Δεν έχει περάσει ένας μήνας καλά - καλά και η κυβέρνηση Παπαδήμου έχει ήδη δείξει ότι δεν πρόκειται να καταφέρει τίποτα ουσιαστικό προς την κατεύθυνση του φρεναρίσματος της κατρακύλας και της ανάκαμψης της οικονομίας. Με 50 υπουργούς και υφυπουργούς αυτή η εξαμβλωματική κυβέρνηση ¨συνεργασίας¨ δεν έχει τη δυνατότητα να δώσει καμία λύση. Τα πάντα γύρω της καταρρέουν και οι υπουργοί της ασχολούνται με τις προσωπικές τους επιδιώξεις μην κάνοντας απολύτως τίποτα στους τομείς ευθύνης τους. Το χειρότερο απ' όλα είναι ότι ο Πρωθυπουργός Λουκάς Παπαδήμος δεν δείχνει να έχει εκείνες τις δυνατότητες τις οποίες κλήθηκε να επιδείξει. Άλλωστε τι ελπίδα επιτυχίας μπορεί να έχει ένας απλός τεχνοκράτης να ηγηθεί πολιτικών σχηματισμών όπως αυτή η κυβέρνηση που είναι αμιγώς πολιτική.
Αυτό ακριβώς αποτυπώνεται και στις εξαμηνιαίες τάσεις της MRB όπου η ΝΔ έχει πλέον σαφές προβάδισμα στην πρόθεση ψήφου (20,7%) έναντι του ΠΑΣΟΚ (12,1%), ενώ στο ερώτημα αν θα πετύχει η κυβέρνηση συνεργασίας (Παπαδήμου) το 60,1% απαντά ότι θα αποτύχει ενώ το 32% πιστεύει ότι θα επιτύχει. Σχετικά με τον ίδιο το νέο Πρωθυπουργό Λουκά Παπαδήμο όσον αφορά τη στάση και τους χειρισμούς του στην κυβέρνηση συνεργασίας το 48% τον κρίνει αρνητικά ενώ το 33% τον κρίνει θετικά. Αντίστοιχα στην κούρσα διεκδίκησης της ηγεσίας του κόμματος στους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ προηγείται ο ¨κουρασμένος και εξουθενωμένος¨ Ευάγγελος Βενιζέλος (28,4%)ακολουθούμενος από τον Ανδρέα Λοβέρδο (27,9%). Στην ίδια δημοσκόπηση η πλειοψηφία των πολιτών ζητά εκλογές οπωσδήποτε ως τις 19 Φεβρουαρίου ή και νωρίτερα. Προφανώς δεν εμπιστεύεται την παρούσα κατάσταση.
Την ίδια ώρα που αυτά τα καταπληκτικά συμβαίνουν στην μικρή Ελλάδα, στην Ευρώπη η καγκελάριος Μέρκελ επιμένει στην αδιέξοδη πολιτική της λιτότητας προς τους πάντες. Έχοντας κάνει τον Σαρκοζύ υποτελή ακόλουθο της, ακροβατεί η ίδια και οι σύμβουλοι της, σε επικίνδυνες πρακτικές λιτότητας για το μέλλον ολόκληρης της Ευρωπαϊκής ένωσης, ακολουθώντας όπως πολύ εύστοχα αναφέρει το Newsweek τη ρήση ¨όταν είσαι σε δίλλημα ακολούθα τους κανόνες¨. Οι κανόνες όμως σε αυτή τη φάση είναι βέβαιο ότι δεν θα φέρουν το αποτέλεσμα. Είναι τόσο ξεπερασμένοι από τα πράγματα, όσο και αυτοί που τους όρισαν.
Στο γενικότερο αυτό πλαίσιο έρχεται και το δημοσίευμα των New York Times στις 12/11/2011 σχετικά με το τι θα συμβεί αν η Ελλάδα ξαναγυρίσει στη δραχμή και πως θα εξελισσόταν κάτι τέτοιο. «Μετά από εβδομάδες φημών, κάποιο Σάββατο βράδυ, ο Έλληνας πρωθυπουργός θα ανακοινώσει πως η χώρα εγκαταλείπει το κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα και πως θα επιστρέψει στο εθνικό της νόμισμα». Για να συνεχίσει το δημοσίευμα με την περιγραφή της εξόδου από το ευρώ η οποία θα προκαλούσε πανικό στους καταθέτες, οι οποίοι μαζικά θα κατευθύνονταν στις τράπεζες και θα απέσυραν τα χρήματά τους, προσπαθώντας να περισώσουν ότι μπορούν από την περιουσία τους, καθώς η αξία της δραχμής θα είναι κατά 60% μικρότερη σε σχέση με το ευρώ. Δεδομένου δε του ότι η γραμμή χρηματοδότησης προς την Ελλάδα θα είχε «παγώσει», καθώς οι διεθνείς αγορές δεν θα εμπιστεύονταν τη χώρα για να της δανείσουν άλλα χρήματα , ο πρωθυπουργός θα αναγκαζόταν να κηρύξει πτώχευση. Η εφημερίδα το πάει και παραπέρα αναφέροντας πως στο τέλος την «εξουσία θα καταλάβει ο στρατός» για να αντιμετωπίσει το χάος.
Μπορεί λοιπόν εμείς στην Ελλάδα να ευχολογούμε ότι όλα αυτά δεν θα συμβούν, αλλά δεδομένου του ασταθούς περιβάλλοντος κανείς δεν ξέρει που θα κάτσει στο τέλος η μπίλια.
Ένα είναι δεδομένο αυτή τη στιγμή. Το κράτος καταρρέει, η κυβέρνηση παλινδρομεί, καμία συμφωνία δεν εγγυάται την απρόσκοπτη χρηματοδότηση της χώρας, ο ιδιωτικός τομέας παραπαίει και τίποτα δεν δείχνει να ανακόπτει την πορεία προς τον γκρεμό!
http://www.dou.gr/article.php?i=1978
