Για τον αρχηγό των «Ανεξάρτητων Ελλήνων», έχω πει από παλιά τη γνώμη μου.Τέλος πάντων, όμως, ο τύπος κάνει έναν έντιμο πατριωτικό αγώνα. Έτσι, τουλάχιστον, μου φαίνεται εμένα. Δεν ξεχνώ ότι ο Πάνος είναι ο μόνος που επιμένει στον λογιστικό έλεγχο του δημόσιου χρέους. Οι άλλοι τα έχουν μασήσει τα λόγια τους πάνω σ’ ετούτο το σημαντικό θέμα. Επιμένω να λέω ότι αυτό είναι ένα από τα σοβαρότερα θέματα κι ότι με τον λογιστικό έλεγχο, ελέγχεις! Υπολογίζεις πόσα ροκανίσανε τα τρωκτικά, βλέπεις τι μαζεύεις από τους μεγάλους κλέφτες, ντόπιους και ξένους -γερμαναράδες κυρίως -κι ύστερα διαπραγματεύεσαι τα περαιτέρω. Δεν χαρίζεις πρόστιμα σε Γερμανούς προμηθευτές ούτε απαλλάσσεις από φόρους τους Γερμανούς διαχειριστές των αεροδρομίων σου. Αυτά είναι πράγματα που θα τα πεις είτε είσαι αριστερός είτε είσαι δεξιός, αρκεί να είσαι Έλληνας.
Να, σκέφτομαι, το Νότη τον Μαριά, για παράδειγμα, δε θα άξιζε αυτός να πάει στο Ευρωκοινοβούλιο? Θα άξιζε! Ας πάει στο καλό, λοιπόν, κακό δεν κάνει, είναι καταρτισμένος στο Ευρωπαϊκό Δίκαιο, μιλάει και ξένες γλώσσες…
Επειδή μου αρέσουν και οι πλάκες, θα ήθελα να πάει κι ο Κώστα ο Ζουράρις στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Μπορεί να έχει χάσει το σφρίγος και τη διαύγεια που είχε παλιά, αλλά τι να σου πω αντιμνημονιακό μου πληκτρολόγιο, τον φαντάζομαι να αγορεύει στο Ευρωκοινοβούλιο και κυλιέμαι στο πάτωμα από τα γέλια, φέρνοντας στο μυαλό την αναστάτωση που θα προκαλέσει η παρουσία του στη Διεύθυνση Μεταγλώττισης του κοινοβουλίου της Ευρωπαϊκής μας Ένωσης!
Άσε που κι η αριστερή σου συνείδηση, σου λέει ότι μετά το τελευταίο ξεσκαρτάρισμα ο Πάνος ηγείται -χωρίς ίσως να το έχει συνειδητοποιήσει κι ο ίδιος ο καημένος- ενός κεντροαριστερού πατριωτικού κόμματος που μοιραία δεν κατάφερε να συγκρατήσει τους πολλούς, ανεξάρτητους Ελληναράδες με τα καμένα μυαλά, που προτιμούν να στηρίζουν με την ψήφο τους τους φριχτούς Αυγουλοκέφαλους.
Γιατί μας μην δώσω τους σταυρούς μου σε αυτούς ή στον άλλο, τον παρόμοιό τους, τον Δημήτρη Καζάκη? Άλλο θέμα, αν ετούτος προτάσσει επιστροφή στη δραχμή, μια επιλογή που θα είναι επώδυνη για τους πολλούς και γι’ αυτό δε συμφωνώ μαζί του. Αλλά ψηφίζουμε για την Ευρώπη κι όχι για ελληνική κυβέρνηση και μια ελληνική έδρα στην Ευρωπαϊκή Βουλή, θα την άξιζε κι αυτός! Εξαιρετικός αγορητής με μυαλό σαν εγκυκλοπαίδεια. Θα ήταν ένας εξαιρετικός εκπρόσωπος των ελληνικών συμφερόντων στην Ευρώπη∙ εργάτης στην υπηρεσία της πατρίδας, όχι σαν ορισμένους τενεκέδες που πάνε στις Βρυξέλλες για να κάνουνε μεγάλη ζωή!
Έχω, όμως, από την άλλη και τον φίλο μου τον Ηλία, θα σου πω άλλη φορά γι’ αυτόν, ο οποίος με βομβαρδίζει ασταμάτητα με υλικό υπέρ του Συ.Ριζ.Α. και μου εξηγεί ότι πρέπει να αφήσω τις ανοησίες (αλλιώς το είπε, με λιγότερο κόσμιο τρόπο) -ν’ αφήσω τις ανοησίες λοιπόν, και να ψηφίσω Συ.Ριζ.Α. γιατί μετά το κάζο στις αυτοδιοικητικές είναι η τελευταία ευκαιρία να στείλομε το περίφημο μήνυμα!
