- Λοιπόν, χωρίς περιστροφές, κλωθογυρίσματα, κλαψουρίσματα και κατινιές πάμε ..ίσα ντογκρού στο ψητό! να «απαντήσουμε;» Χρονιάρες μέρες πού είναι, στο τεθέν ερώτημα, με απτά παραδείγματα, από τα πραγματικά! και καθημερινά συμβαίνοντα. Ωσάν τον Ήλιο πού καθημερινά «επιμένει» νά ανατέλλει, νά δύει! να μας Ζεί! Όπως τό νερό πού πίνουμε για να ξεδιψάμε, όπως ο «καθάριος» αέρας πού μας περιβάλλει, πού ανασαίνουμε και μάς φουσκώνει τα στήθια!!! όπως τό δουλεμένο ψωμί, πού τρώμε!!!. Όπως ζούμε με τήν υποκρισία (μας) από γεννησιμιού μας....
Πού τήν σπουδάζουμε, την μελετάμε, και εάν προλάβουμε! την αφήνουμε κάποτε διαθήκη στους κληρονόμους μας, στα παιδιά μας…μαζί με όλα τ’ άλλα.
Παράδειγμα ένα: Στήν Άνω Ραχουλίτσα, ο Μπακάλης γερολαδάς τσιφούταρος Μπάρμπα-Θανάσης, είναι καλός Χριστιανός. Πάντα πουλά τα εδώδιμα και τα αποικιακά του, τοίς μετρητοίς. Ποτές επί πιστώσει..έτσι λέει. Την γνωστή σε όλους μας εικόνα, «ο πωλών επί πιστώσει & ο πωλών τοίς μετρητοίς», την έχει πάνω από τον πάγκο του και κάτω από τό εικονοστάσι, κοντά στην καντήλα! κρεμασμένη στο ντουβάρι, δίπλα από τις κλωστές και τα μασουράκια ντεμισέ. Νηστεύει-χρόνια τώρα, όποτε μπορεί- σ΄ όλες τις νηστείες, τις Σαρακοστές, τις Τετάρτες, τις Παρασκευές…. τού Έτους. Εκκλησιάζεται, όπως οι περισσότεροι νεοέλληνες, κάθε Πάσχα, την Ώρα της Αναστάσεως του Κυρίου… να ακούσει τον Καλό Λόγο! από τού Παπά τα χείλη ο Χριστιανός, και κάθε Χριστούγεννα, την πρώτη ημέρα!. Τότε μόνο ευκαιρεί, πνίγεται ολοχρονίς στη δουλειά.
Προχθές του Αϊ-Σπυρίδωνα τό δειλινό, άκουσε πένθιμα καμπανίσματα. Ρώτησε.. και σαν έμαθε πώς, ο Γιαννακός της
Παύλαινας σχοινιάστηκε ο δόλιος στο πλατάνι της αυλής του. Τόν έπνιγαν τα χρέη, είπαν. Άφησε τέσσερα ορφανά, την χήρα να τον κλαίνε, να τον μοιρολογούν. Κι αυτός, άρχισε να τραβά τα μαλλιά του, να χτυπιέται. Και ποιός θα μού ξοφλήσει τα βερεσέδια του, τώρα; ρωτούσε.. ξαναρωτούσε, μονολογούσε. Του ήρθε ταραχή, και άθελά του έστριψε τσιγάρο, να του φύγουν τα ντέρτια. Από την σύγχυση έσκυψε στην αναμμένη καντήλα να τό ανάψει, να γλιτώσει και τό σπίρτο!. Από τό τρέμουλο στα χέρια, λαδώθηκε στην άκρη τό τσιγαρόχαρτο. Τι τό΄θελε!!! Ήμαρτον Παναγία μου, γιορτή σήμερα κατέλυσα την νηστεία σου, ο Χριστιανός, ήμαρτον! και πώς θα κοινωνήσω ο αμαρτωλός! τα Χριστούγεννα;
Παράδειγμα δύο: Ο συμπαθέστατος Στελάρας ο χοντροκοιλαράς, είναι αυτοκινητιστής και μουστακαλής. Το ταξί, είναι όλο δικό του. Το έχει μη στάξει και μη βρέξει, σκέτο μπιμπελό! τό καλύτερο της πιάτσας. Διαθέτει όλα τα σύγχρονα κομφόρ κλιματισμού, πλοήγησης, οδήγησης, επικοινωνίας, και ραντεβού. Κι αυτός είναι καλός Χριστιανός, μαγκίτης, μπεσαλής κι άμα λάχει, ολίγον αλανιάρης να ΄ούμε! Έτσι τον ξέρουν στην πιάτσα οι συνάδελφοι. Η ανάγλυφη καλλιγραφική επιγραφή, στο πίσω παρ-μπρίζ (ανεμοθώρακα) τού ταξί του, «κράτα με σε απόσταση, όση την πεθερά σου!!!» δίνει ακριβώς τό στίγμα του, προσδιορίζει την αφεντιά του, τό αντριλίκι, τη μαγκιά του. Μά και εσωτερικά, στο νταμπλώ, τα διακριτικά φυλαχτά, τα κομποσκοίνια και τα πλαστικά σταυρουδάκια, τού προσθέτουν κύρος, πίστη και σεβασμό τού ανεβάζουν τό πρεστίζζ.
