Ο οίκος πιστοληπτικής αξιολόγησης Standard & Poor’s βέβαια – ο υπεύθυνος της αμερικανικής υποβάθμισης – έσπευσε να τον διαψεύσει, δηλώνοντας δια του επικεφαλής οικονομολόγου του Ζαν Μισέλ Σιξ ότι «η γαλλική αξιολόγηση είναι σταθερή». Λίγες ώρες αργότερα όμως νέα δημοσιεύματα με εκτιμήσεις επενδυτών και οικονομολόγων στο Bloomberg επανέφεραν το ενδεχόμενο μιας γαλλικής υποβάθμισης. Ο αναπληρωτής επικεφαλής οικονομολόγος της UBS στο Λονδίνο Πολ Ντόνοβαν σημείωνε: «Η Γαλλία δεν αποτελεί κατά τη γνώμη μου μία χώρα ΑΑΑ. Η Γαλλία δεν μπορεί να τυπώσει χρήμα, που αποτελεί μία κρίσιμη διαφορά σε σχέση με τις ΗΠΑ». Ενώ ο επικεφαλής οικονομολόγος για την Ευρωζώνη της UniCredit Μάριο Βάλι αναρωτιόταν: «Αν η Ιταλία και η Ισπανία αντιμετωπίζουν δυσκολίες, είμαστε σίγουροι ότι, για παράδειγμα, η Γαλλία μπορεί ακόμα να θεωρείται χώρα του πυρήνα»;
Κι όμως, μετά την υποβάθμιση των ΗΠΑ, ούτε η γαλλική υποβάθμιση πρέπει να αποκλείεται. Άλλωστε πριν μια βδομάδα ακόμη, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο αναρωτιόνταν, σε έκθεσή του, για το αν η Γαλλία θα καταφέρει να διατηρήσει την ανώτατη πιστοληπτική αξιολόγηση και προειδοποιούσε ότι χωρίς περαιτέρω μέτρα μείωσης των δημοσίων δαπανών μπορεί να χάσει τόσο τον στόχο 3% του ελλείμματος για το 2013 όσο και την ανώτατη αξιολόγηση. «Η Γαλλία δεν μπορεί να διακινδυνεύσει να χάσει τους μεσοπρόθεσμους δημοσιονομικούς στόχους, με δεδομένες τις ανάγκες για ενίσχυση της εφαρμογής του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης και διατήρηση του κόστους δανεισμού της σε χαμηλά επίπεδα με την περιφρούρηση της ανώτατης πιστοληπτικής της αξιολόγησης», ανέφερε η έκθεση του ΔΝΤ.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως από την ομάδα των κρατών της Ευρωζώνης που διαθέτουν την ανώτατη πιστοληπτική αξιολόγηση, η Γαλλία έχει το υψηλότερο δημόσιο έλλειμμα, το υψηλότερο πρωτογενές έλλειμμα και το υψηλότερο χρέος. Επιπλέον το γαλλικό δημόσιο χρέος της σαν αναλογία του ΑΕΠ φτάνει το 84%, έναντι του 77% της Βρετανίας που διατηρεί ακόμη την αξιολόγηση ΑΑΑ και του 64% των ΗΠΑ που μόλις την έχασαν. Με άλλα λόγια, σε έναν κόσμο όπου οι οίκοι αρχίζουν – και για τους δικούς τους λόγους – να παίρνουν πολύ στα σοβαρά τους κινδύνους του δημόσιου χρέους και φτάνουν να υποβαθμίσουν έως και την Αμερική, σε αντίθεση με τις πολύ τυχερές ή ενδεχομένως έχουσες καλύτερη οικονομική διαχείριση χώρες που διαθέτουν την ανώτατη πιστοληπτική αξιολόγηση, την Ελβετία, τη Νορβηγία, τον Καναδά, την Αυστραλία κ.α τυχόν διατήρηση της ανώτατης πιστοληπτικής αξιολόγησης από τη Γαλλία – όπως και τη Βρετανία – θα πρέπει στο εξής να θεωρείται θαύμα. Γαλλία και Βρετανία θα κληθούν σύντομα να εφαρμόσουν πολυετή προγράμματα σκληρής λιτότητας. Και μάλιστα μέσα σε ένα αντίξοο περιβάλλον αναιμικής οικονομικής ανάπτυξης, πτωτικών φορολογικών εσόδων και αυξανόμενης ανεργίας. Τίποτα πιο ζοφερό;
Η Γαλλία έχει προγραμματισμένες προεδρικές εκλογές για το 2012 και καμία προεκλογική συγκυρία δεν προσφέρεται για δημοσιονομικές περικοπές, ενώ το Σοσιαλιστικό Κόμμα αντιτίθεται κάθετα στα σχέδια του Γάλλου προέδρου Νικολά Σαρκοζί για την ένταξης ρήτρας που θα απαγορεύει τα ελλείμματα στο Σύνταγμα.
Αλλά ελλοχεύει κι ένα ακόμη – και είναι το πιο κρίσιμο – πρόβλημα σε κάθε ενδεχόμενο υποβάθμισης της Γαλλίας. Η ανώτατη αξιολόγηση της Γαλλίας δεν στηρίζει πια μόνο το Παρίσι. Στηρίζει το βασικό μηχανισμό διάσωσης της Ευρωζώνης, τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας. Σύμφωνα με τις αποφάσεις της ευρωπαϊκής συνόδου της 21ης Ιουλίου, ο ευρωπαϊκός μηχανισμός θα μπορεί από τον Σεπτέμβριο να χρηματοδοτεί κάθε κράτος μέλος είτε ήδη αποκλεισμένο από τις αγορές, είτε που θα κινδυνεύει με αποκλεισμό, με συνολική δανειοδοτική ισχύ 440 δις ευρώ, χάρη σε εγγυήσεις της τάξης των 780 δις ευρώ.
