Ανησυχία όχι τόσο στην Αθήνα αλλά στη Ρώμη, τη Μαδρίτη και τη Λισαβόνα,
προκαλείται από τη φημολογία που έχει αναπτυχθεί στα γερμανικά μέσα
ενημέρωσης, ότι η άρνηση της Μέρκελ να συζητήσει «κούρεμα» του ελληνικού
χρέους, αποτελεί προϊόν των πιέσεων που ασκούνται από την πλευρά της
Κίνας.
Η πληροφορία δεν είναι δυνατόν να διασταυρωθεί. Αξιοπιστία της δίνει το
προηγούμενο του 2008 όπου η χώρα που κατέχει περισσότερα από 2
τρισεκατομμύρια δολάρια σε ομόλογα του αμερικανικού δημοσίου, δηλαδή
αμερικανικό χρέος, παρενέβη στην κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών με
σκοπό να αποτρέψει τη χρεοκοπία και να επιβάλλει την κρατική διάσωση για
τον ασφαλιστικό κολοσσό AIG και των τραπεζών που είχαν φορτωθεί
ενυπόθηκα στεγαστικά δάνεια, τις Fannie Mae και Freddie Mac.
Η απευθείας επαφή και αγαστή οικονομική συνεργασία Βόννης – Πεκίνου θα
πρέπει να θεωρείται δεδομένη. Δεδομένες είναι βέβαια και οι προεκλογικές
ανάγκες που κάνουν τη Μέρκελ να εμφανίζεται σκληρή και άκαμπτη. Από την
άλλη πλευρά, στην περίπτωση της Ελλάδας, όσο μια χώρα με τη δεδομένη
γεωπολιτική σημασία συνεχίζει να αντιμετωπίζει προβλήματα, τόσο
ευκολότερη και φθηνότερη είναι η επένδυση σε περιουσιακά της στοιχεία.
Κι εάν αυτά γίνονται σε συνεργασία με το κέντρο βάρους της Ευρωπαϊκής
Ένωσης που είναι η Γερμανία, αποκτά χαρακτηριστικά «νομιμοποίησης», αφού
το Πεκίνο θέλει να αποφύγει όσο είναι δυνατόν την αγγλοσαξονική
γεωπολιτική ανησυχία που θα μεταφραστεί μετά βεβαιότητας σε «αντίμετρα»…
Το να αποτελεί διαρροή της καγκελαρίας με σκοπό και να «παίξει» στα ΜΜΕ
ενώ ταυτόχρονα να μην το φορτωθεί, δεν μπορείς να το αποκλείσεις. Από τη
στιγμή όμως που κάτι άρχισε να συζητιέται θα έχουμε σύντομα πιο καθαρή
εικόνα. Στα θετικά της υπόθεσης κρατάμε ότι άρχισε πλέον το θέμα να
τίθεται στη γεωπολιτική του διάσταση, ένα πεδίο στο οποίο είμαστε
ισχυροί. Ωστόσο, η όποια κυβέρνηση θα πρέπει να ετοιμάσει το
«οπλοστάσιο» των επιχειρημάτων και των πρωτοβουλιών, ώστε να επιχειρήσει
να καθοδηγήσει όσο είναι δυνατόν τις εξελίξεις, όχι να τις
παρακολουθεί, ποντάροντας στα… γεωγραφικά χαρακτηριστικά μας.
Σε αυτή την περίπτωση ΔΕΝ ισχύει το ότι «όπου τσακώνονται τα βουβάλια,
τα βατράχια κάνουν στην άκρη», θα πρέπει να το έχουν καλά στο μυαλό
τους. Άλλο η κόντρα μεταξύ του Διεθνούς Νομισματικού Τομέα (IMF) με την
Ευρώπη όπου αναμένεται συμφωνία τη Δευτέρα Ακόμα κι εκεί όμως χρειάζεται
ετοιμασία και κάποια ελληνική πρωτοβουλία εάν και πάλι αποδειχθούν
ανίκανοι να συμφωνήσουν.
Ίσως η πρόταση του Γιάννη Βαρουφάκη για ανοικτή συμφωνία με τον
υπερατλαντικό παράγοντα, δηλαδή το IMF και όχι με τους «εταίρους» που
αποδεικνύονται πολύ μικροί γεωπολιτικά, να αποτελεί μια επιλογή, μαζί με
τα ταξίδια σε Μόσχα, Πεκίνο και τον αραβικό κόσμο. Μήπως η επίσκεψη της
Δευτέρας στο Κατάρ δεν θα έπρεπε να έχει ακυρωθεί; Έτσι σαν ένα πρώτο
μήνυμα.
defence-point.gr