Προπαντός η απαγορευτική ευγενική πινακιδούλα «ευχαριστώ πού δεν καπνίζετε» είναι σε περίοπτη θέση. Να την βλέπουν οι μεταφερόμενοι πελάτες, όπως και τό ταξίμετρο, κι όχι τον ίδιο πού καπνίζει αρειμανίως. Προστάτης του ο Άγιος Χριστόφορος, Μεγάλη η Χάρη Του, κρέμεται εκκρεμής στο καθρεφτάκι, μέσα σε δαντελιένο λευκό κέντημα της γυναίκας του. Έχει αγκαλιά τον Κύριο! και λίγο πιό πέρα, δίπλα στο CDπλέϋρ η γλυκοφιλούσα Παναγία, με την φωτογραφία τής μονάκριβης κόρης του, και η λεζάντα να γράφει: «Μπαμπά μήν τρέχεις», και πιο κάτω: «ότι θέλεις εσύ για μένα, να δίνει ο Θεός σε σένα».
Προχθές τό πρωϊ, όπως κάθε πρωϊ, με την τσίμπλα στο μάτι κίνησε βιαστικός- με τή φραπεδιά στο χέρι - για τό αγώγι, να βγάλει τό ψωμί του, για να ζήσει την ζήση της φαμίλιας του!. Σταυροκοπήθηκε, σφηνωμένος στο βολάν και στο κάθισμά του, σαν να παίζει μαντολίνο, κάνοντας κύκλους με την χερούκλα του στην κοιλιά, έλυσε χειρόφρενο, πάτησε τό γκάζι και ξεκίνησε. Στην πρώτη διασταύρωση τον «έπιασε» τό κόκκινο! Τι τό΄θελε!!! Φτούσου μαμημένο κωλοφάναρο! μαμώ, την Παναγία σου…βλαστήμησε ο αθεόφοβος, στριγκλίζοντας στην άσφαλτο πρωϊνιάτικα!
Παράδειγμα τρία: Η μοναχοκόρη Τζένη ζεί την ζωή της. Ζωή χαρισάμενη. Κληρονόμος του πάμπλουτου εισαγωγέα αποικιακών και τυρέμπορο Πατέρα της, μακαρίτης πλέον. Μέ διαμερίσματα, με εξοχικά, και εξωλέμβια, μέ καταθέσεις- πολλές καταθέσεις- με οικονόμο, με οικιακή βοηθό και σοφέρ παρακαλώ! Είναι της γενιάς των χίππιδων, των γιεγιέδων, της καμπάνας παντελόνι, της φαβορίτας, τής μίνι φούστας, του Μάη του ΄68! και τών μπουάτ, εάν ενθυμείστε! Είναι απόφοιτος κολλεγίου, με Γαλλικά και πιάνο, και τώρα εισοδηματίας. Αριστοκράτισσα σωστή, κυρία αστή, μεστή, ώριμη κάποιων ήντα Μαΐων και βάλε, μα έμεινε στο ράφι. Οι όποιες προσπάθειες στο παρελθόν, να ζευγαρώσει «νόμιμο» άντρα και σύζυγο, τής χήρας συμβολαιογράφου Μάνας της και τού μακαρίτη Πατέρα της, απέβησαν άκαρπες. Ο ένας τής ξίνιζε, ό άλλος τής μύριζε.. ο άλλος ήταν όμορφος, νιάτα φορτωμένος, αλλά φτωχός και μπατίρης.
