Επιχείρηση μαζική λοβοτομή!

Του Ιωάννη Φριτζαλά*

«Οἱ ἀσθένειες, σύμφωνα με τον Ἱπποκράτη, δέν ἐκδηλώνονται στούς ἀνθρώπους ἀμέσως, ἀλλά ἀφοῦ τά συμπτώματα συγκεντρωθοῦν σιγά σιγά, ἐκδηλώνονται μαζεμένα»1.

Προφανῶς, ἡ διαπίστωση αὐτή ἰσχύει γιά κοινωνίες, πού ἒχουν ἀπολέσει τήν δυνατότητα ἒγκαιρης διαγνώσεως καί θεραπείας τῶν ἀσθενειῶν πού τίς πλήττουν συλλογικά. Ἡ ἑλληνική κοινωνία βιώνει μία παρόμοια ἀσθένεια, πού κάθε ἂλλο παρά ἱάσιμη εἶναι, ὃσο ἐξελίσσεται ἡ ἐπιχείρηση διανοητικῆς μεταλλάξεως, ἀφελληνισμοῦ καί μετασχηματισμοῦ της σέ ἓναν ἂβουλο καί ὁμογενοποιημένο ὂχλο, πρόθυμο νά ὑπακοῦσει σέ κάθε διαταγή καί ἐπιθυμία τοῦ ἰσχυροῦ. Ἡ ἀπροκάλυπτη δολοφονία ἑνός ἀθώου ἀνθρώπου εἶναι ἓνα ἀπολύτως τραγικό συμβάν, ἀλλά ἀκόμη πιό τραγική εἶναι ἡ ἀνήθικη καί ὑβριστική ἐκμετάλλευση τοῦ θλιβεροῦ αὐτοῦ γεγονότος γιά τήν συγκάλυψη τοῦ πλέον εἰδεχθοῦς ἐγκλήματος εἰς βάρος τοῦ Ἑλληνισμοῦ.

Ἡ φαιδρή καί δημοσιογραφικά ἀντιδεοντολογική ὑπερέκθεση τῆς «Χρυσῆς Αὐγῆς», ὃπως τήν βιώσαμε τόν τελευταῖο μῆνα ἀπό τά ἑλληνικά Μ.Μ.Ε., φαίνεται πώς μάλλον ἐξυπηρετεῖ πολύπλοκα - συγκοινωνοῦντα καί ἀντικρουόμενα - συμφέροντα ἐντός καί ἐκτός τῶν τειχῶν τῆς καθημαγμένης πατρίδας μας, παρά ἀποσκοπεῖ στήν γόνιμη ἒρευνα γιά τήν διαλεύκανση τοῦ στυγεροῦ ἐγκλήματος. Στόχος: ἡ συντριβή κάθε ἲχνους ἀντιστάσεως ἀπέναντι στήν μνημονιακή ὑποταγή, μέσῳ μίας ψυχολογικῆς ἐπιχειρήσεως μαζικῆς λοβοτομῆς.

