Η
τριμηνιαία έκθεση της Κομισιόν καταδεικνύει για ποιους λόγους το
ευρωπαϊκό εγχείρημα είναι ατελές, ατυχές και θνησιγενές .Οι εκτιμήσεις
της ίδιας της Επιτροπής μιλούν για προοπτική αύξησης του δημοσίου χρέους
για την ζώνη των 17, πάνω από το 100% του ΑΕΠ, μέσα στα επόμενα 15
χρόνια. Μιλά επίσης για τη γήρανση του πληθυσμού, αλλά και για την
ανάγκη επιπλέον μέτρων δημοσιονομικής προσαρμογής .
Το
κυριότερο η Κομισιόν μιλά και προβλέπει ως αναγκαίο να ισχύσει η μόνιμη
λιτότητα, ως μοναδικό τρόπο επιβίωσης της ευρωζώνης. Τι σημαίνει αυτό ;
Η Ευρώπη των 17 θα μετεξελιχθεί σε μια ζώνη μόνιμης οικονομικής ύφεσης,
με βιοτικό επίπεδο που θα συσχετίζεται με εκείνο του τρίτου κόσμου.
Αξίζει να σημειωθεί ότι μια τέτοια εξέλιξη ως ανησυχία την καταγράφει
στις εκθέσεις του το ΔΝΤ, που ήδη μιλά για στρατηγικές αντι-αναπτυξιακές
στην Ευρώπη.
Το
ευρωπαϊκό εγχείρημα είναι ένα λάθος γιατί πολύ απλά το οργάνωσαν ως
μοντέλο οι τραπεζίτες. Και είναι πολύ διαφορετικό να έχουμε την ιδιωτική
FED στο ομόσπονδο έθνος των ΗΠΑ, από την κρατικοκεντρική ΕΚΤ, στην
τραπεζικοκεντρική Ευρώπη των αναλώσιμων εθνών.
Το προπατορικό «αμάρτημα»
Η
Ευρώπη εγκλωβίσθηκε από την αρχή σε πολύ στενά σύνορα. Αυτά που χάραξε
το Μάαστριχτ, υπό την πίεση της ήδη , στα πρώτα χρόνια μετά το τέλος του
Ψυχρού Πολέμου, φιλόδοξης Γερμανίας. Μια παγκόσμια οικονομική δύναμη
του πρώτου κόσμου , δεν μπορεί να στηθεί και να αναπτυχθεί , στην
προδιαγραφή του 3% του ΑΕΠ έλλειμμα και του 60% του ΑΕΠ χρέους. Επίσης
μια παγκόσμια δύναμη δεν οργανώνεται με συνεχή, ραγδαία , διεύρυνση στη
λογική της ταχείας εμπορικής επέκτασης σε νέες αγορές. Τα Έθνη και οι
Λαοί της Ευρώπης δεν μπορεί σε συνθήκες εξαθλίωσης να «συμπτυχθούν» στον
καφκικό εφιάλτη που η σχολή της Φρανκφούρτης, οραματίστηκε για την
Ευρώπη , όπως άλλοτε η ατυχής και αργυρώνητη «σχολή του Σικάγο» για τον
κόσμο.
Η
Ευρώπη ήδη σήμερα μοιάζει με τον «πύργο της Βαβέλ». Συμφέροντα,
εθνικισμοί, λόμπι, τραπεζικά συστήματα, διεθνείς αλληλεξαρτήσεις,
πόλεμος διεθνών νομισμάτων , ανακατεύονται σε ένα παζλ που το μόνο που
μπορεί να εγγυηθεί στις κοινωνίες είναι ύφεση και εξαθλίωση. Μπορεί η
Γερμανία σήμερα στα «κλειστά» της κλαμπ των οικονομολόγων και των
διανοουμένων , με έδρα το Βερολίνο να οραματίζεται μια νέα Ευρώπη του
Βορρά με μέλη της Λέσχης τους ΑΑΑ και το τραπεζικό και επιχειρηματικό
δίκτυο των υπολοίπων , υπό γερμανικό έλεγχο , όποια κι αν είναι η
εξέλιξη της ένωσης, όμως αυτή η προσέγγιση δεν είναι καθόλου αναγκαίο να
γίνει σεβαστή και από τους υπόλοιπους.
Η επιθανάτια αγωνία
Βεβαίως
στην παρούσα φάση μπορεί να επικρατεί ακόμη , στις πρωτεύουσες του
Νότου και των ελλειμματικών χωρών, ο τρόμος μπροστά στην αποχώρηση από
το κοινό νόμισμα. και αυτό είναι λογικό. Η όποια τέτοια εξέλιξη δεν θα
είναι χωρίς πόνο και δάκρυα. Χωρίς προκλήσεις και έντονη ρευστότητα.
Είναι μια σημαντική ανατροπή στον ρου της Ιστορίας. Αλλά η ανθρωπότητα
κινείται πάντα με την ελπίδα της ευημερίας και όχι με την αποδοχή της
εξαθλίωσης. Η Ευρώπη , ως μοντέλο, ακόμη και στο επίπεδο των εκθέσεων
της Κομισιόν, δεν υπόσχεται μια κρίση, με συγκεκριμένο ορίζοντα, αλλά
μια ύφεση με μόνιμο ορίζοντα. Το όνειρο τελειώνει , άλλωστε, όταν
δημόσια ανακοινώνεται ότι ο Σαρκοζί και η Μέρκελ συζητούν το μέλλον της
Ευρώπης ιδιωτικά και εμπιστευτικά και όλοι οι άλλοι θα πρέπει να
περιμένουν τις αποφάσεις τους , για να μάθουν την μοίρα τους. Το έργο
στο σημείο αυτό έχει ήδη τελειώσει ! Οι τίτλοι τέλους απομένουν, οι
οποίοι όμως θα καθυστερήσουν για να περιορισθούν οι αρνητικές επιπτώσεις
από την αποτυχία του παγκόσμιου πειράματος επί ευρωπαϊκού εδάφους.
Ο προπομπός Ελλάδα
Όσο
για την Ελλάδα δεν πρέπει να χαθεί άλλος πολύτιμος χρόνος. Μετά την
κρίση στο τραπεζικό σύστημα της Ευρώπης που άρχισε με την Dexia, τα
γεγονότα θα γίνουν ραγδαία. Η Ελλάδα θα είναι από τις πρώτες χώρες που
θα φύγουν από το ευρώ. Άρα ο χρόνος προετοιμασίας για ένα τέτοιο
ενδεχόμενο περιορίζεται απαγορευτικά σε μια χώρα που έχει καταρρεύσει το
οικονομικό, πολιτικό, διοικητικό, πολιτιστικό της σύστημα και βρίσκεται
σε εθνική κατάθλιψη και κοινωνική αμηχανία. Όλα θα έχουν τελειώσει για
την Ευρώπη, το 2015-2016. Αλλά αρχίζουν από εδώ, την Ελλάδα, στο τέλος
του 2011.
Του Μενέλαου Τασιόπουλου
ΠΗΓΗ:http://www.newscode.gr