Όχι πώς δεν είχε «επιτυχίες» και άντρες στο πλούσιο ενεργητικό της! ΄Ισα-ίσα, είχε και παραείχε! Κανάρι για κανάρι δεν άφησε στα νιάτα της πού να μήν δοκίμασε και δεν άκουσε τό κελάηδισμά του! Κι έτσι τώρα, πλέον, ζεί με τις αναμνήσεις και πού ξέρεις, ίσως βρεί κάποια στιγμή τό τυχερό της! στον κύκλο της. Δέν τήν πήραν δά καί τα χρόνια! καυχάται εμπιστευτικά καί νοσταλγικά ενίοτε, στις ομοιοπαθείς φίλες της. Όμορφη με κότσο και γοητευτική εξακολουθεί καί είναι, με τα μπότοξ και τα λίφτινγκ, μέ τα σολάριουμ, μέ τα γυμναστήριά της, με όλα τα καλά της. Μέ την λάϊφ στάϊλ καρνταρόμπα της, με τα κομμωτήριά της, τα πεντικιούρ της. Με τα ταξίδια της, τις εκδρομές της, με τις βραδιές χορού και τσαγιού και κλασσικής μουσικής, με τούς φίλους της πού, Δόξα τώ Θεώ, έχει πολλούς και εκλεκτούς. Είναι δραστήριο ενεργό μέλος τής Φιλοπτώχου, εθελόντρια στα συσσίτια στην ενορία της σαν καλή Χριστιανή, είναι και οικολόγα γενικώς. Αγαπά και τα ζώα. Συμμετέχει σε όλα ανεξαιρέτως τα φιλανθρωπικά γκαλά της πόλεώς της, και σε πολλές φιλανθρωπικές δράσεις, εκθέσεις χαλιών, επιδείξεις εσωρούχων, δημοπρασίες πινάκων ζωγραφικής τής Φιλοπτώχου, στούς εράνους τής Ιεράς Μητροπόλεως, στις περιφορές σεπτών Ιερών Λειψάνων Θεοφόρων Οσίων - Αγίων, στα δέντρα της Αγάπης!
Την περασμένη Τετάρτη τό απόγευμα, πρίν το Ιερό Ευχέλαιο, ντυμένη στο σίκ χειμωνιάτικα λιτά με τήν βιζόν γούνα της και με γόβες πράντα στιλέτο, είπε ν’ ανάψει ένα κερί στο Ιερό Ναϊδριο τών Αγίων Ιουλίτης και Ραφαήλ, εκεί στη συμβολή τών οδών Μ. Θεοδοσίου και Αλαρίχου γωνία, πρίν τήν είσοδο τού κυρίως Ιερού Ναού τών Παμμεγίστων Ισαποστόλων Κωνσταντίνου και Ελένης. Ωσάν κι αυτά τα Ιερά Ναϊδρια πού βρίθουν, όπως τα οβελιστήρια και σουβλακοπωλεία της λαϊκής! καί κοσμούν κάθε ενορία, κάθε Ιερού Ναού της πόλεώς της! Πέρασε τον χαλκά της αλυσίδας του τετράποδου συντρόφου της του πεκινουά- Αζώρ τον φωνάζει!- στο σιδερένιο κιγκλίδωμα του πέτρινου αυλόγυρου, δίπλα ακριβώς από την είσοδο του Ναΐσκου, και έσπευσε καμαρωτή να προσευχηθεί, να προσκυνήσει, να ανάψει τό κερί της, η Χριστιανή, να «δώσει» ευρά στο παγκάρι. Να κάνει τό καθήκον της, να σώσει την ψυχή της. Άθελά του ο Αζώρ, τό ζώο, την ακολούθησε με τα βιαστικά του βηματάκια κουνώντας την ουρίτσα του, τραβώντας καί μακραίνοντας εν τω άμα την αλυσιδίτσα του, πού τύλιξε στο διάβα της, την ανήμπορη και ρακένδυτη γονατισμένη γριά ζητιάνα, σε χοντρά χαρτόνια από γάλα νουνού, εκεί μπροστά ακριβώς στην πόρτα του Ιερού Ναΐσκου. ΄Εφυγε η δεσποινίς Τζένη περήφανα καί κορδωμένη με τον «συνοδό» της γιά την βραδιά τσαγιού στη Φιλόπτωχο Αδελφότητα. Ξεπλήρωσε τό χρέος της!
-Καλή υγεία να έχετε καλέ κυρία, καλή υγεία νάχετε!!!…μια μικρή βοήθεια παρακαλώ…μια βοήθεια…
Το λιγοστό περιεχόμενο τού μισοάδειου πλαστικού τάπερ, μάταια κουδούνιζε στά αυτιά τής Τζένης!
-Ζητιάνες θα ακούμε τώρα, όχου…ού..!!! Πάμε αγάπη μου, πάμε μωρό μου!!!…έλα χρυσό μου.. πάμε χρυσό μου!!!.