Τό ἐκάστοτε σύστημα ἰσχυρῶν, σέ διεθνές, περιφερειακό ἢ τοπικό ἐπίπεδο, στηρίζει τήν τυραννική του ἐπιβολή καί τήν διαιώνισή του στήν παρουσία ἑνός ἀπεχθοῦς ἐχθροῦ, πού θά ἐπιτελεῖ τόν ρόλο τοῦ κακέκτυπου, στό ὁποῖο θά στρέφονται τά βέλη τοῦ φοβισμένου ὂχλου. Ταυτόχρονα, ἐργάζεται πυρετωδῶς γιά νά ἀποτρέψει τήν ἐμφάνιση τοῦ ἰσχυροτέρου ἐχθροῦ του. Καί κάπου ἐδῶ εἰσέρχεται ἡ θεωρία τῶν δύο ἂκρων, τά ὁποία ἀναπτύσσονται, ὃταν χάνεται τό μέτρο καί ἡ κοινωνία ἀπομακρύνεται ἀπό τό πλαίσιο τῆς ἠθικῆς διαπαιδαγωγήσεως πού εἶναι συνυφασμένη μέ τήν ἐθνική της ταυτότητα καί τό κοινό θυμικό της. Ἡ ἀριστοτέλεια μεσότητα2, προϋπόθεση γιά τήν ὀρθή βούληση τῶν πολιτῶν καί ἡ ὀρθή πολιτεία ὡς «ἀπεικόνιση τοῦ τελειοτάτου βίου»3 εἶναι ὁ ἐχθρός πού φοβίζει τό ἲδιο τό σύστημα. Ὃπου δέν ἐπικρατεῖ ἡ μεσότητα, ἐπιβάλλονται νομοτελειακῶς τά ἂκρα. Ἡ ἐν λόγῳ θεωρία, λοιπόν, ὂντως ὑφίσταται ὡς ἀπαύγασμα τῆς ἐπιλογῆς μας - συνειδητῆς ἢ ἀσυνείδητης - ὡς κοινωνία, νά ἀκολουθήσουμε τήν ἀτραπό τῆς ὓβρεως. Μόνο ἡ ὓπαρξη ἑνός μεθοδευμένα ἀλληλοσυγκρουομένου διπόλου, μπορεῖ νά ἒχει πολλαπλασιαστική ἐπίδραση στήν ἀνάδυση τῶν κατωτάτων ἐνστίκτων σέ ἀτομικό, κοινωνικό καί ἐθνικό ἐπίπεδο. Ἡ κοινωνία, συνεπῶς, μετατρέπεται σέ μία ἂμορφη μάζα, δίχως στόχους καί ὃραμα· γόνιμο ἒδαφος γιά τήν καλλιέργεια συγκρούσεων μεταξύ τῶν ἐπιμέρους διχασμένων μαζῶν, ὃταν οἱ πολιτικές περιστάσεις τό ἀπαιτοῦν. Ἂλλωστε, «ὃταν δοθεῖ στόν καθένα πολίτη ἐξουσία νά κάνει ὃτι θέλει, ὂχι μόνο ἡ πολιτεία ἀφανίζεται, μά καί ἡ ζωή μας δέν ἒχει καμμία διαφορά ἀπό τήν ζωή τῶν θηρίων»4.

Ἡ μνημονιακή συγκυβέρνηση προσπαθεῖ νὰ νομιμοποιήσει τήν ἒξωθεν ἐπιβληθεῖσα κατοχή καί τήν δική της ἐπιβίωση κατά τόν ἲδιο τρόπο. Συνεπῶς, γεννήθηκε ὁ «ἀντιμνημονιακός ἐχθρός», ὁ ὁποῖος ταυτίστηκε σκοπίμως πρῶτα μέ τόν ΣΥΡΙΖΑ καί προσφάτως μέ τήν Χ.Α. Ὃσο ὑψηλότερο τό ἀνάστημά του, τόσο μεγαλύτερη καί ἡ σκιά του, ἡ ὁποία ἀποτελεῖ τήν πλέον ἐνδεδειγμένη κάλυψη τῶν «θαυματοποιῶν τοῦ συγχρόνου πλατωνικοῦ σπηλαίου», τῶν ἐνορχηστρωτῶν τῆς νέας γενοκτονίας τοῦ Ἑλληνισμοῦ, τῶν ἠθικῶν αὐτουργῶν τῶν χιλιάδων αὐτοκτονιῶν, τῆς καταλύσεως τοῦ κράτους προνοίας, τῆς ἐκτοξεύσεως τῆς ἀνεργίας, τοῦ διωγμοῦ τῶν ὑγιῶν ἐπιχειρηματικῶν καί στρατηγικοῦ χαρακτήρα δραστηριοτήτων, τῆς δημογραφικῆς καί γεωπολιτικῆς συρρικνώσεως. Τίς τελευταῖες ἡμέρες, ἂλλωστε, ἀκοῦμε πολύ συχνά πώς «ἡ ἀντιμνημονιακή ρητορία ἐνίσχυσε τήν Χ.Α.», μία φράση, ἡ ὁποία, στό πλαίσιο μίας καλά σχεδιασμένης νοητικῆς γενοκτονίας, σκοπεύει στήν αὐτοενοχοποίηση μίας κοινωνίας πού βιώνει τίς ὀλέθριες συνέπειες τῆς μνημονιακῆς ὑποταγῆς. Ἀναμφίβολα, ἡ «ἐπιστήμη» τῆς προπαγάνδας καί ἰδιαιτέρως ὁ μηχανισμός τῆς ad nauseam5 ἐπανειλημμένης ἐπικλήσεως κλισέ λέξεων ἢ φράσεων, πού βομβαρδίζουν τά νοητικά μας θεμέλια, ἒχει συμβάλει τά μέγιστα.

