Στην
τελική της φάση φαίνεται να μπαίνει, πλέον, η ελληνική κρίση, με τους
αξιωματούχος από το εξωτερικό, πρωτίστως από την Ε.Ε., αλλά και από το
ΔΝΤ να σκληραίνουν τη στάση τους και να πιέζουν όλο και περισσότερο για
άμεσες αποφάσεις, επιβολή νέων σκληρών μέτρων και την άμεση υλοποίηση
ενός τολμηρού προγράμματος αποκρατικοποιήσεων.
Μάλιστα,
οι πιέσεις και οι δηλώσεις, πλέον, από όλη την Ευρώπη είναι τόσο
επιθετικές για την Ελλάδα, με άμεσες απειλές, χωρίς να κρατούνται ούτε
τα προσχήματα, για εξαναγκασμό της χώρας σε χρεοκοπία και έξοδό μας από
το ευρώ.
Μάλιστα,
θα λέγαμε ότι... όσο διαβάζουμε τα καθημερινά σχόλια, τόσο του ξένου
τύπου, όσο και των ξένων πολιτικών, αρχίζουμε να αντιλαμβανόμαστε ότι,
αν πραγματικά ήταν στο χέρι των ξένων, η χώρα μας θα πεταγόταν εκτός
ευρωπαϊκής ένωσης και θα αφηνόταν στην τύχη της.
Το
ερώτημα, λοιπόν, που προκύπτει, παρατηρώντας κανείς όλα αυτά, είναι
γιατί δεν το κάνουν αυτό, γιατί δηλαδή δεν πετάνε τη χώρα μας έξω από
την ένωση, αφού είναι τόσο κακό και απείθαρχο "παιδί". Είναι σίγουρο
ότι όλοι μας απαντάμε πως κάτι τέτοιο δε συμβαίνει, απλά, για
οικονομικούς λόγους, αφού μια ελληνική χρεοκοπία θα σημάνει "φέσι" στις
γερμανικές και γαλλικές τράπεζες, αλλά και την ενεργοποίηση των CDs.
Συγκεκριμένα,
αναφέρουμε ότι το "φέσι" των ξένων τραπεζών από μια χρεοκοπία
υπολογίζεται περίπου στα 40 δις ευρώ (μιας και οι ξένοι έχουν ξεφορτωθεί
πολλά ομόλογα)*, ενώ και η ενεργοποίηση των CDs θα μπορούσε να αυξήσει
τον πήχη από το "φέσι" κατά ακόμη περίπου 35 με 40 δις ευρώ, φτάνοντας
έτσι στα 80δις ευρώ. Εδώ εμείς θα γίνουμε λίγο αιρετικοί, ερωτώντας αν
πραγματικά είναι αυτή η αλήθεια.
Το
πρώτο, λοιπόν, ερώτημα το οποίο προκύπτει είναι αν αυτά τα 80δις ευρώ
(ή και 100δις ευρώ) είναι αυτό που φοβούνται περισσότερο οι ξένοι.
Θυμίζουμε ότι η 5η δόση που πρόκειται να δοθεί είναι 12δις ευρώ, ενώ μια
από τις προτάσεις μιλά για άλλο ένα δάνειο 50 με 60 δις ευρώ, ο
πήχης, δηλαδή, ανεβαίνει άμεσα περίπου στα 70 δις ευρώ, ενώ αν λάβει
κάνεις υπόψη και το υπόλοιπο των δόσεων του δανείου των 110δις φτάνουμε
περίπου στο ποσό των 100 δις ευρώ, όσο δηλαδή το "φέσι" που θα πέσει
στο εξωτερικό από μια χρεοκοπία της Ελλάδας.
Προκύπτει,
λοιπόν, το εξής ερώτημα, γιατί να μη δώσουν αυτά τα χρήματα στις δικές
τους τράπεζες και στην κάλυψη των κινδύνων από τα CDs και να τα δώσουν
στην Ελλάδα, όπου ο λογαριασμός της βοήθειας, ενδεχομένως, θα αυξηθεί
και άλλο τα επόμενα χρόνια, ενώ τα χρήματα, όπως δηλώνουν πολλοί
αξιωματούχοι, πολύ δύσκολα θα αποπληρωθούν από τη χώρα μας.
Η 2η πτυχή
σε αυτήν τη συζήτηση είναι ότι οι ξένοι φοβούνται πως η έξοδος της
χώρας μας από την Ε.Ε. θα προκαλούσε κλίμα αβεβαιότητας και έλλειψη
εμπιστοσύνης για τις υπόλοιπες χώρες της Ε.Ε., κάτι το οποίο είναι
αλήθεια ότι θα μπορούσε να συμβεί. Αν όμως δει κανείς τα
μακροοικονομικά της χώρας μας, διαπιστώνει ότι αυτός ο συνδυασμός τόσο
υψηλού χρέους και ελλείμματος δεν υπάρχει σε κανένα άλλο μέλος της Ε.Ε.
