Εδώ και κάποια χρόνια, αυτά της (πλαστής) ευμάρειας, οι Έλληνες καταχρεώθηκαν. Μια συνέπεια του άκρατου δανεισμού, ήταν να μάθουμε και τις εταιρίες είσπραξης, τους σύγχρονους δοσατζήδες δηλαδή. Και επειδή οι Αμερικάνοι το ξέρουν το έργο από παλιά, αξίζει να δούμε τι παίζει με τις εν λόγω εταιρίες στη καπιταλιστική Αμερική, που λειτουργεί με βάση τη πίστωση, και να περιμένουμε να το δούμε σύντομα και εδώ.Από τηλεφωνικές παρενοχλήσεις και εντάλματα συλλήψεων, μέχρι πλαστά προφίλ στο Facebook, οι εταιρίες είσπραξης (collection agencies), φτάνουν στα άκρα προκειμένου να εισπράξουν τα χρωστούμενα.
Η βιομηχανία ή ο κλάδος αυτών των εταιριών, κέρδισε πέρσι $11.7 δισεκατομμύρια σε έσοδα!
Σίγουρα η προσωπική ευθύνη αυτών που δανείζονται πρέπει να παίζει σημαντικό ρόλο. Όπως ο Οργανισμός Φαρμάκων δεν μπορεί να αποτρέψει κάποια υπερβολική δόση, έτσι και η νομοθεσία προστασίας των καταναλωτών δεν μπορεί να σώσει κάποιον ο οποίος δεν έχει σκοπό να πληρώσει το χρέος του.
Οι εταιρίες αυτές όμως έχουν αρχίσει να χρησιμοποιούν εξωφρενικές τακτικές και κόλπα για να εισπράξουν τα χρήματά τους. Βασικά, οι εταιρίες αγοράζουν φθηνά τα καθυστερημένα χρέη από τους πιστωτές (πιστωτικές κάρτες, τηλεφωνικές εταιρίες, ιατρικά κέντρα κλπ), και στη συνέχεια επιδιώκουν την είσπραξή τους ώστε να βγάλουν κέρδος. Συμπεριφέρονται όμως περισσότερο ως συμμορίες του οργανωμένου εγκλήματος, παρά σαν εμπορικές επιχειρήσεις.
Παρενοχλούν τους καταναλωτές με απειλές και βωμολοχίες. Τα τελευταία δυο χρόνια, οι καταγγελίες των καταναλωτών στις αρχές, σχετικά με καταχρήσεις των εισπρακτικών εταιριών αυξήθηκαν κατακόρυφα. Το 2010, οι καταγγελίες ήταν τριπλάσιες των αντίστοιχων του 2002. Ένα σημαντικό ποσοστό κατήγγειλε μάλιστα ότι δέχτηκε απειλή βίας! Το 2005, 8.000 καταναλωτές κατήγγειλαν πως έπεσαν θύματα λεκτικής επίθεσης και βωμολοχιών.
Πολλές φορές δεν μιλάμε απλώς για μια παρενόχληση αλλά και για ψυχολογικό πόλεμο. Ένας πρώην υπάλληλος μιας τέτοιας εταιρίας περιέγραψε την επιτηδευμένα νομικίστικη γλώσσα που χρησιμοποιούσε, ώστε να φοβίσει τους οφειλέτες και να τους πείσει να πληρώσουν.
Κάποιοι οφειλέτες πάνε και φυλακή. Η έκδοση ενταλμάτων σύλληψης έχει αυξηθεί κατά 60% τα τελευταία 4 χρόνια. Η Wall Street Journal αναφέρει ότι το 2009 υπήρχαν 845 τέτοιες περιπτώσεις.
Το 30% των αμερικανικών πολιτειών φυλακίζει όσους δεν μπορούν ή δεν θέλουν να αποπληρώσουν τα χρέη τους. Οι δικαστές υπογράφουν τα εντάλματα σύλληψης χωρίς φειδώ. Έτσι, υπάρχουν περιπτώσεις ανθρώπων που φυλακίστηκαν, επειδή χρωστούσαν $85, μπλοκάροντας το όλο σύστημα, και εμποδίζοντας την αστυνομία να αφοσιωθεί στο κυνήγι του πραγματικού εγκλήματος.
Τελευταία, και ως ένδειξη και σημείο των καιρών που ζούμε, οι εταιρίες είσπραξης άρχισαν να εκμεταλλεύονται τα κοινωνικά δίκτυα. Ένας άνδρας κατήγγειλε ότι μετά από ηλεκτρονική κράτηση που έκανε σε εστιατόριο, η εταιρία είσπραξης τον εντόπισε και κατάσχεσε το αυτοκίνητό του την ώρα που αυτός απολάμβανε το δείπνο του.
Κάποιες εταιρίες δημιουργούν λογαριασμούς στο Facebook και γίνονται «φίλοι» με τους οφειλέτες, βρίσκοντας έτσι τα τηλέφωνά τους και τις ταχυδρομικές τους διευθύνσεις.
Γιατί τα κάνουν όλα αυτά; Διότι πρόκειται για μια πάρα πολύ κερδοφόρα επιχείρηση. Τα έσοδά της ήταν σχεδόν $12 δισ. πέρσι. Το δε ποσοστό κέρδους είναι περίπου 16%. Οι εταιρίες πληρώνουν περίπου 2.5 σεντς για κάθε ένα δολάριο «κακού» χρέους που αγοράζουν, και κερδίζουν 7.5 σεντς. Τα κέρδη τους έχουν αυξηθεί κατακόρυφα από το 1998, κυρίως επειδή όλο και πιο πολλοί πιστωτές πουλάνε χρέη έτσι ώστε να τα διαγράψουν. Ακόμη και μεγάλοι επενδυτές έχουν αντιληφθεί τη κερδοφορία αυτού του κλάδου, με αποτέλεσμα να έχουν επενδυθεί σε αυτήν αρκετά δισεκατομμύρια.
Σίγουρα, όσοι δανείζονται θα πρέπει να είναι και υπεύθυνοι για την εξόφληση των δανείων τους. Από την άλλη όμως, οι εταιρίες είσπραξης τελούν σε κατάσταση αμόκ προκειμένου να βγάλουν κέρδος. Κάτι πρέπει να γίνει.
ΠΗΓΗ