Παράδειγμα τέσσερα και ..τελευταίο: Μελιστάλαχτα τα χείλη τους. Ήσαν δύο κυρίες, με ταγιέρ, με κότσο και φιλέ στα μαλλιά τής Φιλοπτώχου, πού χτύπησαν τό κουδούνι τού μαστρο – Άλκη τού σιδερά, την περασμένη Κυριακή, μετά τό σχόλασμα της Θείας Λειτουργίας. Τόν βρήκαν στο φτωχικό του να πίνει αμέριμνος τό τσιπουράκι του, να απολαμβάνει τό πρωϊνό του, την εφημερίδα του, πριν στρώσει η κυρά του τό τραπέζι της Κυριακής. Αιφνιδιάστηκε με την παρουσία τους! σαν άνοιξε την πόρτα.
- Ο Κύριος σας χτυπάει την πόρτα!!! τού είπαν. Καλημέρα σας! Είμαστε από τον Έρανο τής Αγάπης τής Ιεράς μας Μητροπόλεως, τού ξαναείπαν!.. και έσπευσαν να τού «επιδώσουν» κουπόνια τών 5, τών 10 και τών 20 ευρώ. Ότι έχετε ευχαρίστηση, δώστε και σείς καλέ μας κύριε …όπως όλοι οι Χριστιανοί! για τό καλό των συνανθρώπων μας, να έχετε την Ευλογία του ‘Αγίου Δεσπότη μας, καί με κάθε κουπόνι των 20 ευρώ, δώρο του ‘Αγίου Δεσπότη μας τό Ημερολόγιο του Έτους 2012, συμπλήρωσαν!
‘Έμεινε άναυδος και ενεός, με αυτά πού άκουγε ο μαστρο-Άλκης.
-Ευχαριστώ κυρίες μου, αλλά δεν θα πάρω, απάντησε ορθά κοφτά.
-Μα γιατί;;;
-Μα γιατί είμαι Έλληνας!!! τις ανταπάντησε αποστομωτικά, και δεν «επιτρέπεται» σε Έλληνα τέτοια συμπεριφορά.
-Μα ο Κύριος!!! είπε, ο έχων δύο Χιτώνας….
-Κυρίες μου ο Κύριος είπε για δύο Χιτώνας.. όχι για ευρά, για κουπόνια. Και ο Έλληνας, έλεγε και λέει πώς, ο έχων δύο Χιτώνας, να μήν τού επιτρέπεται να αποκτήσει τρίτον, τέταρτον.. μετοχές, καταθέσεις δισεκατομμυρίων -για τα γεράματα- όφ-σόρ εταιρείες, άϋλους τίτλους, μέγαρα, παλάτια, τζακούζι, πισίνες, λιμουζίνες, βατοπέδια, βιστωνίδες… όταν ο διπλανός του «συνάνθρωπος» δεν έχει τίποτα και.. κανέναν «Χιτώνα». Μέ εράνους και ελεημοσύνες κουκουλώνονται οι όποιες κοινωνικές αταξίες, διαιωνίζεται και διακονείται η όποια αρρώστια.. και διαστροφή, αντί να στεφανώνεται η Υγεία και η Αρμονία στις σχέσεις των «συνανθρώπων» μας, μέ Νόμους της Πολιτείας. Τον Κύριο περίμεναν οι Έλληνες να τους ΄πεί γιά Αρετή, για Κοινωνική Δικαιοσύνη!!! για Τιμή, για Ανθρωπιά.. συμπλήρωσε.. ο Κυρ-Άλκης.
Και καθώς έφευγαν κατεβαίνοντας τα σκαλοπάτια, μονολογούσαν και «αφόριζαν» οι Καλές Κυρίες της Αγάπης.
«Να είσαι αφωρισμένος, κατηραμένος, και μετά θάνατον άλυτος. Αί πέτραι και ο σίδηρος να λυθούν, σύ δέ μηδαμώς. Να σχισθή ή γή και να σε καταπίη ως τον Δαθάν και τον Άβειρών. Να τρέμεις επί γής ως ο Κάϊν, και να αποκτήσης την λέπραν του Γιεζή, και την αγχόνην του Ιούδα. Περιπλέον να έχης τας αράς των 318 θεοφόρων πατέρων..» συντάχθηκε εν σωτηρίω έτη 1799 μ.Χ. επί Πατριαρχίας Γρηγορίου του Ε ΄ ( περισσότερα: Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης «Το Χατζόπουλο».
-Τι έκανε λέει;!!! εξακολουθείτε να νομίζετε, ύστερα από αυτά, πώς δεν είμαστε υποκριτές;!
-Μήπως τής Ψυχής μας ο καθρέφτης (μας) είναι παραμορφωτικός; Ξαναλέω, μήπως;
υ.γ. Εννοείται πώς, κάθε αναφορά σε ονόματα, πρόσωπα και καταστάσεις είναι εντελώς συμπτωματική.-
Αρτάνη
Από το Βισάλτη.