και στην προσπάθεια μας να γίνουμε, όπως είπαμε, αιρετικοί, θα λέγαμε
ότι και αυτό το πρόβλημα θα μπορούσε να ξεπεραστεί, μετά από ένα
βραχυπρόθεσμο σοκ στις αγορές. Μάλιστα, δεν είναι λίγοι αυτοί που
πιστεύουν ότι η "τιμωρία" της χώρας μας θα λειτουργούσε σαν ένα φόβητρο
για τις υπόλοιπες χώρες, προκειμένου αυτές να εξυγιάνουν τα οικονομικά
τους.
Η 3η πτυχή
αφορά τα μεγάλα συμφέροντα που υπάρχουν για τους ξένους επενδυτές στη
χώρας μας, εν' όψει και των αποκρατικοποιήσεων. Εμείς θα λέγαμε ότι
αυτή η σκέψη καταρρίπτεται με τη μία, αφού σε μια χρεοκοπημένη Ελλάδα,
με μια υποτιμημένη δραχμή, οι εξαγορές θα ήταν σίγουρα πιο φτηνές να
πραγματοποιηθούν.
Αναρωτιόμαστε
λοιπόν αν το πρόβλημα είναι ο φόβος μήπως η Ελλάδα, σε περίπτωση που
φύγει από το ευρώ, από ένα τόσο μη ανταγωνιστικό νόμισμα, κατορθώσει
τελικά να βρει το δρόμο της και οδηγήσει έτσι και άλλες χώρες να λάβουν
μια ανάλογη απόφαση και να αποχωρήσουν και αυτές με τη σειρά τους από
την ένωση, όπως η Ισπανία, η Πορτογαλία και η Ιταλία, με αποτέλεσμα
φυσικά της διάλυση της Ε.Ε.
Μήπως,
λοιπόν, αυτό είναι που φοβούνται περισσότερο οι ξένοι και ειδικά οι
Γερμανοί, καθώς με ένα σκληρό νόμισμα καταφέρνεις να "στεγνώσεις"
συγκεκριμένες "φτωχές" χώρες, επιβάλλοντας τους στη συνέχεια ένα
οικονομικό "ράιχ" και μια οικονομική υποδούλωση χωρίς προηγούμενο.
Μάλιστα, είναι σίγουρο ότι η συνέχιση μιας τέτοιας πολιτικής σε μερικά
χρόνια θα οδηγήσει και στην απώλεια της εθνικής κυριαρχίας πολλών
χωρών, όπως ήδη συμβαίνει με την Ελλάδα, την Ιρλανδία και σύντομα θα
συμβεί με την Πορτογαλία και άλλες χώρες.
Ξέρουμε
ότι όλα τα παραπάνω ακούγονται εξαιρετικά ακραία, ενώ, ως ένα βαθμό,
γράφονται, περισσότερο, για να παρουσιάσουμε κάποια επιμέρους στοιχεία
και σκέψεις. Για ένα πράγμα όμως είμαστε σίγουροι, ότι η γερμανική
λογική της επιβολής ενός οικονομικού "ράιχ" θα οδηγήσει στο τέλος σε
ακραίες καταστάσεις στην Ε.Ε. Φτωχές χώρες του ευρωπαϊκού Νότου, με
πολίτες με πολύ χαμηλούς μισθούς, με μεγάλη ανεργία και τη γερμανική
πολιτική να δεσπόζει και να κυριαρχεί, θα λέγαμε, πάλι με μια δόση
υπερβολής, ότι σε περίπου 10 χρόνια ενδέχεται η Ε.Ε. να θυμίζει τη Μέση
Ανατολή και τη Βόρειο Αφρική, με τους πολίτες των λαών να
επαναστατούν, να βγαίνουν στους δρόμους και να ζητούν επιτακτικά την
έξοδο των χωρών τους από την Ε.Ε..
*Συγκεκριμένα,
οι γαλλικές τράπεζες οι οποίες κατείχαν 60 δις ευρώ, έχουν μειώσει τη
θέση τους στα 15δις ευρώ. Επίσης, οι γερμανικές τράπεζες από τα 40δις
ευρώ, τώρα κατέχουν 10δις ευρώ.
http://mikroskopionews.blogspot.com/2012/03/blog-post_5769.html
