Του Γιώργου Δελαστίκ
Δεν κρύβει λόγια η δεξιά γερμανική εφημερίδα Die Welt «Τώρα
κυβερνά την Ευρώπη το σκληρό χέρι της Μέρκελ» γράφει, με τη γνωστή
λατρεία των Τευτόνων προς την ισχύ, σε πρωτοσέλιδο σχόλιό της με τον
αποκαλυπτικό τίτλο «Η Ευρώπη γίνεται γερμανικότερη»! Στο ίδιο μήκος
κύματος είναι ουσιαστικά συντονισμένη και η Süddeutsche Zeitung του Μονάχου, παρόλο που....
αυτή
είναι γενικά σοσιαλδημοκρατικής κατεύθυνσης. «Το Παρίσι και το Βερολίνο
θα παρουσιάσουν τις προτάσεις τους για μια δημοσιονομική ένωση στην
προσεχή [Σ.Σ.: τρέχουσα] Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ. Η Ευρώπη δεν μπορεί παρά
να τις αποδεχτεί», υπογράμμιζε με εντυπωσιακά ωμό τρόπο.
Η ισπανική εφημερίδα ABC ουδέποτε διεκδίκησε εύσημα προοδευτισμού. Υπερσυντηρητική, φιλομοναρχική, υποστηρίκτρια της δικτατορίας του Φράνκο. Ακόμη και μια τέτοια εφημερίδα, όμως, έχει σήμερα ξεσηκωθεί εναντίον της πολιτικής του Βερολίνου.
«Ζούμε
σήμερα υπό τη βασιλεία του Δ’ Ράιχ, το οποίο, προς μέγιστη χαρά της
Γερμανίας, περιορίζει και βαδίζει, μάλιστα, προς το να καταργήσει τα
δικαιώματα που περιλαμβάνονται στα Συντάγματα των χωρών που βρίσκονται
υπό την επιρροή του. Έτσι η Ελλάδα και η Ιταλία είδαν να
εκπαραθυρώνονται σε μερικές ώρες οι πρωθυπουργοί τους (οι οποίοι είχαν
μεν συζητήσιμες ικανότητες, αλλά είχαν τουλάχιστον το πλεονέκτημα να
έχουν ανέβει δημοκρατικά στην εξουσία από τους πολίτες) και να
αντικαθίστανται από τεχνοκράτες: τον Λουκά Παπαδήμο και τον Μάριο Μόντι –
στους οποίους παρέδωσαν πανηγυρικά την εξουσία οι κληρονόμοι των
Νιμπελούνγκεν» γράφει οργισμένη η ABC.
Αναταραχή στη Γαλλία
Μιλώντας
την περασμένη Πέμπτη στην Τουλόν, ο Γάλλος πρόεδρος, Νικολά Σαρκοζί,
σηματοδότησε την πλήρη υποταγή της Γαλλίας στις απαιτήσεις της
Γερμανίας, κάτι που επιβεβαιώθηκε στη συνάντησή του με την καγκελάριο
Μέρκελ τη Δευτέρα στο Παρίσι. Αποδεχόμενος την «επανίδρυση της Ευρώπης»
με γερμανικούς όρους, ο Σαρκοζί, αφενός, ανέλαβε το ρόλο του εκπροσώπου
των δυνάμεων του γαλλικού κατεστημένου που αποδέχονται την υπαγωγή τους
υπό τη Γερμανία και, αφετέρου, κατέδειξε με έμμεσο τρόπο ότι οι δυνάμεις
του συμβιβασμού και της υποτέλειας στο Βερολίνο είναι κυρίαρχες στη
Γαλλία – τουλάχιστον σε αυτή τη φάση.
Διεξάγεται,
πάντως, πολιτική διαπάλη στη χώρα του Διαφωτισμού γύρω από το θέμα
αυτό, καθώς η υπεράσπιση της εθνικής κυριαρχίας ανήκει στην παράδοση και
της Αριστεράς αλλά και της Δεξιάς στη Γαλλία. Όχι μόνο οι γκολικοί, οι
κομουνιστές, οι αριστεροί, οι ακροδεξιοί του Εθνικού Μετώπου, αλλά και
πολλοί σοσιαλιστές –και μάλιστα όχι μόνο της αριστερής πτέρυγας του
κόμματος– της Κεντροαριστεράς συγκαταλέγονται σε αυτούς που επικρίνουν
σφοδρότατα τον Νικολά Σαρκοζί για την υποτέλειά του απέναντι στη γραμμή
της Μέρκελ.
