Το
αντιναζιστικό θέατρο των Σαμαρά – Νετανιάχου και η «μύηση» του Έλληνα
πρωθυπουργού στα νέα στάτους της αμερικανοϊσραηλινής «διπλωματίας».
Διαβάζω το ρεπορτάζ για το ταξίδι του Έλληνα πρωθυπουργού στο
Ισραήλ: «ο κ. Νετανιάχου συνεχάρη τον Έλληνα πρωθυπουργό για τον τρόπο που
χειρίστηκε την οικονομική κρίση». Μάλιστα! «Τον συνεχάρη για την οικονομική
σφαγή των ελλήνων και για την αξιοθαύμαστη υποταγή του στο σύστημα», σκέφτομαι.
Και καθώς συνεχίζω το διάβασμα, στο περιθώριο των λέξεων, βλέπω τον Αντώνη
Σαμαρά να προσφέρει στον Μπέντζαμιν Νετανιάχου το… σκάλπ του Μιχαλολιάκου ως
τεκμήριο της αντιναζιστικής του δράσης∙ κραυγάζοντας, «ποτέ πια ναζισμός!».
Ακολούθως, ο Ισραηλινός πρόεδρος, σε ανταπόδοση προφανώς, παροτρύνει τους
ισραηλινούς επενδυτές να σπεύσουν να προλάβουν το ελληνικό ξεπούλημα: «ο έξυπνος
μάνατζερ πηγαίνει τώρα στην Ελλάδα, αύριο θα πηγαίνουν όλοι», είπε σε άπταιστα
νέα εβραϊκά. Πράγμα που σε… άπταιστα νέα ελληνικά σημαίνει, «στη βράση κολλάει
το σίδερο∙ όσο είναι πρωθυπουργός ο Σαμαράς: ό,τι πάρετε ένα τάλιρο»… Εντάξει, θέατρο θα μου πείτε ήταν: μια από τις συνήθεις πολιτικές
παραστάσεις που δίνουν οι πολιτικοί ηγέτες, on camera, στις συναντήσεις τους.
Έτσι, για το θεαθήναι. Θα συμφωνήσω, προσθέτοντας μια υποσημείωση: το θέατρο,
σύμφωνα με τον Αντονέν Αρτώ, μοιάζει με την πανούκλα: όχι γιατί είναι
μεταδοτικό, αλλά επειδή, όπως ακριβώς και η πανούκλα, είναι η αποκάλυψη, το
ξεμπρόστιασμα, η εξωτερίκευση ενός βάθους λανθάνουσας σκληρότητας∙ με τη βοήθεια
της οποίας εντοπίζονται όλες οι διεστραμμένες δυνατότητες του νου, ατόμων ή
ομάδων…
Απ’ αυτή την άποψη, καθώς ο Σαμαράς προσέφερε στον Νετανιάχου το
αντιναζιστικό Φαμπερζέ του αναφωνώντας «ποτέ πια ναζισμός», αποκάλυπτε ότι ένας
απ’ τους λόγους για τους οποίους αποφάσισε, εν τέλει, να δώσει την εντολή
εκκαθάρισης της Χρυσής Αυγής και των θυλάκων της στην ΕΛ. ΑΣ. και στην ΕΥΠ (προς
τον Δένδια και τους λοιπούς λειτουργούς της ποινικής τάξεως) σχετιζόταν με τις
επικείμενες επισκέψεις του σε ΗΠΑ και Ισραήλ. Ταυτόχρονα εξωτερίκευε «ένα βάθος
λανθάνουσας σκληρότητάς με τη βοήθεια της οποίας εντοπίζονταν όλες οι
διεστραμμένες δυνατότητες του νου, ατόμων ή ομάδων γύρω του»: του ακροδεξιού
συρφετού ατόμων και ομάδων γύρω του, ας πούμε. Που, μέχρι τη νύχτα της
δολοφονίας του Παύλου Φύσσα έκαναν παιγνίδι με το ιδιότυπο χρυσαυγίτικο
παρακράτος (Χρυσή Αυγή και δεκάδες θύλακοί της στην ΕΛ. ΑΣ. και στην ΕΥΠ,
επαναλαμβάνω ) προκειμένου να προβοκάρουν και να αποδομήσουν τον ΣΥΡΙΖΑ.