Σήμερα ο μηχανισμός διαθέτει την ανώτατη πιστοληπτική αξιολόγηση και αυτό οφείλεται στην παρουσία, εντός της Ευρωζώνης, ενός ισχυρού διδύμου, των δύο μεγάλων δυνάμεων που διαθέτουν την αξιολόγηση ΑΑΑ Γερμανία και Γαλλία. Βεβαίως υπάρχουν κι άλλα κράτη με την ανώτατη αξιολόγηση στην Ευρωζώνη που παρέχουν εγγυήσεις – το Λουξεμβούργο, η Φιλανδία, η Ολλανδία και η Αυστρία. Αλλά είναι κυρίως η Γαλλία και η Γερμανία που έχουν την πραγματική οικονομική ισχύ και το οικονομικό βάθος για να στηρίξουν τον ευρωπαϊκό μηχανισμό.
Όπως κύκλοι αναλυτών το έθεταν την περασμένη βδομάδα, ένα σημαντικό ερώτημα, επί του οποίου οι οίκοι πιστοληπτικής αξιολόγησης δεν έχουν κάνει ακόμη κανένα σχόλιο, αφορά το πώς μια υποβάθμιση της αξιολόγησης καθεμιάς από τις χώρες εγγυητές του μηχανισμού και ιδίως των μεγαλύτερων – δηλαδή της Γερμανίας, της Γαλλίας και της Ολλανδίας – θα μπορούσε να επηρεάσει την πιστοληπτική αξιολόγηση του ευρωπαϊκού μηχανισμού. Βέβαια υπάρχουν λόγοι για τους οποίους απουσιάζουν τα σχόλια. Αφενός, επί του παρόντος οι αξιολογήσεις των κρατών αυτών παραμένουν σταθερές, αφετέρου μέχρι και χτες στο στόχαστρο των οίκων ήταν πρωτίστως η Αμερική. Η πιο πιθανή συνέπεια, ωστόσο, μιας υποβάθμισης της Γαλλίας θα ήταν η συρρίκνωση του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας και άρα η συνακόλουθη συρρίκνωση της δανειοδοτικής ισχύος του.
Σε κάθε περίπτωση, μια τέτοια εξέλιξη θα προκαλούσε νέα αναστάτωση στις χρηματοπιστωτικές αγορές, που ήδη είναι ανήσυχες καθώς τα κονδύλια του ευρωπαϊκού μηχανισμού είναι πολύ περιορισμένα και είναι αδύνατο να στηρίξουν την Ισπανία ή την Ιταλία, αν παραστεί ανάγκη. Προφανώς μια τέτοια εξέλιξη θα παρήγαγε κι ένα μείζον πρόβλημα για το γερμανικό εκλογικό σώμα, αφού η Γερμανία θα παρέμενε η μοναδική μεγάλη εγγυήτρια.
Τέλος, υπάρχει κι ένα ακόμη δυστύχημα για τη Γαλλία: είναι συνάμα η χώρα με τη μεγαλύτερη συνολική έκθεση στο ελληνικό χρέος. Σύμφωνα με τα στοιχεία της Τράπεζας Διεθνών Διακανονισμών του τελευταίου τριμήνου, τα γαλλικά χρηματοπιστωτικά ιδρύματα έχουν έκθεση στα ελληνικά ομόλογα της τάξης των 57 δις δολαρίων– έναντι μόλις 20.3 δις δολαρίων των γερμανικών. Συνεπώς δεν είναι να απορεί κανείς που η διαφορά αποδόσεων μεταξύ των γερμανικών και των γαλλικών ομολόγων διπλασιάστηκε στις δύο εβδομάδες που ακολούθησαν την συμφωνία της 21ης Ιουλίου για το δεύτερο πακέτο ελληνικής διάσωσης, με το επιτόκιο των γερμανικών bunds να πιέζεται χαμηλότερα και των γαλλικών να ενισχύεται ελαφρά.
Και δεν πρέπει να πάμε πολύ μακριά στο χώρο της φαντασίας για να υποθέσουμε πως μια μελλοντική πραγματική αναδιάρθρωση του ελληνικού δημόσιου χρέους θα δώσει το τελικό πλήγμα στις γαλλικές τράπεζες και θα επιβάλλει τη διάσωση τους από το Παρίσι, κατά τρόπο που ενδεχομένως φέρει το τέλος για την ανώτατη αξιολόγηση της Γαλλίας, υπονομεύσει τον ευρωπαϊκό μηχανισμό και ενδεχομένως φτάσει ως τη διάρρηξη των σημερινών ευρωπαϊκών σχεδίων.
Οι αρχαίοι Ρωμαίοι, μιλώντας για την ενδημική διαφθορά της φρουράς της πόλης τους, αναρωτιόνταν: «Ποιος θα μας φυλάξει από τους φύλακες;». Οι σύγχρονοι Έλληνες, Ιρλανδοί και Πορτογάλοι μπορεί σύντομα να δουν την πιστοληπτική αξιολόγηση της Γαλλίας να διαρρηγνύεται δυσοίωνα πίσω από την πρόσοψη του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού και να αναρωτηθούν: «Ποιος θα μας σώσει από τους σωτήρες;».
sofokleous10.gr
