Είναι συνεχές το ερώτημα «μα δεν καταλαβαίνουν»; Καταλαβαίνουν και καλά μάλιστα, τουλάχιστον οι οικονομολόγοι του ΔΝΤ, οι οποίοι δεν είναι τυχαίοι. Επιλέγονται με αυστηρά κριτήρια. Επομένως, αν δεν δίνεται βάση στην ανάπτυξη, η μόνο απάντηση στο «γιατί» είναι ότι δεν θέλουν.
Ας στρέψουμε το βλέμμα στους ημεδαπούς επί των οικονομικών αρμοδίους. Υπάρχει άραγε...
πολιτικός που να μη θέλει να πάρει μέτρα υπέρ του λαού; Ο λαός είναι και εκλογικό σώμα, το οποίο αν δεν το ικανοποιήσει, δεν θα ξαναδεί την ψήφο του.
Με δεδομένο, επομένως, ότι θέλει ο πολιτικός να πάρει μέτρα που θα ωφελήσουν τον λαό, αφού δεν τα παίρνει, σημαίνει ότι δεν μπορεί. Και ερχόμαστε τώρα σε άλλο δίλημμα. Δεν μπορεί, διότι δεν είναι ικανός, είτε διότι υποχρεώνεται να βαδίσει σε μονόδρομο.
Αν δεν είναι ικανός, κάποιος από τους πολυπληθείς συμβούλους ή φίλους ή συγγενείς θα του εξηγήσει ότι βρίσκεται σε λάθος δρόμο. Δεν θα τον ακούσει, μόνον αν είναι υπερβολικά ανόητος, ώστε το θυμικό του να υπερισχύει της λογικής, η οποία του λέγει ότι αν δεν αλλάξει πορεία τελειώνει η πολιτική του σταδιοδρομία. Και οι πιο ανόητοι, αυτό το επιχείρημα το κατανοούν.
Και μ’ αυτό το δεύτερο δεδομένο, ότι δεν έχουμε πολιτικούς τόσο ανόητους που να μη θέλουν να επανεκλεγούν -πώς κατορθώνουν και «μας παίζουν στα δάκτυλα», κάνοντας αυτοί καριέρα με τη δική μας ψήφο;- βγαίνει ένα άλλο συμπέρασμα. Ότι δεν έχουν τα περιθώρια να πάρουν αναπτυξιακά μέτρα.
Εδώ οι απαντήσεις στο νέο «γιατί» είναι πολλές. Αυτές που αφορούν την εσωτερική δομή του δημοσίου, που είναι αντιπαραγωγικό και που θέλει πολλών ετών δουλειά για να στυλωθεί, και αυτές που αφορούν τις αποφάσεις εξωθεσμικών κέντρων της ημεδαπής ή αλλοδαπής.
Εδώ και δεκαετίες, μεθοδευμένα, οδηγήθηκε η χώρα στην εγκατάλειψη της παραγωγής της. Οι εραστές του εύκολου χρήματος, έκαναν το παν προκειμένου να το επιτύχουν και το κατόρθωσαν. Γιατί να ασχοληθούν με την παραγωγή (με κέρδη στην βιομηχανία 3-6% και στη βιοτεχνία περί το 12%) και να μη ασχοληθούν με το εμπόριο; Ποιο εμπόριο όμως; Το πιο επικερδές. Αυτό που συνδυάζεται με την πρόσκτηση εύκολου χρήματος, μέσω αδιαφανών διαδικασιών.
Ένα μόνο παράδειγμα αρκεί. Εν όψει της διεξαγωγής των Ολυμπιακών Αγώνων, η ΕΛ.ΑΣ. ζήτησε 35.000 πιστόλια. Η Ελληνική Βιομηχανία Όπλων (ΕΒΟ) πήρε την έγκριση (έναντι αμοιβής) από γερμανική οπλική εταιρία, και πρότεινε στο υπουργείο Εθνικής Άμυνας την κατασκευή τους έναντι 9 δολαρίων του κάθε πιστολιού. Περιέργως, δεν έγινε δεκτή η πρόταση, και ανατέθηκε η παραγγελία (λόγω του κατεπείγοντος, όπως μεθοδεύτηκε) σε μεσάζοντα. Το ελληνικό δημόσιο αγόρασε τα ίδια όπλα από την παραπάνω γερμανική εταιρία, έναντι 35 δολ. έκαστο. Τα συμπεράσματα, εξάγονται εύκολα.
Επομένως, για να δοθούν απαντήσεις στο «γιατί δεν φροντίζουν για την ανάπτυξη», πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι δεν μπορούν. Όχι λόγω ανικανότητας ή μαζοχισμού, αλλά μάλλον διότι τους έβαλαν σε έναν δρόμο που είναι μονόδρομος. Το μεγάλο πολιτικό λάθος είναι, ότι έπρεπε οι πολιτικοί μας να το αντιληφθούν εγκαίρως. Αυτήν την αδιαφορία τους (γιατί όχι για μερικούς και σκοπιμότητα;) πληρώνουμε τώρα.
Το γιατί δεν θέλουν τα εξωθεσμικά κέντρα να σηκώσουμε κεφάλι, ες αύριον.
Ο Μακεδών
Πηγή:Voria