Στήνοντας ιστορίες «κατάλυσης της δημοκρατίας» με… δυό άκρα! Μα αλήθεια, ποιάς
Δημοκρατίας; Στην πραγματικότητα, επί κυβερνήσεως Σαμαρά, βιώνουμε – πρώτοι
ανάμεσα στους λαούς του κόσμου – την πλήρη απώλεια της Δημοκρατίας. Ακριβώς όπως
την περιγράφει ο Νόαμ Τσόμσκι: η αντιπροσώπευση εξαντλείται – στην Ευρώπη
προσφάτως, ενώ στις ΗΠΑ σχεδόν εξ υπαρχής – στην εκπροσώπηση οικονομικών
συμφερόντων: μόλις το 1/10 του 1%, στην κορυφή της κοινωνικής ιεραρχίας,
καταφέρνει να παίρνει αυτό που θέλει. Πράγμα που σημαίνει πως το 1/10 του 1%
καθορίζει την πολιτική. Έτσι η Δημοκρατία μετατρέπεται σε Πλουτοκρατία, με
συνέπεια την συνεχή παρακμή των δικαιωμάτων των πολιτών. Τέλος, φτάνουμε στο
σημείο που "οι εκλογές δεν παίζουν πια σχεδόν κανέναν ρόλο, ακριβώς όπως και
στις χώρες του Τρίτου Κόσμου. που διοικούνται από διεθνή χρηματοπιστωτικά
ιδρύματα".
Ας δούμε την αλήθεια: στην πραγματικότητα κανένα
κόψιμο δεν έχει ο Σαμαράς με τη Χρυσή Αυγή (μόνο να περιμένει βοήθειες απ’ αυτήν
έχει, να προσμένει τον επαναπατρισμό της στη μητέρα γη –την Παράταξη που λένε οι
ίδιοι) ούτε με τα όμοιά της νεοναζιστικά μορφώματα που ευδοκιμούν, διάσπαρτα, σε
όλη την Ευρώπη. Ούτε, βέβαια, ο Νετανιάχου έχει πρόβλημα. Εκείνος, άλλωστε, το
έχει τούμπανο, το επαναλαμβάνει, όπου βρεθεί κι όπου σταθεί: Τη θέση της
ναζιστικής Γερμανίας έχει, σήμερα το Ιράν. Υπάρχει μόνο μία διαφορά. Η πρώτη
εισήλθε σε μια παγκόσμια σύρραξη και στη συνέχεια επιζήτησε ατομικά όπλα, ενώ το
Ιράν πρώτα ζητά ατομικά όπλα και όταν τα αποκτήσει, θα ξεκινήσει παγκόσμιο
πόλεμο*… Εντάξει κ. Πρόεδρε, καταλάβαμε: «Όχι άλλο πετρέλαιο!», όπως σαρκάζει ο
νεοέλλην. Τουτέστιν, ήταν ένα εκπαιδευτικό ένα ταξίδι για τον Έλληνα
πρωθυπουργό. Ένα, ακόμα, τεστ μύησης στις αμερικανοησραηλινές μεθόδους
εκπροσώπησης των «οικονομικών συμφερόντων». Του 1/10 του 1%, στην κορυφή της
κοινωνικής ιεραρχίας που καθορίζει την πολιτική και καταφέρνει να παίρνει αυτό
που θέλει. Και να μετατρέπει τη Δημοκρατία σε Πλουτοκρατία.
*Από δήλωσή
του Μπέντζαμιν Νετανιάχου (8 Μαρτίου του 2007 στο CNN) την οποία με κάθε
ευκαιρία επαναλαμβάνει.
Νίκος Τσαγκρής
