Επειδή ορισμένα από αυτά που προτείνω στην συνέχεια τα βλέπω και γίνονται νομοσχέδια, είτε επειδή κάποιοι που είναι μέσα στα πράγματα με διαβάζουνε είτε επειδή αυτά που λέω είναι κοινή λογική, συνεχίζω με νέες προτάσεις.
Σύμφωνα με δημοσίευμα της Ελευθεροτυπίας η πτώση της οικοδομής συνεχίζεται ακάθεκτη (δείτε εδώ: Κάθετη πτώση με -44% της οικοδομικής δραστηριότητας τον Μάρτιο).
Γιατί δεν έχει πάτο το βαρέλι; Πόσο ακόμη μπορεί να πέσει η οικοδομή; Πόσο χειρότερες μέρες μπορεί να έχουμε για έναν από τους βασικούς πυλώνες της ελληνικής οικονομίας; Πολύ χειρότερες ακόμη και αυτό συμβαίνει επειδή οι τιμές δεν πέφτουν με την ταχύτητα που θα έπρεπε βάσει του μεγέθους της οικονομικής κρίσης που έχουμε. Όσο πιο πολύ αργούν να πέσουν οι τιμές τόσο χειρότερα για την οικοδομή. Αν οι τιμές είχαν πέσει έως σήμερα στο μισό τότε η οικοδομική δραστηριότητα θα ήταν πολύ μεγαλύτερη.
Οι συντελεστές του κόστους παραγωγής δεν είναι μόνο οι μισθοί. Γιατί λοιπόν παίρνονται μέτρα μόνο για τους μισθούς; Υπάρχουν μέτρα που έχω προτείνει, και τα οποία έχουν τη μορφή φόρου κατοχής μεγάλης ακίνητης περιουσίας, τα οποία θα βοηθήσουν τις τιμές των ακινήτων να καταρρεύσουν.
Ξέρω ότι η κυβέρνηση φοβάται την πτώση των τιμών των ακινήτων γιατί τους φοβερίζουν οι τραπεζίτες. Άλλη λύση όμως δεν υπάρχει. Θα είμαστε μέσα στην οικονομική κρίση όσο οι τιμές ακινήτων διατηρούνται με τεχνητό τρόπο τόσο υψηλά και δεν καταρρέουν παράλληλα με την οικοδομική δραστηριότητα και της οικονομική κατάσταση ώστε να επανέλθει η ισορροπία.
Ιδίως στις μικρές επιχειρησούλες στις οποίες βασίζεται η ελληνική οικονομία σε ποσοστό 90%, το κυριότερο στοιχείο δεν είναι οι μισθοί επειδή δεν έχουν καθόλου ή σχεδόν καθόλου προσωπικό. Γι' αυτές τις μικρές επιχειρήσεις που είναι η ραχοκοκαλιά της Ελλάδος το Α και το Ω είναι το ενοίκιο, η ΔΕΗ, τα δημοτικά τέλη και οι δυσανάλογα μεγάλες ασφαλιστικές εισφορές.
Η ΔΕΗ θα αυξηθεί γιατί πάμε για ιδιωτικοποίησή της. Τα δημοτικά τέλη θα αυξηθούν γιατί η πλειοψηφία των δημάρχων και στελεχών της τοπικής αυτοδιοίκησης σε όλη την Ελλάδα και στις μεγάλες πόλεις συσσώρευσαν τα προηγούμενα χρόνια τεράστια χρέη. Πρόκειται για ανθρώπους που ακόμη υπηρετούν σε διάφορες δημόσιες θέσεις και ψηφίζονται από τους ίδιους που σήμερα διαμαρτύρονται και δεν είναι τίποτε άλλο από ανεπρόκοπους ανθρώπους χωρίς καμία συναίσθηση της πραγματικότητας. Συνήθως δημόσιοι υπάλληλοι που έχουν θέσεις που τους έδωσε ο ίδιος κομματικός μηχανισμός που κατέστρεψε την χώρα. Στελέχη τοπικής αυτοδιοίκησης που καταλαβαίνουν τον ρόλο τους- στην καλύτερη περίπτωση- βάσει της σπατάλης που επιδίδονται, και στην χειρότερη περίπτωση βάσει του λαϊκισμού, και της ρεμούλας.
Άρα λοιπόν για να μειωθεί το κόστος και να ζήσει η ελληνική οικονομία χωρίς νέο εμφύλιο πόλεμο θα πρέπει με κάποιο τρόπο να βοηθηθεί η αγορά να ισορροπήσει με χαμηλότερες τιμές ακινήτων, γης, ενοικίων αλλά και με χαμηλότερες ασφαλιστικές εισφορές στους επαγγελματικούς κλάδους (ΟΑΕΕ πρώην ΤΕΒΕ). Οι νέες επιχειρήσεις/επαγγελματίες που τώρα πληρώνουν 230 ευρώ περίπου τον μήνα θα πρέπει να πληρώνουν ένα συμβολικό ποσό (π.χ. 75 ευρώ δηλαδή 150 ευρώ το δίμηνο το πολύ) ώστε να διευκολυνθούν για την πρώτη πενταετία. Αλλά και οι υπόλοιποι των υψηλότερων κλιμακίων θα πρέπει να διευκολυνθούν αντίστοιχα.
Αυτές οι εισφορές φτιάχτηκαν σε άλλες εποχές που όλα πήγαιναν ρολόι. Σήμερα θα πρέπει να μειωθούν με την ίδια έννοια που μειώνονται και οι μισθοί.
