φαυλότητα του πολιτικού μας συστήματος. Αλλά σε οικονομική κατάρρευση βρίσκονται όλες οι χώρες του ευρωπαϊκού νότου. Σε αντίθεση με όσες δεν έχουν ενταχθεί στην ευρωζώνη ή στην Ευρωπαϊκή Ένωση, όπως η Νορβηγία, η Ισλανδία, η Βραζιλία, η Τουρκία, η Βραζιλία, η Γκάνα, η Αιθιοπία και όχι μόνο.
Οι διαγραφές χρεών και οι υποτιμήσεις νομισμάτων ως οικονομική διέξοδος...
Το 1953 χαρίστηκε στη Γερμανία το μεγαλύτερο μέρος των τεράστιων χρεών της. Η ίδια χώρα, αριθμεί οκτώ χρεοκοπίες στα τελευταία εκατό χρόνια, κατά τη διάρκεια των οποίων πολλά κράτη έχουν κηρύξει περισσότερες από τριακόσιες στάσεις πληρωμών. Οι διαγραφές χρεών και υποτιμήσεις νομισμάτων, αποτελούν κλασικό εργαλείο για την ανασύνταξη οικονομιών. Τον Απρίλιο του 1953, ο συντηρητικός Υπουργός οικονομικών Σπύρος Μαρκεζίνης, υποτίμησε στο μισό τη δραχμή σε σχέση με το δολάριο, οδηγώντας τη χώρα σε οικονομική ανάκαμψη. Σήμερα, το ελληνικό χρέος, διαρκώς μεγαλώνει και η αποπληρωμή του είναι αδιανόητη. Αυτό επισημαίνεται από φορείς όπως το ΔΝΤ, ο ΟΟΣΑ, κλπ., ενώ οι περισσότεροι σοβαροί διεθνείς οικονομολόγοι, με επικεφαλής το νομπελίστα Paul Krugman, τονίζουν την ανάγκη εξόδου μας από την ευρωζώνη.
Το ψεύτικο κυβερνητικό success story και η απόδραση της ελπίδας
Tα τελευταία πέντε χρόνια, το εθνικό μας εισόδημα έχει μειωθεί περισσότερο από 35%, η ανεργία έχει φτάσει στο 28% και των νέων στο 60%. Τα καλύτερα παιδιά μας δραπετεύουν στο εξωτερικό, άνθρωποι τρέφονται από συσσίτια ή από σκουπίδια και οι αυτοκτονίες πολλαπλασιάζονται. Η Ε.Ε. κλείνει τις βιομηχανίες και τα ναυπηγεία μας. Παίρνει μέτρα που καταστρέφουν την εγχώρια παραγωγή και ιδιαίτερα τη γεωργία, χωρίς να μας παρέχει αμυντική προστασία. Οι εισαγωγές αμυντικού εξοπλισμού τα τελευταία δώδεκα χρόνια από τη δύση ανέρχονται σε 100 δις ευρώ, ένα μεγάλο μέρος δηλ. του αρχικού μας χρέους. Η ανελέητη λιτότητα του Μνημονίου οδηγεί τη χώρα σε ατέλειωτη ύφεση. Η φτώχεια φέρνει περισσότερη φτώχεια. Η απέραντη δυστυχία στήνει χορό και οι εντολοδόχοι κυβερνήτες ομιλούν για success story ! Η ελπίδα για ανάσταση έχει αποδράσει, αφού η ελληνική οικονομία έχει πέσει στα Τάρταρα.
Η τρομοκρατία ενάντια στο εθνικό μας νόμισμα
Η κυβέρνηση και τα ελεγχόμενα κεντρικά ΜΜΕ, έχουν εξαπολύσει μια υστερική τρομοκρατία ενάντια στην ορατή πιθανότητα εξόδου της χώρας από το ευρώ. Εκτοξεύονται έωλα έως φαιδρά επιχειρήματα του τύπου ότι... χρειαζόμαστε δύο χρόνια για να τυπώσουμε δραχμές ! Ότι δε θα έχουμε να φάμε ! Ότι δε θα υπάρχουν φάρμακα και καύσιμα ! Ότι εξαρτόμαστε από τις εισαγωγές γιατί δεν παράγουμε τίποτα. Φυσικά δε χρειάζονται περισσότερο από μια-δυο μέρες για να τυπωθούν χαρτονομίσματα ! Η ελληνική παραγωγή τροφίμων και φαρμάκων μπορεί να καλύψει τις εσωτερικές μας ανάγκες. Πριν την ένταξή μας στον «ευρωπαράδεισο», δεν είχαμε πρόβλημα έλλειψης τροφίμων, φαρμάκων ή καυσίμων, όπως δεν έχει σήμερα η Αλβανία, η Βουλγαρία, η Ρουμανία, η Σερβία, κλπ. Αν η παραγωγή μας συρρικνώνεται, αυτό οφείλεται στην υποβάθμιση της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας λόγω του υπερτιμημένου ακριβού ευρώ. Τα κύρια προϊόντα μας, ο τουρισμός και η γεωργία, είναι πολύ ακριβά έναντι των αντίστοιχων σε γειτονικές χώρες που μας ανταγωνίζονται με υποτιμημένα νομίσματα. Το δωμάτιο ενός ελληνικού ξενοδοχείου στοιχίζει δύο φορές περισσότερο απ’ ότι στην Τουρκία. Το ίδιο συμβαίνει με τα γεωργικά και τα άλλα προϊόντα μας.
