Να ξεκινήσουμε με τα αυτονόητα! Θα υπάρξουν έντονες αντιδράσεις και επεισόδια στον εορτασμό της 25η Μαρτίου; Αναμφίβολα ναι! Θα είναι εκτεταμένα; Μάλλον ναι! Θα είναι καθοδηγούμενα; Σε κάποιες περιπτώσεις ναι, σε κάποιες άλλες, όχι.
Πρέπει εμπρός στη διαφαινόμενα επεισόδια, η πολιτεία να κάνει πίσω και να μην πάνε “επίσημοι” στις παρελάσεις; Ασφαλώς όχι. Θα ήταν δείγμα φόβου, θα αποκάλυπτε ενοχικά σύνδρομα και θα μαρτυρούσε ένα κράτος που δεν σέβεται την ούτε την σπουδαιότητα της ημέρας, ούτε τον εαυτό του.
Και πόσο ειλικρινείς όμως είναι στις αντιδράσεις τους οι “δήθεν” αγανακτισμένοι, όταν θα μουτζώνουν και θα βρίζουν χυδαία τους επισήμους; Πόσο πιστεύουν βαθιά μέσα τους πως αυτό που θα κάνουν είναι δίκαιο; Πόσο ειλικρινείς και αντικειμενικά δίκαιοι - είναι η απάντηση- ήταν όσοι αποθέωναν διθυραμβικά τον Γιώργο Παπανδρέου στην Εθνική Συνδιάσκεψη του ΠΑΣΟΚ και, ζητωκραύγαζαν ρυθμικά υπέρ του Χρήστου Παπουτσή; Ποιοι βρίσκονται περισσότερο εν αδίκω; Αυτοί που αντιδρούν γιατί ξεχειλίζουν από οργή καθώς καταστράφηκαν οικονομικά, ή αυτοί που ζητωκραυγάζουν και εμφορούνται από ενθουσιασμό για τους καταστροφείς;
Είναι σωστό να γίνουν επεισόδια μέρα γιορτής; Αδόκιμο ερώτημα, καθώς είναι σαν να ρωτάμε “είναι σωστό να βρέξει;” Δεν επιλέγουμε, ούτε ηθικολογούμε με τα φυσικά φαινόμενα! Απλώς συμβαίνουν, παρά τη θέλησή μας. Όπως όταν στον ουρανό μαζεύονται γκρίζα σύννεφα ξεσπάει καταιγίδα, έτσι και στην κοινωνία όταν μαζεύεται μεγάλη οργή ξεσπάει αντίδραση. Δηλαδή όπως έστρωσαν θα κοιμηθούν; Ασφαλώς ναι, ειδικά στις περιπτώσεις που οι αντιδράσεις δεν θα είναι κομματικά υποκινούμενες.
Και με τους προπηλακισμούς και τη βία θα λυθεί το πρόβλημα; Όχι, κάθε άλλο. Μάλλον το πρόβλημα θα γίνει πιο σύνθετο και θα δυσκολέψει ακόμη περισσότερο την κατάσταση. Και επειδή λειτουργεί πολλαπλασιαστικά, μπορεί να οδηγήσει σε μεγαλύτερη και πιο επικίνδυνη κλιμάκωση. Και αυτοί που κάνουν τα επεισόδια, δεν φοβούνται για τις συνέπειες; Υπάρχει μια παροιμία που λέει πως ο βρεγμένος τη βροχή δεν την φοβάται! Και δυστυχώς σήμερα στην κοινωνία υπάρχουν πάρα πολλοί βρεγμένοι και ακόμη χειρότερα, πολλοί περισσότεροι, που είναι πνιγμένοι! Στα χρέη και την ανέχεια.
Και τι θα γίνει; Δεν μπορεί να αλλάξει αυτή η αντίληψη; Όχι. Όπως το θύμα δεν μπορεί να εμπιστευθεί τον θύτη, άλλο τόσο ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας που έχει ήδη οδηγηθεί στην εξαθλίωση, δεν μπορεί να ακουμπήσει τις ελπίδες του στο πολιτικό προσωπικό της χώρας. Και που τελειώνει αυτό; Η απάντηση βρίσκεται στα χέρια του πολιτικού κόσμου. Μέχρι σήμερα δεν έχει ασχοληθεί σοβαρά με το θέμα. Ας ελπίσουμε με αφορμή τις εκλογές να ασχοληθεί!
Τέλος τι γίνεται με τα κόμματα που αβαντάρουν, πλειοδοτούν και υποθάλπουν τα επεισόδια; Σίγουρα προσφέρουν τη χειρότερη υπηρεσία στον τόπο, καθώς ρίχνουν λάδι στη φωτιά! Όχι χωρίς υστερόβουλες σκέψεις, καθώς προσδοκούν κομματικά οφέλη. Είναι δε η επαχθέστερη μορφή κερδοσκοπίας, γιατί γίνεται επάνω στο κουφάρι της χώρας!
http://adianoito.blogspot.com/2012/03/blog-post_14.html
