Το αποτέλεσμα του Eurogroup για το «κούρεμα» των καταθέσεων υπονόμευσε την εικόνα που έκτισε ο κ. Αναστασιάδης ότι δηλαδή διαθέτει κύρος και συμμάχους στην Ε.Ε., ότι έχει έτοιμο σχέδιο εξόδου της χώρας από την κρίση και ότι περιβάλλεται από τους πλέον ικανούς και άφθαρτους. Πέραν όμως της ζημιάς που προκάλεσαν στην εικόνα του, όσα συνέβησαν στο Eurogroup της 15ης Μαρτίου αλλά κυρίως όσα ακολούθησαν, διαβρώνουν τους πυλώνες πάνω στους οποίους εδράζεται η στρατηγική με την οποία εξελέγη στην προεδρία ο κ. Αναστασιάδης και δυσχεραίνουν την πορεία του στα δύσκολα που έπονται.
Η μεγαλύτερη όμως ζημιά που υπέστη έχει να κάνει με τον βαθμό εμπιστοσύνης των πολιτών έναντί του σε προσωπικό επίπεδο. Δεν είναι μυστικό ότι για πολλούς και διάφορους λόγους η μειωμένη εμπιστοσύνη ήταν το αδύνατο σημείο του κ. Αναστασιάδη εδώ και πολλά χρόνια, όπως τουλάχιστον αποτυπώθηκε στις κατά καιρούς δημοσκοπήσεις. Κατά κύριο λόγο οι ενστάσεις της πλειοψηφίας του λαού είχαν ταυτιστεί με τις κατά καιρούς επιλογές του κ. Αναστασιάδη στο Κυπριακό, κάτι που αναγνωρίζει και ο ίδιος. Απόδειξη η δημόσια παραδοχή του ότι για να διασκεδάσει όλες αυτές τις ανησυχίες δεν πρόκειται να είναι συνομιλητής στο Κυπριακό αλλά θα εκχωρήσει τη διαπραγματευτική ευθύνη σε άτομο που θα τυγχάνει της αποδοχής του ΔΗΚΟ και του Ευρωπαϊκού Κόμματος, των κομμάτων δηλαδή που διαφωνούν κάθετα με τις θέσεις του.
Με μεγάλη προσπάθεια και διορθωτικές κινήσεις ο κ. Αναστασιάδης ανέστρεψε αυτή την αρνητική εικόνα και με σύμμαχο τις κακές επιδόσεις της διακυβέρνησης Χριστόφια αξιώθηκε να κερδίσει την ψήφο του λαού που τον οδήγησε στο ύπατο αξίωμα, κάτι που πριν από μερικά χρόνια ουδείς μπορούσε να διανοηθεί, ίσως ούτε και ο ίδιος.
Όταν τον περασμένο Ιανουάριο ο κ. Αναστασιάδης διαφήμιζε με υπερηφάνεια ότι «η Κύπρος δεν είναι μόνη», προφανώς δεν είχε υπόψη τι θα του επεφύλασσαν οι σύμμαχοί του στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα αλλά και συνολικά οι Ευρωπαίοι εταίροι μας, τους οποίους τώρα κατηγορεί ότι τον εξεβίασαν κατά τρόπο κυνικό και απροκάλυπτο. Τώρα που είδε και ο ίδιος πώς λειτουργεί η Ε.Ε. ελπίζουμε να συνειδητοποιεί τα δύσκολα που έρχονται, στο άλλο μείζον θέμα που είναι το Κυπριακό σε συνδυασμό με την αξιοποίηση του φυσικού πλούτου της Κύπρου.
Πολύ σύντομα ο Πρόεδρος θα πρέπει να δώσει πειστικές απαντήσεις για τις προθέσεις του στο Κυπριακό, τόσο εντός όσο και εκτός Κύπρου, ένας συνδυασμός γεγονότων και παραγόντων που θα τον υποχρεώσουν να μπει σε μια μέγγενη από την οποία δύσκολα θα μπορέσει να απεγκλωβιστεί, γιατί ακριβώς θα κληθεί να διαχειριστεί μια κατάσταση πολύ πιο εκβιαστική από το εφιαλτικό βράδυ της 15ης Μαρτίου στην ψυχρή πόλη των Βρυξελλών. Πολύ πιο εκβιαστική και από όσα βίωσε ο Γλαύκος Κληρίδης στην Κοπεγχάγη και ο Τάσσος Παπαδόπουλος στο Μπούργενστοκ, τότε που το δίλημμα ανάμεσα στο «ναι» και το «όχι» δεν είχε σαν φόντο μια χώρα υπό κατάρρευση.
Δεδομένης, λοιπόν, της ζημιάς που έχει υποστεί η αξιοπιστία του Προέδρου Αναστασιάδη έναντι του λαού, το αμέσως επόμενο διάστημα ενδεχομένως να κρύβει γεγονότα που θα αποδειχθούν καταλυτικά για τη συνέχεια. Ο κ. Χριστόφιας ανήλθε στην προεδρία με όνειρο μια δίκαιη λύση και μια δίκαιη κοινωνία αλλά κατά την αποχώρησή του μοναδική του έγνοια ήταν η αποφυγή της χρεοκοπίας. Ο κ. Αναστασιάδης γνώριζε ότι θα παραλάμβανε ένα κράτος στα πρόθυρα της κατάρρευσης και υποσχέθηκε επανεκκίνηση της οικονομίας, ελπίδα και προοπτική. Θα ήταν άδικο να τον κρίνουμε εκ των προτέρων, δεν είναι όμως καθόλου νωρίς να υποδείξουμε, με πολύ σεβασμό, ότι τα πρώτα δείγματα γραφής δεν μας επιτρέπουν να τρέφουμε ψευδαισθήσεις ότι θα φέρει την Άνοιξη που μας έταξε.