«Η
Μέρκελ αποφασίζει και ο Σαρκοζί ακολουθεί», δήλωσε ο Φρανσουά Ολάντ,
υποψήφιος των σοσιαλιστών στις προεδρικές εκλογές που θα διεξαχθούν το
Μάιο στη Γαλλία. «Εγώ δεν θα επιτρέψω ποτέ να μπορεί να αποφασίζει το
Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για τα έξοδα και τα έσοδα ενός κυρίαρχου κράτους εν
ονόματι του συντονισμού της πολιτικής των προϋπολογισμών», πρόσθεσε.
Η καρικατούρα του... «Μερκοζί»
Η
υποχωρητικότητα του Γάλλου προέδρου απέναντι στις απαιτήσεις της
Γερμανίδας καγκελαρίου έχει οδηγήσει στην ευρύτατη κατοχύρωση του
απαξιωτικού για τον ένοικο του Μεγάρου των Ηλυσίων προσωνυμίου «Μερκοζί»
σε τέτοιο βαθμό, που τώρα πια εμφανίζεται και σε τίτλους εφημερίδων.
«Ο Μερκοζί υποψήφιος στις προεδρικές» ήταν, για παράδειγμα, ο κεντρικός πρωτοσέλιδος τίτλος της Libération την
Παρασκευή. «Μα ποιος μίλησε χθες στην Τουλόν; Η υποψήφια Άνγκελα
Σαρκοζί; Ο πρόεδρος Νικολά Μέρκελ; Λίγο απ’ όλα, ταυτόχρονα» έγραφε η
κεντροαριστερή γαλλική εφημερίδα και συνέχιζε με μια δηλητηριώδη
πληροφορία: «Πριν να πετάξει για την Τουλόν, ο Σαρκοζί, μάλιστα, έκανε
τον κόπο να φροντίσει να προμηθεύσει τη Μέρκελ με το σχέδιο του λόγου
του. Περισσότερο από ευγένεια παρά για έγκριση»!
«Μερκοζί ή η αυτοκτονία της Ευρώπης», ανέφερε άλλος τίτλος, αυτή τη φορά της ισπανικής El País, σε ένα κείμενο-καταπέλτη, όπου, μεταξύ άλλων, τονίζονταν και τα εξής:
«Ο
Σαρκοζί αναζητά σήμερα μια πορεία προς τα πίσω. Ένα επιλεκτικό κλαμπ
χωρών του ευρώ που αποφασίζουν μόνες τους, χωρίς να μετρούν την Ευρώπη
των “27” και χωρίς την Κομισιόν. Αυτό που επιθυμεί στην πραγματικότητα
είναι λιγότερη Ευρώπη και περισσότερη υποστήριξη της Γερμανίας. Λιγότερη
δημοκρατία και περισσότερη ελευθερία αποφάσεων – δηλαδή, περισσότερο
αυταρχισμό. Λιγότερη αλληλεγγύη και περισσότερη ισχύ».
Ρεύμα αντιγερμανισμού
Η
αριστερή πτέρυγα των σοσιαλιστών και οι αριστεροί στο σύνολό τους είναι
οι σφοδρότεροι επικριτές της γερμανικής πολιτικής στο θέμα του ευρώ,
συνδυάζοντας το κοινωνικό με το εθνικό.
Ο
σοσιαλιστής βουλευτής Αρνό Μοντεμπούρ, ο οποίος ήρθε τρίτος με ένα
εντυπωσιακό 17% στις προκριματικές εσωκομματικές εκλογές για τον
υποψήφιο των σοσιαλιστών για την προεδρία της Γαλλικής Δημοκρατίας και
στη συνέχεια έπαιξε τον καθοριστικό ρόλο για τη νίκη του Φρανσουά Ολάντ,
είναι ο αδιαφιλονίκητος εκπρόσωπος της αριστερής πτέρυγας του κόμματος
και οι δηλώσεις του κατά της Γερμανίας έχουν προκαλέσει σάλο και στις
δύο όχθες του Ρήνου.
«Όχι,
η Γαλλία δεν πρέπει να δεχτεί μεγαλύτερο έλεγχο της Ευρώπης πάνω στους
προϋπολογισμούς των κρατών-μελών. Πρόκειται για γερμανική υπαγόρευση
όρων. Η Μέρκελ έχει αποφασίσει να επιβάλει γερμανική τάξη στην ΕΕ.
