Γράφει ο Θόδωρος Γαλανόπουλος
Ο
λαός έχει φτάσει στα όριά του! Διαμαρτύρεται, φωνάζει, βρίζει, πεθαίνει
πάνω στα όρια της αντοχής του... Η φύση μας δεν μας έχει κάνει
αθάνατους βρε σκερβελέδες! Και δεν είναι μόνο ο συνδικαλιστής του ΠΑΜΕ,
που λυπάμαι ειλικρινά που πήγε τζάμπα και βερεσέ! Για ρωτάτε στα
νοσοκομεία, πόσοι αυτοκτονούν, και πόσο έχουν αυξηθεί τα καρδιακά και
εγκεφαλικά επεισόδια; Η
Ελλάδα που μας έκανε πότε να χαμογελάμε, πότε να νευριάζουμε, και πότε
να δυσανασχετούμε, αλλά να επιβιώνουμε, λίγο πιο δύσκολα - λίγο πιο
εύκολα, τώρα μας ρίχνει στην άβυσσο και μας σκοτώνει…
Και
ο Έλληνας ξέρει καλά τι συμβαίνει, καταλαβαίνει, και αν δεν είναι
οικονομολόγος, ξέρει από απλή λογική! Ο γείτονάς του που έπαιξε όλη την
περιουσία του στα χαρτιά, στον τοκογλύφο θα καταλήξει για δανεικά, κι
αυτός θα του βάλει τη θηλεία στο λαιμό! Αυτό μέσες άκρες έκαναν και οι
πολιτικοί μας, δεν θέλει πολύ μυαλό! Και τα φορτώσανε όλα στον Έλληνα
πολίτη που δεν κοιτούσε παραπέρα από το μεροκάματό του, άντε να έπινε
και κανένα τσίπουρο στο καφενείο!
Αυτό
το υποζύγιο λοιπόν τα πήρε όλα επάνω του, τα πληρώνει τα σπασμένα σας,
και σε αυτόν στηρίζεστε να σας βγάλει από τα σκατα που ρίξατε τη
χώρα! Αλλά, ένα αλλά υπάρχει!! Βρε κέρατα βερνικωμένα, ξέρετε τι θα
θέλαμε από όλους σας; Και θα μπορούσαμε να πληρώσουμε και άλλα
χαράτσια αν χρειαζότανε; Ένα συγγνώμη από μέρους σας! Μια έκφραση
μετάνοιας, μεταμέλειας! Ζητάμε συγγνώμη ειλικρινά για όσα σας κάναμε, θα
προσπαθήσουμε να επανορθώσουμε με όλες τις δυνάμεις μας!
Όμως
βρε ξεφτιλισμένοι τίποτε! Αλαζονεία και εγωισμός σε όλο τους το
μεγαλείο! Φταίνε οι άλλοι, φταίει η κρίση, φταίει ο κακός ο καιρός,
φταίει ο αντίπαλος! Ο αντίπαλος ακριβώς τα ίδια, αν και αυτός σχεδόν τα
ίδια έχει κάνει και το ίδιο θα συμβεί και με αυτόν στο μέλλον! Καλά, τι
να επαναλάβω ξανά; θα καταντήσω γραφικός! Τσίπα, ντροπή, ευθιξία, πώς
διάολο χάνονται σε όσους πολιτεύονται; Ήθος ειλικρίνεια
εξαφανισμένα! Καλά πώς δεν κοκκινίζετε, δεν βγάζετε σπυριά όταν πριν
λίγες μέρες λέγατε άλλα, τώρα άλλα, και αύριο άλλα;
Η
συνέπειά σας που έχει χαθεί παντελώς, νομίζετε ότι μπορεί να
αντικαταστεί με τα τολμηρά σας ψέματα; Ούτε μούντζες σας πιάνουν, ούτε
γιαούρτια ούτε αβγά! Συνεχίζετε και βγαίνετε και καμαρώνετε σε
δεξιώσεις και παρελάσεις, ενώ θα έπρεπε τουλάχιστον οι μισοί από
εσάς τους 300 να έχετε φύγει και να έχετε βγει εδώ έξω στη ζούγκλα της
αγοράς, να ψάχνετε για δουλειά μαζί μας! Αλήθεια, γιατί συνεχίζετε
αυτό το θέατρο σκιών; Χρήματα δεν υπάρχουν, δόξα δεν υπάρχει, τη λόξα
σας για πόσο θα την ανεχόμαστε ακόμα; Α, και πού είστε; Το τρένο που
έκαψε τη μηχανή του, δεν υπάρχει περίπτωση να κουνηθεί ξανά, άμα του
αλλάξουμε τον οδηγό! Μηχανικούς θέλει και λεφτά για άλλη μηχανή!
Εντάξει; ;