Θά πρέπει, ἐπιτέλους, νά εἶμαστε εἰλικρινεῖς καί νά ὁμολογήσουμε τήν ἀδιάψευστη ἀλήθεια. Τό ἐγχώριο καί διεθνές σύστημα ἐξουσίας ἒχει ἀνάγκη τόν νεοναζισμό, ὃπως εἶχε κάποτε ἀνάγκη τόν ὑπαρκτό σοσιαλισμό, ὡς ἀντιπρόσωπο τοῦ κακοῦ. Χρησιμοποιεῖ αὐτό τό ἀπάνθρωπο ψευδοϊδεολόγημα ὡς μέσο ἀποκρύψεως τῶν δικῶν του ναζιστικῶν καταβολῶν καί πρακτικῶν. Παρ’ ὃτι ἡ χιτλερική ἒκφανση τοῦ ναζισμοῦ ἐξολοθρεύθηκε, ἐπιβίωσε ἡ θεωρητική βάση του, πάνω στην ὁποία θεμελιώθηκε τό πιό σαδιστικό καί αἱμοσταγές χρεοκρατικό σύστημα πού προετοιμάζει μεθοδικά καί ὑπομονετικά ἐδῶ καί δεκαετίες τήν διανοητική μετάλλαξη καί τήν πνευματική ἀποδόμηση τῆς ἀνθρωπότητος, μέ σκοπό νά ἀναδείξει τήν «νέα τάξη πραγμάτων» ὡς θέσφατο καὶ νομοτελειακή ἀναγκαιότητα. Ἡ πατρίδα μας, δυστυχῶς, δέν θά μποροῦσε νά εἶναι ἀποῦσα ἀπό αὐτή τήν μεθόδευση.

Ἡ διεθνής φασιστική τοκογλυφία ἀκολουθεῖ, συμπερασματικά, μία εὐφυή στρατηγική, προσπαθῶντας νά ἐλαχιστοποιήσει τό κόστος ἀποδομήσεως τοῦ συστήματος τῶν ἐθνῶν - κρατῶν. Σέ κράτη - μέλη τοῦ «πολιτισμένου δυτικοῦ κόσμου», ὃπως ἡ Ἑλλάδα, δέν ἐπιβάλλεται διά τῆς στρατιωτικῆς βίας, ἀλλά διά τῆς ψυχολογικῆς· μᾶς προσφέρει ἁπλόχερα τήν ἐπιλογή τῆς ἀργῆς καί βασανιστικῆς αὐτοκτονίας μας. Σέ αὐτό τό κλίμα γενικοῦ ἀναθεωρητισμοῦ, μία ἐξαθλιωμένη, ἀνίσχυρη καί ὑπό καθεστώς μακροχρόνιας κρίσεως ἑλληνική κοινωνία, ἡ ὁποία εἶχε ἐθελουσίως ἐπιλέξει τίς τρεῖς τελευταῖες δεκαετίες τήν «ἐφιαλτική» ὁδό τῆς ἱστορικῆς ἀμνησίας, τῆς ἀποστροφῆς πρός τό ἑλληνικόν ἰδεῶδες, καί τοῦ αὐτοεγκλωβισμοῦ στό «μεγάλο ὃραμα» τῆς ἐπίπλαστης ὑλικῆς εὐδαιμονίας, εἶναι ἓνα ἀπολύτως χειραγωγίσιμο θύμα, ἐν συγκρίσει μέ μία κοινωνία ἐλεύθερη, μέ ὀρθή πολιτική βούληση καί μέ συναίσθηση τῆς ἱστορικῆς της ταυτότητος.

1. Περί Διαίτης Α΄, 2

2. Μεσότης ἐστίν ἡ ἀρετή στοχαστική οὖσα τοῦ μέτρου (Ἀριστ. Ἠθικ. ΙΙ,1)

3. Πλάτων Ν.817

4. Δημοσθένης

5. Στρατηγική πλύσεως ἐγκεφάλου: http://el.wikipedia.org/wiki/Ad_nauseam

* Γεωπολιτικός, ἱστορικός ἀναλυτής, συνεργάτης ΕΛ.Κ.Ε.Δ.Α.


 http://kostasxan.blogspot.gr/