Πέμπτη 13 Οκτωβρίου 2011

Ο Σφαγέας σε ρόλο Κουρέα


Του Δημήτρη Γιαννακόπουλου * 

Για να σε έχω του χεριού μου, σου μαθαίνω τη γλώσσα μου. Έτσι δομούνται τα ισχυρά καθεστώτα. Στην ανίσχυρη πολιτικά, οικονομικά και πλέον κοινωνικά Ελλάδα έχουμε ένα ισχυρό καθεστώς. Δύναμή του είναι η γλώσσα του: ο τρόπος σήμανσης και ερμηνείας των συμβάντων δηλαδή, που έτσι μετατρέπονται συγκυριακά σε γεγονότα.



Αν μιλήσεις τη γλώσσα του καθεστώτος, όσο και αν αντιδράς στο συμβάν (πχ. πάγωμα των κλαδικών συλλογικών συμβάσεων, μείωση αποδοχών, απολύσεις στο Δημόσιο, επιτάχυνση της θεσμικής απορύθμισης, υποβάθμιση της αξίας της εργασίας στον ιδιωτικό τομέα κλπ, που περιλαμβάνονται στο «πολυνομοσχέδιο», ή ακόμη και σε άλλα πολλά που περιέχονται στο άναρχο συνονθύλευμα αυθαίρετων και καιροσκοπικών ρυθμίσεων του νέου «φορολογικού»), στο τέλος θα υποταχθείς σε αυτό καθώς το κούρεμα της ζωής σου, θα συνοδευτεί με το κούρεμα του δημόσιου χρέους.  Ιδού το πολλά υποσχόμενο γεγονός!

Πρόκειται για την σημειολογική μετατροπή του σφαγέα σε κουρέα, μέσω της γλώσσας που παράγει το καθεστώς της όμορφης χώρας μας. Άλλο πράγμα είναι να ματώνεις βρε αδελφέ στο κούρεμα, καθώς ο μπαρμπέρης σού έκοψε και λίγη επιδερμίδα της κεφαλής μαζί με τις τρίχες και άλλο να νοιώθεις ότι κατατεμαχίζεσαι στον πάγκο του χασάπη, που είχε αυτοπαρουσιαστεί αρχικώς ως ιατρός- εάν ενθυμείσθε!

Ο κουρέας, όπως άλλωστε και ο αισθητικός χειρουργός που αφαιρεί λίπος, επιτελεί έργο μάλλον καλλιτεχνικό, ενώ ο σφαγέας όσο νάναι δεν έχει καλή φήμη στη κοινωνία, αν και συνήθως η «τέχνη» του αναγνωρίζεται ιστορικώς. Τα γεγονότα που προκαλούν οι σφαγείς επιταχύνουν τη νωχελική κίνηση αυτού του περίφημου τροχού της ιστορίας, ο οποίος εξομολογούμε ότι μου προκαλούσε εφιάλτες όταν ήμουν παιδί. Τώρα πλέον έχω συμφιλιωθεί με την ιδέα ότι ο τροχός δεν γυρίζει απλώς, αλλά «θερίζει» κανονικώς αν τύχει και βρίσκεσαι στην εξωτερική μεριά του.

Για να βάλουμε όμως τα σημαίνοντα στη θέση τους - μια και για τα σημαινόμενα δεν φέρω καμία απολύτως ευθύνη - θα πρέπει να εννοήσουμε ότι δια να ευδοκιμήσει η Ευρωχρεοκοπία μας θα πρέπει αντί της βάρβαρης λέξεως «σφαγέας» να χρησιμοποιούμε τη λέξη «κουρέας». Έτσι το Σφαγείο-Βουλή, θα ευωδιάσει με το άρωμα λεβάντας του μπαρμπέρη.

Κάπως έτσι φτιάχνονται με την ατίμητη καθεστωτική γλώσσα συνθήκες συμμόρφωσης, δηλαδή υποταγής, όχι σε ομάδες ανθρώπων, όχι σε συμφέροντα, αλλά στην ανάγκη που εμφανίζεται ως αναπόδραστο γεγονός, που θα διασφαλίσει την σωτηρία του καθεστώτος σημειολογικής κυριαρχίας, τελικά. Άμα σωθεί αυτό θα διασωθεί και η διαπλοκή και οι φορείς της, φίλε. Για εσένα δεν γνωρίζω αγαθή ψυχή της διαπλοκής. Εξαρτάται από τη θέση σου στην αλυσίδα παραγωγής νοήματος. Από τον βαθμό της διαπλοκής σου, με άλλα λόγια.  

«Άξιοι» στον αγώνα εναντίον του καθεστώτος δεν είναι αυτοί που εναντιώνονται απλώς στα αντιλαϊκά μέτρα του (ή απλώς τα σχολιάζουν και από δω και από εκεί), τα οποία θίγουν σχετικώς τα συμφέροντά τους, αλλά εκείνοι που κάνουν σημειολογικό πόλεμο. Αξιότεροι όλων όσοι μεταφέρουν τον πόλεμο αυτόν στο πεζοδρόμιο. Ευτυχώς με την άνοδο των Blogs τούτοι αυξάνονται. Καλό μήνυμα είναι αυτό σε κάθε περίπτωση.        

