Γράφει η Ρένα Δούρου Αν υπήρχε βραβείο “Ευρω-Γκάφας”, σίγουρα η κυβέρνηση των κ.κ. Παπανδρέου και Βενιζέλου θα διεκδικούσε επάξια τα πρωτεία! Σε πολλά επίπεδα και σε όλους τους τόνους η κυβέρνησή μας αποδεικνύει συστηματικά, όχι μόνο την ατολμία της αλλά και την ανικανότητά της, να διαπραγματευθεί το οτιδήποτε. Παραδομένη, πότε στις ορέξεις των αγορών πότε των άλλων ευρωπαϊκών κυβερνήσεων, και παρά το γεγονός ότι ο πρωθυπουργός είναι πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, διαπρέπει σε έναν και μοναδικό ρόλο: εκείνο της πλήρους υποταγμένης παρακόρης, που δεν τολμά να διεκδικήσει κανένα δικαίωμα, όσο αυτονόητο ή ουσιώδες κι αν είναι αυτό!
Η περίπτωση του θέματος που προέκυψε με την καταβολή του ποσοστού συνεισφοράς εκ μέρους της Φιλανδίας, είναι........
ενδεικτικό όχι μόνο του ερασιτεχνισμού αλλά, τελικά, του βαθμού επικινδυνότητας αυτής της κυβέρνησης.
Κι αν το θέμα δεν αφορούσε στην περαιτέρω εξαθλίωση του λαού μας, δεν θα ήταν καν άξιο σχολιασμού.
Για όσους δεν το γνωρίζουν ήδη, η μεγάλη “επιτυχία”, που πανηγύριζε τα τελευταία 24ωρα η κυβέρνηση, ήταν ότι ο κ. Βενιζέλος “έπεισε” τη φινλανδή πρωθυπουργό κ. Jutta Urpilainen να αποδεχθεί ένα πρωτόγνωρο χρηματοδοτικό σχήμα στο πλαίσιο του πακέτου ευρωπαϊκής βοήθειας προς τη χώρα μας: να καταθέσει η Αθήνα εγγύηση σε μετρητά στη Φινλανδία, η οποία θα τα μετατρέπει σε ομόλογα ΑΑΑ και μετά… θα μας τα δανείζει, με τον απαραίτητο τόκο βέβαια! Όπως ακριβώς και στην αριθμητική του Καραγκιόζη: τα δικά μου, δικά μου∙ τα δικά σου, δικά μας…
Κατά την προσφιλή του συνήθεια ο κ. Βενιζέλος στη διευκρινιστική του ανακοίνωση λέει μισές αλήθειες και κουκουλώνει τις άλλες μισές: “Το χρηματοδοτικό σχήμα που έχει συμφωνηθεί ανάμεσα στις δύο χώρες θα υποβληθεί προς έγκριση στο Euro Working Group (Eurogroup σε επίπεδο των εκπροσώπων των Υπουργών).
Περιττεύει να σημειωθεί ότι το χρηματοδοτικό αυτό σχήμα δεν έχει κανέναν εμπράγματο χαρακτήρα”. Τίποτε για την ταμπακιέρα…
Περιττεύει να σημειωθεί ότι το χρηματοδοτικό αυτό σχήμα δεν έχει κανέναν εμπράγματο χαρακτήρα”. Τίποτε για την ταμπακιέρα…
Ωστόσο, η εξέλιξη αυτή δεν διέλαθε της προσοχής άλλων εταίρων μας, υποψηφίων να συμβάλλουν από τον δικό τους κορβανά στο πακέτο της “διάσωσής” μας. Οι οποίοι αποφάσισαν ότι θέλουν κι αυτοί εφαρμογή του ίδιου χρηματοδοτικού σχήματος. Έτσι, δεν πέρασαν ούτε 24 ώρες από τις θριαμβολογίες ότι δήθεν αποφύγαμε τις εμπράγματες εγγυήσεις, ότι δήθεν ζούμε μια ελληνική επιτυχία, κλπ κλπ, και Αυστρία, Ολλανδία και Σλοβακία “δήλωσαν ότι θέλουν εγγυήσεις για τα δάνεια τους στην Ελλάδα, μετά τη σχετική συμφωνία της Φιλανδίας με την Ελλάδα.
Οι τρεις χώρες δήλωσαν ότι οι θέσεις τους δεν είναι καινούργιες και απηχούν την άποψη ορισμένων άλλων χωρών της Ευρωζώνης” (πηγή: πρακτορείο Ρώυτερ). Στις χώρες αυτές, μαζί με τη Φινλανδία, αντιστοιχεί το 11% του πακέτου βοήθειας των 109 δις ευρώ, που αποφασίστηκε στη σύνοδο της 21ης Ιουλίου.
Κατά τ’ άλλα, κι ενόσω ο κ. Βενιζέλος “διαπραγματευόταν” με την κ. Urpilainen, οι Σαρκοζί και Μέρκελ έκαναν το θαύμα τους κατά τη συνάντησή τους την Τρίτη: αφενός δυναμίτιζαν τα δημοκρατικά θεμέλια της ΕΕ, καθώς, παρακάμπτοντας κάθε αντιπροσωπευτικό θεσμό, ανέθεταν στον πρόεδρο του ευρωπαϊκού Συμβουλίου, κ. Bαν Ρομπέι, την προεδρία μιας οικονομικής κυβέρνησης, και αφετέρου γκρέμιζαν τις όποιες προσδοκίες είχαν δημιουργηθεί σχετικά με την προώθηση του θέματος του ευρωομολόγου. Τυφλοί και εγκλωβισμένοι στη νεοφιλελεύθερη ορθοδοξία, που έχει οδηγήσει στη σημερινή κρίση, όχι πια χρέους αλλά ανάπτυξης συνολικά στην ευρωζώνη, οι δύο ηγέτες δεν κατάφεραν να πείσουν ούτε καν το… κοινό τους, δηλαδή τις αγορές, οι οποίες πάνε από το κακό στο χειρότερο….
Ούτε οι “χρυσοί κανόνες”, ούτε οι κυρώσεις στα «κακά παιδιά» που υπερχρεώνονται δεν φαίνονται ικανοί να τιθασέψουν μια κρίση που θεριεύει μέρα με τη μέρα, και όχι μόνο στην ευρωζώνη… Οι πρόσφατες προβλέψεις της Morgan Stanley για παγκόσμια ύφεση (αναθεώρησε αρνητικά την παγκόσμια ανάπτυξη στο 3.9% από 4.2%) δίνουν μικρή πρόγευση του τι πρόκειται να ακολουθήσει.
Πάντως, εμείς στην Ελλάδα έχουμε ήδη εισέλθει στη δίνη του κυκλώνα: με την ύφεση να καλπάζει (7%), σαρώνοντας την απασχόληση και τσακίζοντας, σύμφωνα με τα στοιχεία του Ινστιτούτου Εργασίας της ΓΣΕΕ, το μέλλον των νέων από 15 ως 24 ετών και των γυναικών, γυρίζοντας τη χώρα στη δεκαετία του 1960. Σύμφωνα με τις προβλέψεις του ΙΝΕ, η πραγματική ανεργία για φέτος θα κλείσει στο 23% και του χρόνου στο 25%. Δηλαδή θα μιλάμε για 1.5 εκατομμύριο άνεργους, ένα τρομακτικό νούμερο.
Ένας εφιάλτης που, όμως, δεν έχει θέση στην εικονική πραγματικότητα που προωθεί η κυβέρνηση: στο κάδρο π.χ. της επιτυχημένης διαπραγμάτευσης με τη Φινλανδία…
