Ο αγώνας ενάντια στο χρέος έχει χαθεί,Άλλο ένα καταστροφολογικό σενάριο (με κάποιες πάντως δόσεις ρεαλισμού) παρουσιάζει η δημοσιογράφος Κάθριν Χόφμαν στη γερμανική εφημερίδα Süddeutsche Zeitung, υπό τον τίτλο«Ξεκίνημα προς το άγνωστο». Η δημοσιογράφος διευκρινίζει ότι πρόκειται για ένα όχι τόσο σοβαρό σενάριο για το μέλλον του ευρώ. Ομοιότητες με υπαρκτά πρόσωπα δεν είναι εσκεμμένες χωρίς όμως και να αποκλείονται.
Το σενάριο ξεκινά με την Ελλάδα, αναφέροντας ότι ελληνικά φορτηγά ξεφορτώνουν με απόλυτη μυστικότητα έξω από την Κεντρική Τράπεζα βαριά κιβώτια με τη βοήθεια μερικών δημοσίων υπαλλήλων οι οποίοι τα μεταφέρουν στα υπόγεια του ιδρύματος, μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας.
τα σούπερ μάρκετ έχουν αδειάσει, οι συναλλαγές έχουν ως επί το πλείστον διεκπεραιωθεί χωρίς μετρητά μέσω ανταλλαγής προϊόντων.
Σε δημοσκοπήσεις, δύο στους τρείς Έλληνες έχουν ζητήσει την επιστροφή της δραχμής . Έτσι, τον Οκτώβριο 2012 τα γεμάτα με τα φρεσκοτυπωμένα ελληνικά χαρτονομίσματα κιβώτια ανοίγουν και μικρές δεσμίδες τους διατίθενται στον ελληνικό λαό.
Στις 13 Οκτωβρίου οι πολίτες πληροφορούνται από τα ΜΜΕ ότι την Κυριακή θα έχουν νέες ελληνικές δραχμές έναντι του παλαιού ευρώ. Κατά κεφαλή επιτρέπεται η ανταλλαγή 1000 ευρώ. Πρόκειται για δραστικό κούρεμα.
Δέκα χρόνια αργότερα η ευρωπαϊκή κρίση χρέους έχει παρέλθει. Το ευρώ εξακολουθεί να κυκλοφορεί μεν αλλά όχι σε όλες τις χώρες.
Άνοιξη 2012: Οι για μεγάλο χρονικό διάστημα φόβοι για το κοινό νόμισμα ξυπνούν στους Γερμανούς μια ξαφνική συμπάθεια για το ευρώ. Η ειδησεογραφία από την Ελλάδα επηρεάζει την ξαφνική αλλαγή κλίματος, οι εικόνες φέρνουν στη μνήμη των Γερμανών τη δική τους νομισματική αλλαγή το 1948.
Με την επανακυκλοφορία της δραχμής οι Έλληνες χάνουν σχεδόν όλη τους την περιουσία. Λιγότερο χαμένοι είναι αυτοί που διαθέτουν υλικές αξίες. Και οι τιμές εκτοξεύονται. Το νέο νόμισμα χαρίζει στους Έλληνες ακρίβεια σε τέτοιο βαθμό που τρομάζει και τους Γερμανούς. Σε δημοψήφισμα, η πλειοψηφία των Γερμανών τάσσεται υπέρ του ευρώ αλλά η καγκελάριος Μέρκελ πέφτει όταν η κυβέρνηση δεν λαμβάνει ψήφο εμπιστοσύνης και διενεργούνται νέες εκλογές τις οποίες κερδίζει ο κοκκινοπράσινος συνασπισμός υπό τον Sigmar Gabriel.
Το καλοκαίρι 2012 η Μέρκελ δεν είναι η μοναδική ηγέτης που πέφτει θύμα των αναταράξεων στις χρηματοπιστωτικές αγορές οι οποίες αναμένεται να ενταθούν. Το ντόμινο θα συμπαρασύρει και άλλες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις. Βέλγιο, Ολλανδία Πορτογαλία, Ιρλανδία και Φινλανδία.
Σε πολλές από τις χώρες αυτές θα αναδειχθούν τα λαϊκιστικά κόμματα και θα επωφεληθούν από την οικονομική κρίση και την αποστροφή των πολιτών από την πολιτική. Το σύνθημα «Όχι άλλα χρήματα σε χρεωμένα κράτη» θα έχει αποδέκτη προπάντων μια χώρα:
Η Ελλάδα βουλιάζει στο χάος παρά τα πολλά χρήματα που δίνουν ΕΕ και ΔΝΤ. Τα σκληρά μέτρα που επιβάλλουν Βρυξέλλες και Ουάσινγκτον αποτυγχάνουν λόγω της ελληνικής ιδιοσυγκρασίας και της ωμής πραγματικότητας.
Η οικονομία της χώρας πέφτει σε κατάθλιψη χωρίς να μπορεί να ανακάμψει. Οι πλούσιοι Ελληνες έχουν τοποθετήσει τα χρήματά τους σε ακίνητα του Λονδίνου και σε μετοχές της Ασίας. Οι νέοι δεν έχουν μέλλον και δουλειές. Προσπαθούν να διασφαλίσουν το μέλλον τους και ξεσηκώνονται ενάντια στη λεηλασία της Ελληνικής Δημοκρατίας από μια κοινωνική ελίτ. Η ελληνική νεολαία ζητάει ένα ριζοσπαστικό βήμα. Τέρμα στα χρέη, έξω από το ευρώ, νέο ξεκίνημα.
Η Ελλάδα τολμά ως πρώτη χώρα τη νέα αρχή, Πορτογαλία και Ιρλανδία ακολουθούν κάτω από την πίεση των διαδηλώσεων.
Τέλη 2012 τα χρέη στην Ευρώπη εξακολουθούν να είναι τεράστια, οι πολιτικοί έχουν βρει μια χαλαρή σχέση με το χρήμα καθότι η ΕΚΤ τυπώνει πρόθυμα και μάλιστα οι Γερμανοί το θεωρούν σωστό. Επηρεασμένοι από το μέγεθος του κατορθώματός τους να σώσουν την Ευρώπη και το Ευρώ δίνουν στον πρόεδρο της ΕΚΤ λευκή επιταγή για ανορθόδοξη νομισματική πολιτική χάρη στην ανάπτυξη.
Μόνο ένα ταμπού υπάρχει ακόμα, όλοι το γνωρίζουν αλλά κανείς δεν μιλάει γι΄αυτό. Η αποπληρωμή του χρέους μέσω πληθωρισμού προχωράει καλά στην Ευρώπη. Με ελαφρό πληθωρισμό και κάπως μικρή ανάπτυξη το βάρος του χρέους μειώνεται σε μερικά χρόνια.
Κρίμα μόνο που οι υψηλές τιμές περιορίζουν την αγοραστική δύναμη των πολιτών. Ολα αυτά όμως δεν είναι τόσο τραγικά όσο στην Ελλάδα που χωρίς το ευρώ είναι βυθισμένη σε βαθιά φτώχεια.
Στις 31. Δεκεμβρίου 2012 ο καγκελάριος Sigmar Gabriel στο πρωτοχρονιάτικο μήνυμά του λέει: «Αγαπητοί συμπατριώτες θέλω να είμαι απόλυτα ειλικρινής :Το Ευρώ κατάφερε να σωθεί μόνον όταν τυπώθηκε περισσότερο χρήμα».
