Το 2010 η συζήτηση για υιοθέτηση εθνικού νομίσματος, ως επιλογή διεξόδου από την κρίση μπορούσε να οδηγήσει σε πραγματική λύση αφού...
τα πλεονεκτήματα που θα είχε αυτή η επιλογή θα ήταν πολλά περισσότερα από τα όποια μειονεκτήματα.
Τα 3 χρόνια που πέρασαν από την εγκληματική επιλογή του πρώην πρωθυπουργού κου Παπανδρέου για την, χωρίς την έγκριση του εθνικού κοινοβουλίου, υπογραφή της πρώτης δανειακής σύμβασης, σημαδεύτηκαν από μια ραγδαία υποβάθμιση της ποιότητας της ζωής των ελλήνων πολιτών, από την αύξηση των αριθμών των αυτοκτονιών, από την αύξηση του αριθμού των ανέργων, από την εκποίηση της δημόσιας περιουσίας, από την θεσμική κατοχύρωση της αντεθνικής κυβερνητικής πολιτικής.
Σήμερα, λοιπόν, εν έτει 2013, έπειτα από τις γνωστές δανειακές συμβάσεις, τους εφαρμοστικούς νόμους των μνημονίων, την εκχώρηση της εθνικής μας κυριαρχίας, τους ειδικούς λογαριασμούς για την εξυπηρέτηση του χρέους στην Κεντρική Τράπεζα της Ελλάδας, την κοινοβουλευτική δημοκρατία των πράξεων νομοθετικού περιεχομένου, την ψήφιση νόμων μέσω Προεδρικών Διαταγμάτων, την επίταξη εργαζομένων, την άτυπη κήρυξη της Χώρας σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης και την επερχόμενη νομιμοποίηση της μετατροπής του ελληνικού κράτους σε γερμανικό προτεκτοράτο μέσω της συνταγματικής αναθεώρησης, η συζήτηση για υιοθέτηση εθνικού νομίσματος είναι όχι απλά χρήσιμη αλλά επιβεβλημένη.
Η συζήτηση όμως αυτή δεν θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί με τους όρους του 2010. Τα οικονομικά και κοινωνικά δεδομένα σήμερα είναι πολύ διαφορετικά και ασύγκριτα δυσμενέστερα.
Ενώ το 2010 η συζήτηση αρχικά και εν συνεχεία η απόφαση υιοθέτησης εθνικού νομίσματος θα ήταν λύση ικανή για την έξοδο από την κρίση, σήμερα δεν είναι αρκετή.
Η υιοθέτηση σήμερα εθνικού νομίσματος θα πρέπει υποχρεωτικά, προκειμένου να έχει θετικό αποτέλεσμα για τον ελληνικό λαό, να συνδεθεί με τη διαγραφή του ειδεχθούς χρέους έτσι ώστε να «εξουδετερωθούν» όλες οι προδοτικές επιλογές της τελευταίας τριετίας.
Κάθε συζήτηση που δεν θα περιλαμβάνει την υιοθέτηση εθνικού νομίσματος με ταυτόχρονη διαγραφή του ειδεχθούς χρέους, θα είναι αποπροσανατολιστική και μάλλον εκ του πονηρού αφού θα εξυπηρετεί στην πράξη, με έναν ιδιότυπο τρόπο, το σενάριο του διπλού νομίσματος (παράλληλη κυκλοφορία) αφού το δημόσιο [sic] χρέος και οι εισαγωγές θα «τρέχουν» σε ευρώ ενώ η εγχώρια οικονομία και οι εξαγωγές θα «τρέχουν» σε εθνικό νόμισμα.
Κάθε απόφαση που δεν θα περιλαμβάνει την υιοθέτηση εθνικού νομίσματος με ταυτόχρονη διαγραφή του ειδεχθούς χρέους, θα είναι εθνικά επιζήμια.
Τα μεθοδολογικά εργαλεία για να αποδειχθεί στους αρμόδιους, εγχώριους και διεθνείς, θεσμικούς φορείς το «ειδεχθές» του χρέους είναι σε όλους γνωστά. Η μεθοδολογία για την υιοθέτηση εθνικού νομίσματος είναι και αυτή γνωστή. Το μόνο που απαιτείται είναι η εθνική-λαϊκή πολιτική επιλογή.
Και όλα αυτά όσο υπάρχει ακόμη χρόνος, πριν την προαποφασισμένης κατεύθυνσης επερχόμενη συνταγματική αναθεώρηση.
Δεν θα αργήσει ο καιρός που το θέμα της υιοθέτησης εθνικού νομίσματος θα το ανοίξει η ίδια η εθελόδουλη, δοσιλογική τρικομματική κυβέρνηση, προκειμένου να ολοκληρώσει, κατ’ εντολή των δανειστών, το ξεπούλημα της εθνικής περιουσίας, την εξαθλίωση του ελληνικού λαού αλλά και την επιβίωσή της (κάτι που θα εξασφαλίσει το ακαταδίωκτό της).
Γιατί φυσικά, καμία υποταγμένη και εκβιαζόμενη κυβέρνηση δεν πρόκειται να θέσει το πρόβλημα που η ίδια δημιούργησε στη σωστή του βάση διακινδυνεύοντας να αναδειχθούν οι βαρύτατες ευθύνες της.
Η συζήτηση αυτή εξυπηρετώντας τα συμφέροντα των δανειστών, θα συνοδευτεί από τη συζήτηση για ένα νέο κούρεμα του δημοσίου χρέους που μαζί με την υιοθέτηση εθνικού νομίσματος θα φαντάζει ως η λύση του προβλήματος. Λύση που κάθε άλλο θα εξυπηρετεί τα συμφέροντα του Ελληνικού Λαού αφού θα εξασφαλίζει την διαιώνιση της υποδούλωσής του με την πλήρη εξάρτησή του από τους δανειστές.
Ας μην επιτρέψουμε με τη στάση μας, στάση αναμονής, στάση φοβική, στάση σιωπής, να παιχτεί το παιχνίδι στην πλάτη του Ελληνικού Λαού.
Η ευθύνη όλων μας είναι Ιστορική.
http://tro-ma-ktiko.blogspot.gr/