Ο Ηλίας μου έστειλε και το σποτάκι του Γιώργου Κυρίτση, του υποψήφιου με το σκουλαρικάκι και το τριμαρισμένο μουσάκι, μέσα στην τσαχπινιά και την χαριτωμενιά, να συζητά για το ρεφενέ της παρέας στην ταβέρνα. Αξίζει να το δείτε το κλιπάκι, γιατί αν το δείτε, θα καταλάβετε ότι όλοι μαζί τα φάγαμε, –καλά τα λέει ο άνθρωπος. Μόνο που οι μερίδες ήταν άνισες. Στην περίπτωσή μας, μάλιστα, δεν πρόκειται για μια φιλική παρέα 20 ατόμων, αλλά για έναν ολόκληρο λαό που πληρώνομε αυτά που δεν τα φάγαμε όλοι μαζί. Ασφαλώς οι μερίδες ήταν τερατωδώς άνισες! Και ήταν τρελό το φαγοπότι και καλά κάνει κι αυτός, ο συμπαθέστατος, ο Κυρίτσης και μας τα εξηγεί με μπρίο. Ακόμα όμως συζητάνε, στο σποτάκι, πως θα μοιραστεί ο λογαριασμός. Ακόμα το συζητάνε, κατάλαβες! Να δεις, πάντως, που στο τέλος θα τον σταυρώσω τον Κυρίτση! Όχι για άλλο λόγο, αλλά για να μπορεί την άλλη φορά να κερνάει αυτός την παρέα με την παχυλή ευρωβουλευτική του αποζημίωση, να είναι καλά ο άνθρωπος, να μην υπάρχουν και γκρίνιες στην ομήγυρη!
Επαναλαμβάνει επίμονα ο Ηλίας, ως υποχθόνιος reminder, την υποχρέωσή μου να στείλω το μήνυμα στον πρωθυπουργεύοντα σφουγγοκωλάριο με τα ξεκαθαρά συμπτώματα του συμπλέγματος του Ιεχωβά και στον άλλο τον χοντρό παρασυνταγματολόγο με την ψυχογενή βουλιμία για εξουσία.
Αντιλαμβάνομαι τη φωνή της λογικής και το άγχος του Ηλία. Αυτό που οφείλω να κάνω, λοιπόν, είναι να ψάξω να βρω τέσσερις αξιόλογους ανθρώπους μέσα στο ψηφοδέλτιο του Συ.Ριζ.Α. κι αφού αποκλείσω τους λογοκλόπους και μερικούς άλλους –party animals και τα τοιαύτα- να διαλέξω. Να, εδώ δίπλα το έχω το φυλλάδιο.
Του Ηλία πάντως, του το ξέκοψα κι ας επιμένει στο πρόσωπο: Εκείνος που έλεγε ότι οι Πομάκοι, οι Τούρκοι στη συνείδηση και οι Ρομά, είναι ένα πράγμα, αποκλείεται να των σταυρώσω, έστω κι αν ανασκεύασε.Ηλία, ξέχνα το, του είπα! Τελικά μ’ αρέσει το σταύρωμα! Φαντάσου να ήταν αυτός ο άνθρωπος σε εκλόγιμη θέση, με το παλιό σύστημα! Α-πα-πα! Θα το έκαμα το χρέος μου? Δε θα το έκαμα!
Θα το κάνω το χρέος μου, λοιπόν, αλλά σου λέω ότι αποκλείεται να σταυρώσω τη Σοφία τη Σακοράφα. Αυτή η γυναίκα είναι ένα από τα ελάχιστα κοσμήματα του ελληνικού κοινοβουλίου και δε θέλω να τη χάσω για την Εσπερία. Όχι!
Κι αν δεν το κάνω το χρέος μου? Το μήνυμα δε θα σταλεί αν πάρει ο Καζάκης την έδρα του ή αν πάρουν παραπάνω οι «Ανεξάρτητοι Έλληνες» ή οι Πειρατές που χέρι-χέρι πορεύονται με μερικούς από τους φίλους μας τους Οικολόγους -που βρήκανε κι αυτοί αφορμές για μαλιές και να που το διαλύσανε κι αυτοί το δικό τους μαγαζάκι… Αλλά δεν ακούς τι έχουν να πουν όλοι αυτοί, γιατί στην Τηλεδημοκρατία μας ακούς μόνο για τον Σταύρο του τίποτα τοις εκατό.
Ας το πάρει το ποτάμι, θα το κάνω το χρέος μου, θα ψάξω τους τέσσερις στο ψηφοδέλτιο του Συ.Ριζ.Α. Αποκλείεται σου λέω καλό μου πληκτρολόγιο, να μην υπάρχουν ούτε τέσσερις. Αποκλείεται σου λέω!
Υ.Γ. Πάντως χλωμό κι αδύναμο το βλέπω να εκπέμπεται πάλι το μήνυμα στην πλακωμένη από τη φοβέρα Ψωροκώσταινα, καλό μου πληκτρολόγιο. Χλωμό!
Alexandros Raskolnick
