Η αισθητική υποβάθμιση και αποδιοργάνωση μιας αστικής περιοχής σε επίπεδο αρχιτεκτονικής αποτύπωσης και γενικής εμφάνισης δεν αποτελεί μία απομονωμένη αρνητική κατάσταση, αλλά διαθέτει συνέπειες σε ευρύτερο κοινωνικό επίπεδο, οι οποίες ανατροφοδοτούν την ανομία και την παραβατικότητα.
Βάσει της θεωρίας των σπασμένων παραθύρων, η οποία διατυπώθηκε από τους Αμερικανούς νεορεαλιστές κοινωνιολόγους James Wilson και George Kelling, η καταγραφή ενδείξεων υποβάθμισης μιας αστικής περιοχής συνδέεται με σχέση αιτιώδους συνάφειας με την αύξηση της εγκληματικότητας και την ανατροφοδότησή της. Η αστική αποδιοργάνωση ως συνέπεια της αισθητικής υποβάθμισης του αστικού περιβάλλοντος διακρίνεται σε φυσική αταξία και σε κοινωνική αταξία. Η φυσική αταξία αφορά στα χωρικά δεδομένα και σχετίζεται με τα ποιοτικά μορφολογικά χαρακτηριστικά και τον βαθμό συντήρησης των κτισμάτων και των κοινωνικών υποδομών σε μία δεδομένη χωρική συγκέντρωση του αστικού ιστού.
Η κοινωνική αταξία αφορά στα ανθρώπινα δεδομένα και σχετίζεται με την αντικοινωνική συμπεριφορά και την ύπαρξη παραβατικών στοιχείων και καταστάσεων (επαιτεία, πορνεία, παραεμπόριο, παράνομη μετανάστευση) σε μία περιοχή, μέσω των οποίων προκαλείται περαιτέρω υποβάθμισή της.
Η αισθητική υποβάθμιση και αποδιοργάνωση μιας αστικής περιοχής σε επίπεδο αρχιτεκτονικής αποτύπωσης και γενικής εμφάνισης δεν αποτελεί μία απομονωμένη αρνητική κατάσταση, αλλά διαθέτει συνέπειες σε ευρύτερο κοινωνικό επίπεδο, οι οποίες ανατροφοδοτούν την ανομία και την παραβατικότητα.
Βάσει της θεωρίας των σπασμένων παραθύρων, η οποία διατυπώθηκε από τους Αμερικανούς νεορεαλιστές κοινωνιολόγους James Wilson και George Kelling, η καταγραφή ενδείξεων υποβάθμισης μιας αστικής περιοχής συνδέεται με σχέση αιτιώδους συνάφειας με την αύξηση της εγκληματικότητας και την ανατροφοδότησή της. Η αστική αποδιοργάνωση ως συνέπεια της αισθητικής υποβάθμισης του αστικού περιβάλλοντος διακρίνεται σε φυσική αταξία και σε κοινωνική αταξία. Η φυσική αταξία αφορά στα χωρικά δεδομένα και σχετίζεται με τα ποιοτικά μορφολογικά χαρακτηριστικά και τον βαθμό συντήρησης των κτισμάτων και των κοινωνικών υποδομών σε μία δεδομένη χωρική συγκέντρωση του αστικού ιστού.
Η κοινωνική αταξία αφορά στα ανθρώπινα δεδομένα και σχετίζεται με την αντικοινωνική συμπεριφορά και την ύπαρξη παραβατικών στοιχείων και καταστάσεων (επαιτεία, πορνεία, παραεμπόριο, παράνομη μετανάστευση) σε μία περιοχή, μέσω των οποίων προκαλείται περαιτέρω υποβάθμισή της.
