Του Γιώργου ΑνανδρανιστάκηΜαθαίνει ο δήμαρχος ότι ένα από τα χωριά του δήμου του έχει στο νερό του αρσενικό, δηλητήριο δηλαδή, σε ποσότητες τριπλάσιες από τα παγκοσμίως επιτρεπτά όρια κι αντί να ξεσηκώσει γη και ουρανό, αντί να τρέξει στα υπουργεία και στους διεθνείς οργανισμούς, βγάζει την κάτωθι ανακοίνωση:
«Δεν υπάρχει κίνδυνος για την υγεία των κατοίκων, γιατί η συγκέντρωση του αρσενικού δεν υπερέβη τα....
30mg/1 που ίσχυε πριν από λίγα χρόνια, πόσο μάλλον το όριο των 50mg/1 που ήταν η παραμετρική τιμή μέχρι το 2013».
Καταλάβατε τι λέει ο δήμαρχος Χαρχούδας; Ότι ναι, τώρα η ποσότητα δηλητηρίου είναι όντως τριπλάσια του επιτρεπτού, παλαιά όμως δεν ήταν, δίχως να αναζητά τους λόγους για τους οποίους οι παγκόσμιοι οργανισμοί άλλαξαν τα όρια, χωρίς να ψάξει για επιστημονικές μελέτες που μεταβάλουν τα δεδομένα που ίσχυαν το 2003. Δεν φταίει το αρσενικό, φταίνε τα κωλόπαιδα που από το 2003 μέχρι σήμερα έχουν γίνει μαλθακά και φλώρικα.
Το χωριό είναι το Νεοχώρι, ο δήμος είναι ο Αριστοτέλης και ο δήμαρχος είναι, τζουμ ταρατατζούμ, ο Χρήστος Πάχτας. Ο Πάχτας που αντί να κάνει την τρίχα τριχιά για να προστατέψει τους κατοίκους της περιοχής, αντί να φωνάζει ότι τα σημερινά επιτρεπτά όρια αρσενικού είναι χαμηλά κι αυτό μπορεί να αποδειχτεί στο μέλλον από έρευνες, επικαλείται τα νεκρά όρια του παρελθόντος, για να σώσει το χρυσάφι των Καναδών και του Μπόμπολα. Οι οποίοι, που να πάρει ο διάολος, δεν είναι καν δημότες Αριστοτέλη.
Ο Πάχτας καταπίνει το αρσενικό, για να προστατέψει τα αφεντικά του. Κι όταν του ζητάνε οι κάτοικοι να κάνει υδρογεωλογική μελέτη, για να αποδειχτεί τυχόν ευθύνη των εξορύξεων που γίνονται εκεί πιο πέρα, αυτός απαντά, δεν χρειάζεται μελέτη, «η περιεκτικότητα σε βαρέα μέταλλα, οφείλεται σε γηγενές στοιχείο του εδάφους οφείλεται σε γηγενές στοιχείο του εδάφους και δεν συνδέεται με ανθρωπογενείς δραστηριότητες, σύμφωνα και με την άποψη του ΙΓΜΕ». Του ΙΓΜΕ, που σύμφωνα με τους κατοίκους του Νεοχωρίου είναι «1-2 άτομα από το ΙΓΜΕ, που ονομάζονται αυθαίρετα ‘οι επιστήμονες του ΙΓΜΕ', ενώ εκπροσωπούν μόνο τον εαυτό τους».
Χρήστος Πάχτας, ο κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλληλη θέση. Ο πρώην βουλευτής Χαλκιδικής του ΠΑΣΟΚ, ο οποίος εκδιώχθηκε κακήν κακώς από τον Γ. Παπανδρέου, λόγω της περίφημης τροπολογίας Στέγκου, με την οποία επεχείρησε το τσιμέντωμα της παραδεισένιας φύσης που βρίσκεται πέριξ του Πόρτο Καράς. Ο στιγματισμένος πρώην υφυπουργός Οικονομικών, που έμεινε στην αφάνεια για μερικά χρόνια, ώσπου επέστρεψε στα κοινά ως δήμαρχος Αριστοτέλη και ως εκπρόσωπος της «Ελληνικός Χρυσός» επί της Γης.
Ο Χρήστος Πάχτας δεν είναι μόνος του. Είναι επιφανής εκπρόσωπος μιας κάστας πολιτικών που είναι πάντα πρόθυμοι να θέσουν εαυτούς εις την υπηρεσία των επιχειρηματιών. Ήταν πάντοτε πολλοί οι Πάχτες και αναμένεται να γίνουν ακόμη περισσότεροι. Τώρα που οι επενδύσεις έχουν γίνει η εθνική μας εμμονή, που χρήμα να μπαίνει κι ας είναι βρώμικο κι ας είναι περιβαλλοντοκτόνο κι ας είναι ανθρωποκτόνο, οι Πάχτες θα ξεπροβάλλουν από το έδαφος σαν τα μανιτάρια, έναν θα κόβεις, δέκα θα φυτρώνουν.
Θα γίνουν τόσοι πολλοί, που ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας θα αναγκαστεί οσονούπω να εκπονήσει μελέτη για τα επιτρεπτά όρια παρουσίας Παχτών στο νερό και στην κοινωνία.
RAMNOUSIA