Το Μνημόνιο είναι αλυσοδεμένο με το ευρώ
Εκτός από την κυβέρνηση των υποτακτικών, ελεγκτέα είναι και η κοινοβουλευτική αντιπολίτευση που εκφράζει οργίλη αντίθεση στο Μνημόνιο, αλλά θεωρεί ταμπού το ευρώ. Μοιάζει με το δανειστή που καταγγέλλει τους δανειστές και το δάνειο, αλλά παρακαλά γονυπετής να του το δώσουν ! Αντιπαρέρχεται το γεγονός ότι, το Μνημόνιο και το ευρώ είναι αυτοκόλλητοι Σιαμαίοι αδελφοί. Φυσικά είναι αστείοι οι ισχυρισμοί ότι, με μια ποιο σκληρή διαπραγματευτική στάση οι ανελέητοι υπερκυρίαρχοι της σημερινής Ευρώπης, οι Γερμανοί, θα υποστείλουν την άτεγκτη Μνημονική λιτότητα, την εξόντωση και υποταγή της χώρας. Ενώ είναι προφανές ότι αν τους συνέφερε, θα μας είχαν εκδιώξει κακής κακώς από την ευρωζώνη.
Η μετάβαση στη δραχμή
Η επιστροφή στη δραχμή και η υποτίμησή της, σε συνδυασμό με περίοδο χάριτος, κούρεμα και αναδιάρθρωση του χρέους, μπορεί να αναστήσει την ελληνική οικονομία. Με άξιους και έντιμους κυβερνήτες που θα διαχειριστούν την έξοδο με σχέδιο και αποτελεσματικότητα, με αναπτυξιακό όραμα, νοικοκύρεμα, πάταξη της γραφειοκρατίας, της σπατάλης, της διαφθοράς, της φοροδιαφυγής.
Με στήριξη της ελληνικής παραγωγής, ενίσχυση στρατηγικών τομέων της οικονομίας, και στροφή στην εσωτερική κατανάλωση. Με εύστροφη και δυναμική διαπραγμάτευση για την αποπληρωμή και αναδιάρθρωση του 70% των χρεών. Αντί να επαιτούμε τα ευρώ των βασανιστών μας, μπορούμε να εκδώσουμε δραχμές, με φειδώ, από το Χολαργό. Η νέα δραχμή μπορεί να υποτιμηθεί κατά 50%, με πιθανή διολίσθηση ή υπερτίμησή της, ανάλογα με την οικονομική συγκυρία.( Με αναλογία ευρώ προς δραχμή 2:1 και αντίστοιχη αναλογία των δανείων 1 : 1 ).
Στην αρχική δύσκολη περίοδο των 6-14 μηνών, οι όποιες πληθωριστικές πιέσεις και αρρυθμίες στην αγορά, μπορεί να αντιμετωπιστούν με έλεγχο της κυκλοφορίας του χρήματος και πάταξη της κερδοσκοπίας. Όπως και με μέριμνα για προμήθειες αγαθών πρώτης ανάγκης (ειδικότερα σπάνιων φαρμάκων), αξιοποιώντας μέρος των συναλλαγματικών διαθεσίμων, καθώς και με διακρατικές συμφωνίες. Σταδιακά, η λειτουργία της αγοράς, θα εξομαλυνθεί, θα ισχυροποιηθεί η αγοραστική δύναμη των καταναλωτών, η εσωτερική ζήτηση και η ανταγωνιστικότητα της οικονομίας, με συνέπεια την αύξηση των εξαγωγών και μείωση των ακριβότερων εισαγωγών.
Η στροφή των καταναλωτών στα φτηνότερα εγχώρια προϊόντα, θα επαναενεργοποιήσει την εγχώρια παραγωγή, με ευεργετικές συνέπειες για την ανάπτυξη και την απασχόληση. Ιδιαίτερα θα ενισχυθεί ο τουρισμός,με πιθανό διπλασιασμό του τουριστικού συναλλάγματος. Λίγο αργότερα, θα επανέλθει η εμπιστοσύνη στην ελληνική οικονομία και το τραπεζικό σύστημα, με συνέπεια να εισρεύσουν από το εξωτερικό καταθέσεις και ξένες επενδύσεις. Οφείλουμε βέβαια, να μην επαναλάβουμε τα λάθη και τις σπατάλες του παρελθόντος. Να μη ρωτάμε τι κάνει η χώρα μας για εμάς, αλλά τι κάνουμε εμείς για τη χώρα μας. Να ανατρέψουμε το Μνημόνιο, με μετάβαση στη δραχμή, με αυτοδύναμη ανάπτυξη και νοικοκύρεμα του κράτους, με εθνική αξιοπρέπεια και κοινωνική δικαιοσύνη.