Αν το ψάξεις, η ευρύτατα διαδεδομένη αντίληψη ότι «όλα είναι οικονομία» δεν είναι τίποτε άλλο παρά ο σύγχρονος νεοφιλελεύθερος σημειολογικός κώδικας. Κάποτε, προβοκάροντας, είχα γράψει το παρεξηγήσιμο «όλοι μας είμαστε νεοφιλελεύθεροι»! Χαμός έγινε! Κι όμως φίλε από εκεί θα πρέπει να ξεκινήσεις. Από την παραδοχή ότι σκέφτεσαι σε μεγάλο ή μικρότερο βαθμό με τη γλώσσα του νεοφιλελευθερισμού. Με τον σημειολογικό κώδικα που συστήνει την περίφημη κοινή γνώμη. Αυτό θα πρέπει να απορρίψεις καταρχήν για να δομήσεις μια άλλη γλώσσα που θα σε οδηγήσει στη χειραφέτηση. Όχι ξύλινη, αλλά φρέσκια και ζωντανή! 

Καλά τα έλεγε αυτός ο επαναστάτης Μαρξούλης, με την γενειάδα, περί αλυσίδας: «Οι προλετάριοι δεν έχουν να χάσουν τίποτα εκτός από τις αλυσίδες τους». Μόνον που δεν πρόλαβε να ζήσει την εποχή που αυτές οι «αλυσίδες» προσεγγίστηκαν σημειολογικά. Αυτός ο τύπος πέθανε δυστυχώς νωρίς, όπως λέμε και για κάθε άλλη μορφή που συμβάλει με τη γλώσσα της στην αλλαγή της αντίληψης του σύμπαντος.  Κάποιου σύμπαντος.  Μόνον που για να αποκτήσει κοινωνικό περιεχόμενο αυτή η συμβολή και να μην παραμείνει στον αποστειρωμένο χώρο της ιστορίας των ιδεών θα πρέπει να δομηθεί πολιτικά και αγωνιστικά. Με αυτή την έννοια ο Μαρξ υπήρξε τυχερός μέσα στην ατυχία του.

Άτυχοι είναι όσοι αγωνίζονται να κατασκευάσουν μια άλλη γλώσσα, σύγχρονης δημοκρατικής σημείωσης. Αυτοί δηλαδή που επιδιώκουν να σε απαλλάξουν από τις αλυσίδες σου, οι οποίες δεν είναι τίποτε άλλο από τον κώδικα που προσδίδει συγκεκριμένη σημασία στα συμβάντα: στην ύλη και στις σχέσεις που την διαπραγματεύονται. Η «αλυσίδα» του Μαρξ, είναι η αλυσίδα που σχηματίζει έννοιες στο μυαλό σου και σε παρακινεί να συμπεριφερθείς με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.

Για να σπάσει αυτή η άτιμη η «αλυσίδα» θέλει πολιτική δουλειά… πολύ. Συνήθως, για να σπάσει αυτή η ριμάδα στις μέρες μας, απαιτείται να σπάσει πρώτα το μυαλό. Το σύμπλεγμα και τα στερεότυπα εννοώ που φροντίζουν για την καλή λειτουργία της αλυσίδας.

Στη γλώσσα του σφαγέα, το κούρεμα το λένε επιστροφή στην οικονομική αγνότητα, την μακροοικονομική σταθερότητα, στην λογιστική εντιμότητα και στην επανασυναδέλφωση τραπεζιτών -λαού. Αν νοιώθεις ότι σε σφίγγει η αλυσίδα διασκέδασε τα σημαίνοντα. Πήγαινε δηλαδή να παρακολουθήσεις κάποια δυνατή επιθεώρηση, ή κάποια σατιρική ή σατυρική εκπομπή στην Τηλεόραση. Προς θεού μην μελετάς αλλότριους κώδικες σημειολογίας και κυρίως μην επιτρέπεις σε κάποιους προφανώς ερμαφρόδιτους διανοητικώς (τι είναι τούτοι, αριστεροί ή δεξιοί) να κατασκευάζουν στο δημόσιο χώρο σιδηρουργεία για την καταστροφή «αλυσίδων»!!

Να μην τρελαθούμε κιόλας, ο μονόδρομος που συνδέει το σφαγείο με το κουρείο δεν θα μπορούσε ποτέ να χωρέσει και σιδηρουργείο! Θέλετε να σπάσει η αλυσίδα που μας κρατά στη ζωή, μέσω της ζώνης του Ευρώ; Ποτέ! Αν σφίξουμε και άλλο τη ζώνη, θα σφίξει και άλλο η αλυσίδα και τότε η πάλη του λαού για να σπάσει η αλυσίδα θα καταστεί αναπόδραστη. Αμ  γλώσσα φίλοι και μας έμειναν οι χειροπέδες και ο χαλκάς,  ενώ  μπροστά μας ο σφαγέας παριστάνει τον κουρέα κραδαίνοντας την κρεατομηχανή. 

Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος είναι διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης, ειδικός σε θέματα πολιτικής και διακυβέρνησης στην Ευρασία.
 
 
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...