Το ευρώ εκ του αποτελέσματος μόνο ζημιά έχει προκαλέσει στην εθνική οικονομία και τα οικονομικά των πολιτών. Και σύμφωνα με την απλή λογική μόνο ζημιά θα προκαλέσει στο άμεσο αλλά και στο απώτερο μέλλον και ακόμη μεγαλύτερη.
Η ισοτιμία της δραχμής θα ξεκινήσει από 340,75 προς το ευρώ και η απόκλισή της μέσω ανατιμήσεων και υποτιμήσεων δεν πρόκειται, βάση της διεθνούς εμπειρίας, να υπερβεί το 10% της αρχικής ισοτιμίας.
Έτσι θα καλυφθεί η πραγματική ρευστότητα της οικονομίας.
2) Άρνηση πληρωμής του εξωτερικού χρέους. Το Διεθνές Δίκαιο δίνει τη δυνατότητα στις χώρες, που δεν μπορούν να εξυπηρετήσουν ταυτόχρονα τις στοιχειώδεις ανάγκες των πολιτών τους και την αποληρωμή των δανείων, να προτάσσουν την αυτονόητη υποχρέωσή τους να εξασφαλίζουν τη διαβίωση των πολιτών τους.
Σε απλά ελληνικά, όταν δεν μπορείς να πληρώσεις χρέος και πολίτες, το δεδικασμένο του Διεθνούς Δικαίου σου δίνει τη δυνατότητα να αρνηθείς το χρέος προς όφελος των πολιτών.
Στην περίπτωση αυτή οι "Δανειστές" μας θα διακόψουν κάθε χρηματοδότηση της Ελλάδας. Αλλά με δεδομένο ότι το 97% του δανείου που παρέχεται στην Ελλάδα πηγαίνει στην αποπληρωμή του προηγούμενου χρέους και όχι στις πληρωμές του Κράτους, αντιλαμβανόμαστε ότι ακόμη και σήμερα το Κράτος είναι σε θέση να καλύψει τις ανάγκες του όντας αυτάρκες.
Με το σημερινό Δάνειο, το Χρέος του Ελληνικού Κράτους προς ξένες τράπεζες απλώς μεταφέρεται στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και την Ευρωπαική Κεντρική Τράπεζα, προς τους Ευρωπαίους πολίτες δηλαδή.
Το δικό μας Χρέος όχι απλώς παραμένει και δεν αποπληρώνεται, αλλά αντιθέτως μεγεθύνεται.
3) Εθνικοποίηση του εν Ελλάδι πιστωτικού συστήματος, ξεκινώντας από την εθνικοποίηση της Τράπεζας της Ελλάδος, η οποία -όσο κι αν φαίνεται απίστευτο- είναι ιδιωτική Α.Ε.! Μόνο το 10% της ανήκει στο ελληνικό Δημόσιο.
Εξ ου και τα ρηθέντα υπό Προβόπουλου...
4) Εθνικοποίηση των πλουτοπαραγωγικών πηγών και δομών της χώρας. Ή όπου χρειάζεται επανεθνικοποίηση. Το Ελληνικό Κράτος να διαθέτει ιδιόκτητο σύστημα ύδρευσης, ηλεκτροδότησης, επικοινωνιών, συγκοινωνιών και ενέργειας.
5) Δημιουργία Επιτροπής ελέγχου του Λογιστικού Χρέους ούτως ώστε να υπάρξει διαφάνεια σε όλο το φάσμα των κρατικών εξόδων και όπου βρίσκονται παρασπονδίες, μίζες κλπ (λέτε;) να οδηγούνται στη δικαιοσύνη οι ένοχοι.
6) Καταγγελία της Δανειακής Σύμβασης του Μνημονίου ως πράξη που παραβιάζει την αυτονόητη εθνική κυριαρχία και ανεξαρτησία της χώρας και ως κυβενητική απόφαση που δεν έχει επικυρωθεί από τη Βουλή, ενώ έχει εγκριθεί απλώς με την υπογραφή του Υπουργού Οικονομίας και του Προέδρου της Τραπέζης της Ελλάδος (της... ανώνυμης εταιρείας που λέγαμε!)
7) Αναδιάταξη της Οικονομίας, ορθολογική διαχείριση, μάζεμα των κρατικών δαπανών προς αμφιβόλου προελεύσεως και συμφερόντων οργανισμούς, οργανώσεις κλπ.
Επιχείρηση ανάπτυξης με κρατικά κεφάλαια ή με επιχειρήσεις ημικρατικές κοινής ωφελείας, με συγχρηματοδοτήσεις με τον ιδιωτικό τομέα.
Εκεμτάλλευση του πλούτου της Ελλάδος: οπωροκηπευτικά, αγροτικά προιόντα, κτηνοτροφικά προιόντα, ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, βιοκαύσιμα. πολιτισμός, χειμερινός και θερινός τουρισμός, ναυτιλία, ναυπηγική, δίκτυα επικοινωνίας.
8) Πολιτειακή αλλαγή. Συνταγματική μεταρρύθμιση με πορεία προς την Άμεση Δημοκρατία, στόχος ο οποίος είναι επιτευκτός μέσω της εκμετάλλευσης της σύγχρονης αλλά και συνεχώς αναβαθμιζόμενης τεχνολογίας.
Αποκέντρωση της διοίκησης σε περιφέρειες.
Δημοψηφίσματα για τα σοβαρά, τουλάχιστον, νομοσχέδια.
Η Βουλή να προτείνει νομοσχέδια, οι πολίτες να τα επικυρώνουν μέσω δημοψηφισμάτων και η Εκτελεστική εξουσία να εκτελεί τα ψηφισθέντα από τους πολίτες.
Αυτό είναι Δημοκρατία.
ΥΓ. Οι προτάσεις συντάχθηκαν ως σύνοψη των διαπιστώσεων και των προτάσεων πολλών συνταγματολόγων, πολιτικών αναλυτών και οικονομικών αναλυτών και κυρίως του, πλέον έγκριτου οικονομικού αναλυτή, Δημήτρη Καζάκη.
