Προφανώς δεν φανταζόταν τι του μέλλεται. Οι προτάσεις του άλλωστε δεν διεκδικούσαν δόξα αντίστοιχη της εφεύρεσης του τροχού ή της πυρίτιδας. Ο Δ. Δρούτσας, αντί για τον τροχό, έπιασε τα βουλευτικά αυτοκίνητα, που πρότεινε να επιστραφούν, κι αντί για την πυρίτιδα, άγγιξε τα όσια και τα ιερά της 2ης βουλευτικής θητείας, που πρότεινε να είναι η τελευταία των βουλευτών. Και ύστερα η πυρίτιδα έσκασε στα χέρια του: η μέρα που εκστόμισε τις παραπάνω προτάσεις κόντεψε να είναι η τελευταία του στο ξέφωτο του κοινοβουλευτισμού. Στο σοσιαλιστικό λεξικό προστέθηκαν νέοι απαξιωτικοί χαρακτηρισμοί, με την ευκαιρία της διαπόμπευσής του: το «διορισμένος» ήταν λίγο πιο ελαφρύ απ’ το «εξωκοινοβουλευτικός», σύμφωνα με τους 70 βουλευτές που απείλησαν να καταθέσουν ερώτηση εναντίον του. Ως ηγέτης-πρότυπο της νέας πασοκικής εποχής προβλήθηκε ο σοσιαλιστής Οδυσσέας. Οχι ο αρχαίος βεβαία, αλλά ο πανελληνίως άγνωστος βουλευτής Οδ. Κωνσταντινόπουλος. Ο οποίος, αφού πρώτα μίλησε για πρίγκιπες που μπερδεύουν τα πτύελα με τη βροχή, δήλωσε περήφανος που κατέχει το ύψιστο προνόμιο του μοντέρνου σοσιαλιστή: «εγώ», είπε ο Οδυσσέας πριν καλά καλά ξεκινήσει για την Τροία, «έχω εκλεγεί πριν από λίγους μήνες. Αρα δεν έχω ανάγκη ν’ απολογηθώ για το σύστημα!».
Εκείνος, μαζί με το έτερο σοσιαλιστικό τσικό, τον νεότατο αντιδρουτσικό βουλευτή Θ. Κατρίνη, βρήκε τον Νέστορά του στον Χρ. Πρωτόπαπα: «Να αφήσει ήσυχους τους βουλευτές που αυτή τη στιγμή πρέπει να στηρίζουν το Μνημόνιο και τραβάνε τον γολγοθά τους», είπε εκείνος. «Μ’ αυτά που λέει ο κ. Δρούτσας, ο Ανδ. Παπανδρέου δεν θα είχε εκλεγεί το 1989 ούτε ο Τσώρτσιλ το 1939», συμπλήρωσε. Και μάλλον για λόγους σεμνότητας δεν έβαλε στη λίστα και τον εαυτό του που θα μας είχε αφήσει βουλευτικούς χρόνους απ’ το 2004.
Βλέπετε, σε αντίθεση με τις όψιμες πασιονάριες, οι παλαιοί πρασινοφρουροί βρίσκουν πάντα τρόπους να επανεφεύρουν τον σοσιαλισμό.
Ο Γ. Φλωρίδης, ας πούμε, είδε αυτή την εβδομάδα το σοσιαλιστικό φως το αληθινό στο κίνημα των «Αγανακτισμένων», «που είναι κίνημα υπεύθυνο, πατριωτικό, γνήσιο λαϊκό αλλά και αντιδιχαστικό». Βέβαια, η επιφοίτηση βρήκε τον κ. Φλωρίδη πριν από το καταραμένο βράδυ που οι συνάδελφοί του είδαν το «Αποκάλυψη τώρα» βγαίνοντας απ’ τη Βουλή στο βασίλειο των τραμπούκων.
Ηδη από το επόμενο πρωί φάνηκε πως δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι ο σοσιαλισμός μπορεί να μετατραπεί σε «σουρεαλισμό» αλλάζοντας τρία μόλις γράμματα. Ηταν η μέρα που συνασπίστηκε η Τόνια Αντωνίου με την Εύα Καϊλή και έγραψαν επιστολή διαμαρτυρίας μαζί με 14 ακόμη βουλευτές, ο διασημότερος των οποίων είναι ο πάλαι ποτέ βενιζελικός και νυν αγανακτισμένος Πάρις Κουκουλόπουλος. Οσο για την «Ωραία Ελένη» του σοσιαλισμού που οι 16 διεκδικούν…
Καθώς το Μεσοπρόθεσμο πλησιάζει κι οι διαγραφές αχνοφαίνονται, είναι ενδιαφέρον να παρακολουθήσει κανείς την επικείμενη στροφή του αγανακτισμένου σοσιαλιστή προς το πρωθυπουργικό μαντρί.
Πρόκειται, άλλωστε, για πρακτική δοκιμασμένη από παλαιότερους δασκάλους του σοσιαλισμού.
Προ εβδομάδος οι καθηγητές Γ. Κασιμάτης και Κ. Μπέης, οι σύμβουλοι και συνεργάτες του Ανδρέα Παπανδρέου, ξαφνικά αφυπνίσθηκαν και προσέφυγαν στην πάντα φιλόξενη αγκαλιά του «mea culpa» για να δικαιολογήσουν τη μακρόχρονη σιωπή τους μπρος στην καταστροφή της χώρας.
Καθώς οι ανανήψαντες καθηγητές ετοιμάζονται να ξανασώσουν την Ελλάδα, το μόνο που λείπει για να πληρωθεί ο χρησμός του Μπίσμαρκ «τρεις καθηγητές και η πατρίς εχάθη» είναι ένας ακόμη καθηγητής. Αν κρίνει κανείς απ’ τον αριθμό των αγανακτισμένων δασκάλων του σοσιαλισμού, μάλλον το Κίνημα πρέπει να ξεκινήσει οντισιόν…
Της Μαριλης Μαργωμενου