Καταστρέφει την Ευρωζώνη, επιβάλλοντας στις μεσαίες και στις λαϊκές
τάξεις να πληρώσουν τα χρέη που συσσωρεύτηκαν στην κρίση», τόνισε σε
συνέντευξή του που δημοσιεύτηκε στη Le Mondeτην Παρασκευή και συνέχισε:
«Μιλάω
για το γερμανικό εθνικισμό που ξαναγεννιέται μέσω της πολιτικής τύπου
Βίσμαρκ που ακολουθεί η Μέρκελ. Προκαλεί αναμέτρηση για να επιβάλει την
κυριαρχία της... Ήρθε η ώρα να αναλάβουμε την πολιτική σύγκρουση
απέναντι στη Γερμανία και να υπερασπιστούμε τις αξίες μας», διακήρυξε.
«Έφτασε
η στιγμή που για μια ακόμα φορά η Γερμανία κρατά στο χέρι της το όπλο
της συλλογικής αυτοκτονίας της πιο αναπτυγμένης ηπείρου του κόσμου. Το
χάος βρίσκεται πολύ κοντά. Το ευρώ μπορεί να εξαφανιστεί πριν από τα
Χριστούγεννα», δήλωσε και ο Ζακ Αταλί, σύμβουλος παλιά του Φρανσουά
Μιτεράν.
Βερολίνο: «Γρήγορα!»
Η
εσωτερική κατάσταση στη Γαλλία, με τη διαγραφόμενη σήμερα ως βέβαιη
ήττα του Σαρκοζί στις προεδρικές εκλογές, οδηγεί σε δύο σοβαρά πολιτικά
συμπεράσματα.
Πρώτον,
ότι η Γαλλία δεν είναι αυτή τη στιγμή σε θέση να ηγηθεί ενός μετώπου
χωρών της Ευρωζώνης και της ΕΕ, το οποίο, με την εξωτερική διακριτική ή
ανοιχτή υποστήριξη των ΗΠΑ και της Βρετανίας, θα αμφισβητούσε πολιτικά
τη γερμανική επικυριαρχία στην Ευρώπη και θα αντιπαρατασσόταν με αυτή,
φτάνοντας ακόμη και στη διάσπαση της ΕΕ. Από τη στιγμή που η τάση της
υποταγής στο Βερολίνο είναι τώρα κυρίαρχη στη γαλλική άρχουσα τάξη, κάθε
τέτοια ελπίδα είναι ανεδαφική.
Δεύτερον,
η γερμανική επιβολή πάνω στο Παρίσι είναι ασταθής και δεν αποκλείεται
καθόλου να αλλάξει η κατάσταση στο θέμα αυτό μέσα σε ελάχιστους μήνες
μετά τη διενέργεια των προεδρικών εκλογών το Μάιο.
Συναισθανόμενοι
την πραγματικότητα αυτή, οι Γερμανοί επιδιώκουν να εκμεταλλευτούν την
υφιστάμενη κατάσταση γαλλικής υποχωρητικότητας όσο το δυνατόν πιο
σύντομα, φοβούμενοι την αλλαγή πορείας του Παρισιού.
«Μετωπική
επίθεση εναντίον των ευρωπαϊκών σχεδίων της καγκελαρίου για αλλαγή των
συνθηκών της ΕΕ» χαρακτήρισε τις προαναφερθείσες θέσεις του Φρανσουά
Ολάντ η συντηρητική γερμανική εφημερίδα Frankfurter Allgemeine και
την επόμενη ημέρα επανήλθε στο θέμα με πρωτοσέλιδο κύριο άρθρο, το
οποίο και κατέληγε με την ακόλουθη διαπίστωση και ταυτόχρονα παρότρυνση
προς την κυβέρνηση Μέρκελ:
«Ο
σοσιαλιστής υποψήφιος για την Προεδρία της Δημοκρατίας, Ολάντ, απέρριψε
ακριβώς όλες τις παραχωρήσεις που έχει κάνει ο Σαρκοζί. Γι’ αυτό είναι
καλύτερα να συμφωνήσουμε τα θεμελιώδη χαρακτηριστικά ενός νέου συμφώνου
[Σ.Σ.: για την Ευρωζώνη] πριν ακόμη από τις (γαλλικές) εκλογές»!
Γρήγορα
γρήγορα, δηλαδή, να συμφωνήσουν οι Γερμανοί με τον «προσκυνημένο» και
πολιτικά τελειωμένο Σαρκοζί, ώστε να μην προλάβει να αποτυπωθεί στις
γαλλογερμανικές σχέσεις η βούληση του γαλλικού λαού!
Σωστά, Ράιχ και Δημοκρατία δεν είχαν, άλλωστε, ποτέ καμία σχέση...
