Επειδή από μικρός έχω μεγαλώσει-εργαστεί κυριολεκτικά μέσα στο "κουτί" των αγορών, δυσκολεύομαι πολύ να μιλήσω και να κατανοήσω με γραφειοκρατικούς όρους. Μερικές φορές όμως υποψιάζομαι ότι η αλητεία των αγορών είναι ασυγκρίτως μικρότερη από την αλητεία των Βρυξελλών.
Η Ελλάδα βάσει της χτεσινής συμφωνίας καλείται να πληρώσει παραπάνω από ό,τι κανονικά θα πλήρωνε. Και αυτό γιατί η Ελλάδα βάσει των μέχρι χτες δεδομένων δεν μπορούσε να αποπληρώσει το τυπικό χρέος της και αυτό είχε προεξοφληθεί από τις αγορές, τώρα με μια πολύ μικρή έκπτωση και διευκόλυνση, την βοηθάνε να.....το αποπληρώσει και να πει και ένα τραγούδι!
Η Ελλάδα βάσει της χτεσινής συμφωνίας καλείται να πληρώσει παραπάνω από ό,τι κανονικά θα πλήρωνε. Και αυτό γιατί η Ελλάδα βάσει των μέχρι χτες δεδομένων δεν μπορούσε να αποπληρώσει το τυπικό χρέος της και αυτό είχε προεξοφληθεί από τις αγορές, τώρα με μια πολύ μικρή έκπτωση και διευκόλυνση, την βοηθάνε να.....το αποπληρώσει και να πει και ένα τραγούδι!
Δεν έχει καμία σχέση το πότε η Ελλάδα θα ξαναβγεί στις αγορές. Το μόνο που μετράει είναι το μέγεθος της ιδιωτικής συμμετοχής στις ζημιές και πόσο μειώνεται το χρέος μας ως ποσοστό του ΑΕΠ. Και αυτή η συμμετοχή ήταν πολύ μικρή στην χθεσινή συμφωνία.
Βεβαίως το θετικό είναι ότι η ίδια ιδιωτική συμμετοχή στις ζημιές μπορεί να συμβεί και στην συνέχεια ξανά και ξανά, μακάρι.
Έως τώρα όμως δεν πάρθηκαν μέτρα που θα έπρεπε. Ένα από αυτά είναι η γενναία αναδιάρθρωση χρέους ως απαραίτητη προϋπόθεση βιωσιμότητας αυτού του λαού. Με τις "οριακές" διευκολύνσεις που μας γίνονται είναι σαν να παίρνουμε μια ανάσα ώστε να μην πεθάνουμε και να συνεχίσουμε να δουλεύουμε ως κολίγοι για να ξεπληρώσουμε το δυσθεώρητο χρέος. Αντί αυτού θα έπρεπε οι δανειστές μας να βρεθεί τρόπος να χάσουν, να χάσουν όχι επειδή είμαι μνησίκακος αλλά επειδή αυτό είναι το προβλεπόμενο από τις αγορές.
Οι λύσεις που δίνονται στην Ελλάδα από τις Βρυξέλλες είναι όλες χειρότερες από αυτές που θα έδιναν οι αγορές π.χ. μέσω μιας ανακουφιστικής μερικής χρεοκοπίας κατ' ελάχιστο.
Ένα άλλο μέτρο που δεν πάρθηκε είναι η επιβολή ενός είδους έξτρα φόρου στο στυλ "δασμού" σαν μέτρο τεχνητής προσομοίωσης της υποτίμησης του νομίσματος. Έτσι θα μειώνονταν δραματικά οι εισαγωγές μας και θα αυξανόταν οι εξαγωγές μας χωρίς να χρειάζεται να μειώνεται το συνολικό εισόδημα των εργαζομένων με τόσο δραματικό τρόπο. Αυτό το μέτρο διάβαζα προχτές στους Financial Times νομίζω ότι το είχε εφαρμόσει και η ίδια η Γερμανία πριν λίγα χρόνια αλλά και άλλα κράτη.
Δεν πιστεύω επίσης ότι τα περιθώρια ανάπτυξης της Ευρωπαϊκής οικονομίας είναι τόσο μεγάλα που θα μας "τραβήξουν" τα επόμενα χρόνια στα επίπεδα των μεγάλων ρυθμών ανάπτυξης που χρειαζόμαστε για να καλύψουμε το δημόσιο χρέος μας.
Βεβαίως για κάποια χρόνια θα μπορέσουμε να επιβιώσουμε επειδή η Ελληνική οικονομία και το κράτος ήταν εντελώς ανοργάνωτα και οι φαινομενικά μικρές βελτιώσεις θα έχουν πολύ θετικά βραχυπρόθεσμα αποτελέσματα, μιλάμε όμως πάντοτε για καμιά δεκαριά χρόνια ενός μικρού περιθωρίου ζωής.
Καλή λιτότητα λοιπόν εις το διηνεκές.
Σημείωση: Μακάρι οι αγορές να αντιδράσουν μεσοπρόθεσμα θετικά λόγω της μείωσης της αβεβαιότητας. Όμως οι επενδύσεις γίνονται με υπολογισμό και του διαθέσιμου εισοδήματος των ανθρώπων τα επόμενα χρόνια και το ΑΕΠ σε συνθήκες εγγυημένης λιτότητας δεν είναι εύκολο να αυξηθεί. 
