεδιαστεί η επικοινωνιακή πολιτική της κυβέρνησης, που
θα λέει ότι έδιωξε την τρόικα κι έβαλε τέλος στα μνημόνια, πάλι θα
αδυνατεί να πείσει τους πολίτες που στέκονται αγανακτισμένοι στις ουρές
διακανονισμού της ΔΕΗ, επειδή αδυνατούν να πληρώσουν το λογαριασμό του
ρεύματος.
Επειδή η κυβέρνηση όμως, δεν μπορεί να δώσει λύση στο κεντρικό πρόβλημα
της χώρας και περιμένει λύση απ’ έξω, το μόνο που της μένει να κάνει
είναι να αγοράζει χρόνο και να συνεχίσει να ζητάει από τον κόσμο να
κάνει «λίγη ακόμα υπομονή» επειδή «λίγα μόνο μέτρα έμειναν».
Ο πρωθυπουργός προσδοκά σε κάποια κίνηση από τις ΗΠΑ που θα άλλαζε το
παιχνίδι, αλλά δεν τη βλέπει. Θα ήθελε τη βοήθεια των αμερικανών, αλλά
όσο αυτοί αδυνατούν να τη δώσουν, παραμένει δεμένος στο άρμα της
Γερμανίας που έχει το πάνω χέρι στην Ε.Ε.
Η κυβέρνηση Μέρκελ, σύμφωνα με γερμανό δημοσιογράφο, δεν υπήρχε
περίπτωση να ανοίξει τα χαρτιά της για την Ελλάδα πριν από τις
προγραμματικές που ψηφίστηκαν την περασμένη εβδομάδα. Μετά τις
προγραμματικές, όμως, το γερμανικό υπουργείο Οικονομικών μεθοδευμένα
διέρρευσε το έγγραφο που αναφερόταν στο νέο δάνειο προς την Ελλάδα και
με τη σειρά του στο ελληνικό υπουργείο Οικονομικών έσπευσαν να
διαρρεύσουν ότι το βλέπουν θετικά, παρά τις διαψεύσεις του οικονομικού
επιτελείου μέχρι τότε.
Ο σκοπός της κυβέρνησης δεν είναι άλλος, από την παραμονή στην εξουσία.
Αυτό έχει αποφασίσει να το πετύχει με στοχευμένες πολιτικές. Όπως
αναφέρει κυβερνητικός αξιωματούχος, γνωρίζουν ότι τα λαβωμένα από την
κρίση στρώματα δεν θα τους ψηφίσουν και τα θεωρούν ήδη χαμένα. Εκτιμούν
ότι αυτοί (δημόσιοι υπάλληλοι, εκπαιδευτικοί, απολυμένοι κτλ) θα πάνε
έτσι κι αλλιώς στο ΣΥΡΙΖΑ. Φροντίζουν όμως να διαφυλάξουν (και να
διευρύνουν) την κομματική τους πελατεία (μεγάλα εισοδήματα, ένστολοι,
συνταξιούχοι, αγρότες, δικηγόροι, δικαστές κτλ). Αυτούς θα τους
προστατεύσουν όσο μπορούν, εξού και οι υποσχέσεις για μοίρασμα του
πλεονάσματα σε αυτές τις κατηγορίες ή το κλείσιμο του ματιού στη
φοροδιαφυγή. Τα ρουσφέτια και οι εξυπηρετήσεις, επίσης, δουλεύουν στο
φουλ. Προσλήψεις πάλι, μπορεί να μη γίνονται όπως στο παρελθόν, αλλά τη
θέση των ρουσφετιών των προσλήψεων έχει πάρει, σε μεγάλο βαθμό, η
«προστασία» από τις απολύσεις.
Κάπως έτσι θα συνεχίσει να πορεύεται το επόμενο διάστημα η κυβέρνηση,
προσπαθώντας να κερδίζει χρόνο μέχρι να εμφανιστεί (όπως προσδοκά) ο από
μηχανής θεός που θα δώσει τη λύση, όπως συμβαίνει στις τραγωδίες, όταν
δε διαφαίνεται άλλη διέξοδος. Το (μη)σχέδιο αυτό κινδυνεύει να χαλάσει
κυρίως αν αποφασίσει τη λύση να δώσει η κοινωνία, με τον τρόπο που η Ν.Δ
και το ΠΑΣΟΚ ονομάζουν «πολιτικό ατύχημα».
Της Βασιλικής Σιούτη από ThePressProject
