Περιμένοντας ματαίως ειδοποίηση από την εφορία για να πληρώσω την
δεύτερη δόση της τριπλής εισφοράς και του φόρου εισοδήματος
πληροφορήθηκα χθες το πρωί ότι μπορώ να πάω σε μια τράπεζα και να
τακτοποιήσω την οφειλή μου, εφόσον είχα το χαρτί της πληρωμής των
προηγούμενων δόσεων, τον Αύγουστο.
Επισκέφθηκα μια τράπεζα, περίμενα υπομονετικά στην ουρά κι όταν έφτασε η ώρα, ο ευγενέστατος ταμίας με ενημέρωσε ότι ναι μεν κι αυτός είχε ακούσει τα ίδια που είχα ακούσει κι εγώ, αλλά στην τράπεζα...
δεν είχε φτάσει η σχετική εντολή κι έπρεπε να πάω στην εφορία για να κάνω τη δουλεία μου.
Μπήκα στο αυτοκίνητο κι έφτασα στην ΔΟΥ που υπάγομαι. Μπαίνοντας μέσα βρέθηκα απέναντι σε μια τεράστια ουρά στην οποία περίμενα πάνω από 50-60 άτομα κι άλλη μια μικρότερη. Η πιο μικρή ήταν για το διπλότυπο είσπραξης όπου υπήρχαν δύο υπάλληλοι που εξυπηρετούσαν τον κόσμο. Μετά από κανένα δεκάλεπτο αναμονής, πήρα το διπλότυπο και τράβηξα για το τέλος της άλλης ουράς που στο μεταξύ μου φάνηκε ότι είχε μεγαλώσει ακόμα περισσότερο.
Έμεινα όρθιος περίπου μια ώρα περιμένοντας για να πληρώσω όσα το κράτος μου λέει ότι του οφείλω. Μαζί μου ξεροστάλιαζαν περιμένοντας ταλαιπωρημένοι υπερήλικες, γυναίκες με μικρά παιδί στα χέρια , άνθρωποι που είχαν πάρει άδεια από τις δουλειές τους ... Για την εξυπηρέτηση όλων αυτών των ανθρώπων υπήρχε ένα και μοναδικό Ταμείο. Το χειρότερο για κάποιους από αυτούς ήταν πώς όταν έφταναν στο τέλος της ουράς, διαπίστωναν πως αν η οφειλή τους ήταν πάνω από 500 ευρώ έπρεπε να έχουν τραπεζική επιταγή. Για να είμαι ειλικρινής υπήρχαν κάποια χαρτιά στους τοίχους που το έγραφαν. Αλλά ελάχιστοι είναι αυτοί που μπαίνοντας σε μια εφορία διαβάζουν τα χαρτιά στους τοίχους.
Χρειάστηκαν περίπου δύο ώρες μαζί με τα πήγαινε έλα από την τράπεζα στην εφορία για να πληρώσω. ΓΙΑ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΩ ξαναγράφω. Να κάνω δηλαδή αυτό που το κράτος ζητά απελπισμένα -υποτίθεται- από τους πολίτες για να μην καταρρεύσει. Όμως δεν τους στέλνει ειδοποιητήρια για τις οφειλές τους εγκαίρως, δεν συντονίζεται με τις τράπεζες σωστά, δεν φροντίζει να υπάρχει ένας υπάλληλος παραπάνω στα γκισέ και για να εξυπηρετείται πιο γρήγορα ο κόσμος και για να μαζεύει αυτό με πιο μεγάλη ταχύτητα τα χρήματα που έχει τόση ανάγκη. Είναι εξοργιστικό για εκείνους που πληρώνουν τους φόρους τους στην ώρα τους να νιώθουν ότι το κράτος τους... τιμωρεί γι αυτό.
Και πολύ δικαιολογημένα κάποιοι από αυτούς φώναζαν αγανακτισμένοι, περιμένοντας στις ουρές: «Ας του βάλουμε ένα κόκκινο φωτάκι απ έξω να τελειώνουμε...»
Σωτήρης Ξενάκης
Επισκέφθηκα μια τράπεζα, περίμενα υπομονετικά στην ουρά κι όταν έφτασε η ώρα, ο ευγενέστατος ταμίας με ενημέρωσε ότι ναι μεν κι αυτός είχε ακούσει τα ίδια που είχα ακούσει κι εγώ, αλλά στην τράπεζα...
δεν είχε φτάσει η σχετική εντολή κι έπρεπε να πάω στην εφορία για να κάνω τη δουλεία μου.
Μπήκα στο αυτοκίνητο κι έφτασα στην ΔΟΥ που υπάγομαι. Μπαίνοντας μέσα βρέθηκα απέναντι σε μια τεράστια ουρά στην οποία περίμενα πάνω από 50-60 άτομα κι άλλη μια μικρότερη. Η πιο μικρή ήταν για το διπλότυπο είσπραξης όπου υπήρχαν δύο υπάλληλοι που εξυπηρετούσαν τον κόσμο. Μετά από κανένα δεκάλεπτο αναμονής, πήρα το διπλότυπο και τράβηξα για το τέλος της άλλης ουράς που στο μεταξύ μου φάνηκε ότι είχε μεγαλώσει ακόμα περισσότερο.
Έμεινα όρθιος περίπου μια ώρα περιμένοντας για να πληρώσω όσα το κράτος μου λέει ότι του οφείλω. Μαζί μου ξεροστάλιαζαν περιμένοντας ταλαιπωρημένοι υπερήλικες, γυναίκες με μικρά παιδί στα χέρια , άνθρωποι που είχαν πάρει άδεια από τις δουλειές τους ... Για την εξυπηρέτηση όλων αυτών των ανθρώπων υπήρχε ένα και μοναδικό Ταμείο. Το χειρότερο για κάποιους από αυτούς ήταν πώς όταν έφταναν στο τέλος της ουράς, διαπίστωναν πως αν η οφειλή τους ήταν πάνω από 500 ευρώ έπρεπε να έχουν τραπεζική επιταγή. Για να είμαι ειλικρινής υπήρχαν κάποια χαρτιά στους τοίχους που το έγραφαν. Αλλά ελάχιστοι είναι αυτοί που μπαίνοντας σε μια εφορία διαβάζουν τα χαρτιά στους τοίχους.
Χρειάστηκαν περίπου δύο ώρες μαζί με τα πήγαινε έλα από την τράπεζα στην εφορία για να πληρώσω. ΓΙΑ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΩ ξαναγράφω. Να κάνω δηλαδή αυτό που το κράτος ζητά απελπισμένα -υποτίθεται- από τους πολίτες για να μην καταρρεύσει. Όμως δεν τους στέλνει ειδοποιητήρια για τις οφειλές τους εγκαίρως, δεν συντονίζεται με τις τράπεζες σωστά, δεν φροντίζει να υπάρχει ένας υπάλληλος παραπάνω στα γκισέ και για να εξυπηρετείται πιο γρήγορα ο κόσμος και για να μαζεύει αυτό με πιο μεγάλη ταχύτητα τα χρήματα που έχει τόση ανάγκη. Είναι εξοργιστικό για εκείνους που πληρώνουν τους φόρους τους στην ώρα τους να νιώθουν ότι το κράτος τους... τιμωρεί γι αυτό.
Και πολύ δικαιολογημένα κάποιοι από αυτούς φώναζαν αγανακτισμένοι, περιμένοντας στις ουρές: «Ας του βάλουμε ένα κόκκινο φωτάκι απ έξω να τελειώνουμε...»
Σωτήρης Ξενάκης
