Ο Ολλανδός υπουργός και επικεφαλής του Eurogroup, Γερούν Νταισελμπλούμ, δήλωσε πρόσφατα ότι και η Γερμανία πρέπει να προχωρήσει σε «μεταρρυθμίσεις», φέρνοντας ως παράδειγμα την Ισπανία, Πορτογαλία και Ιρλανδία (!) και απηύθυνε χαρακτηριστική προειδοποίηση στο Βερολίνο “να μην επαναπαύεται στις δάφνες του”. (http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=26517&subid=2&pubid=113366795) Οι δηλώσεις έρχονται τη στιγμή που η Γερμανική οικονομία εκπέμπει σήμα κινδύνου και νέοι τριγμοί ταλανίζουν την, ούτως ή άλλως, εύθραυστη ευρωζώνη.
Η Ευρωπαϊκή νεοφιλελεύθερη οικονομική αυτοκρατορία έστειλε σήμα, στο Βερολίνο αυτή τη φορά και είναι έτοιμη να επιταχύνει τις διαδικασίες για την καθολική επιβολή των καταστροφικών πολιτικών που δοκιμάστηκαν στην Ελλάδα, ώστε να εξασφαλίσει τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου. Φυσικά, αυτός ήταν ο αρχικός στόχος: «Ομοσπονδιοποίηση όμως σημαίνει, ότι οι ίδιες πολιτικές θα εφαρμοστούν καθολικά, οριστικά και πολύ σύντομα, σε βάρος και των ίδιων των Γερμανών πολιτών και εργαζομένων.» (http://failedevolution.blogspot.gr/2013/04/blog-post_11.html), αλλά η προοπτική ενδυνάμωσης του μετώπου κατά της λιτότητας, καθώς και η πιθανότητα μιας Αριστερής κυβέρνησης στην Ελλάδα αρκετά σύντομα, φαίνεται ότι ανάγκασαν τους Ευρωπαίους αξιωματούχους να δείξουν τις προθέσεις τους νωρίτερα.
Η Γερμανία γίνεται τώρα, όσο ποτέ πριν, ο βασικός παράγοντας για την επιθυμητή ομοσπονδιοποίηση, μέσω ενός άνευ προηγουμένου «κουρέματος» του κοινωνικού κράτους, των εργασιακών δικαιωμάτων, των μισθών και των συντάξεων, στο όνομα του ανταγωνισμού και της δημοσιονομικής πειθαρχίας. Οι «υποδείξεις» Ντάισελμπλουμ προς στην Γερμανία δείχνουν με χαρακτηριστικό τρόπο ότι η ισχύς θα μεταφερθεί από το Βερολίνο στις Βρυξέλλες και στους Ευρωπαϊκούς οικονομικούς μηχανισμούς που έχουν ήδη παραγκωνίσει τους πολιτικούς, μέσω των κινήσεων Ντράγκι. (http://failedevolution.blogspot.gr/2012/09/blog-post_8431.html)
Με την μεγαλύτερη οικονομία της ευρωζώνης να υιοθετεί μέτρα λιτότητας, δεν θα υπάρχουν «χώρες-υποδείγματα» τις οποίες θα μπορούσε κανείς να αναφέρει ως παράδειγμα, ούτε άλλες δικαιολογίες. Το μέτωπο κατά της λιτότητας θα καταρρεύσει και η Ευρωπαϊκή πλουτοκρατία θα κηρύξει την τελική νίκη της.
Στο Ελληνικό μέτωπο, η μάχη κορυφώνεται εν όψει πιθανών εκλογών. Η Ευρωπαϊκή νεοφιλελεύθερη οικονομική αυτοκρατορία θα υποστηρίξει την παρούσα κυβέρνηση με όλα τα μέσα, προκειμένου να τελειώσει κανονικά τη θητεία της. Η αντιπαράθεση κορυφώνεται και με αφορμή τις καταγγελίες περί χρηματισμού βουλευτών προκειμένου να βρεθούν οι 180 για να εκλέξουν τον νέο Πρόεδρο της Δημοκρατίας και να αποφευχθούν οι πρόωρες εκλογές που θα έθεταν σε κίνδυνο τον «ομαλό» τερματισμό του πειράματος.
Όμως, οι απόπειρες εξαγοράς ψηφοφόρων έχουν ήδη ξεκινήσει και είναι φανερές. Σε μια απέλπιδα προσπάθεια να επανακτήσει χαμένους ψήφους, η κυβέρνηση ανακοίνωσε σχεδόν θριαμβευτικά την πιλοτική εφαρμογή ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος (μόνο σε 13 δήμους και μόνο για 6 μήνες) και τις αυξήσεις και τα αναδρομικά των ενστόλων.
Είναι καταπληκτικό πόσο εύκολα η κυβέρνηση ξαφνικά βρίσκει τα λεφτά για παροχές, ή, βγαίνει να δανειστεί στις αγορές – με πολύ χειρότερη την κατάσταση στα δημοσιονομικά απ’ότι το 2010 – με τις πλάτες των «φίλιων δυνάμεων» της Τρόικας, κάθε φορά που πλησιάζουν εκλογές και οι δημοσκοπήσεις δείχνουν τα ποσοστά ΝΔ-ΠΑΣΟΚ να κατρακυλούν.
Εντωμεταξύ, η προπαγάνδα του φόβου επιστρατεύτηκε για πολλοστή φορά από κυβερνητικούς αξιωματούχους και από τα συστημικά ΜΜΕ, υπονοώντας στην ουσία μια ολοκληρωτική οικονομική καταστροφή σε περίπτωση μιας Αριστερής κυβέρνησης στην εξουσία. Η πρόσφατη επίθεση των «αόρατων» αγορών κατά της Ελλάδας, με τα σπρεντ ξανά στα ύψη, αποτελεί μια εκτός συνόρων προειδοποίηση-υποβοήθηση στην συγκεκριμένη προπαγάνδα. Την ίδια στιγμή, το Βερολίνο και οι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι προσεγγίζουν τον ΣΥΡΙΖΑ, προσπαθώντας να αποκρυπτογραφήσουν τις προθέσεις του, αλλά κυρίως, για να καταστήσουν σαφές ότι δεν θα ανεχτούν αλλαγή πολιτικής προς άλλη κατεύθυνση.
Μια Αριστερή κυβέρνηση, σε μια πλήρως «νεοφιλελευθεριοποιημένη» Ευρώπη ταγμένη απόλυτα στα συμφέροντα των πλουτοκρατών, θα είναι σαν ένας «Δον Κιχώτης» που θα κυνηγά ανεμόμυλους. Η υιοθέτηση της λιτότητας και των περικοπών από την ίδια τη Γερμανία, καθώς και η καταστολή του μετώπου κατά της λιτότητας, θα απομονώσουν πλήρως μια τέτοια κυβέρνηση, εκτός και αν βιώσουμε μια γρήγορη και γενική άνοδο της Αριστεράς και των αντι-νεοφιλελεύθερων δυνάμεων σε όλη την Ευρώπη, που θα μπορούσαν να αλλάξουν αποφασιστικά την έκβαση του ταξικού πολέμου. Καθώς η σημερινή Ευρώπη δείχνει στους λαούς το πιο αποκρουστικό της πρόσωπο, κάτι τέτοιο δεν θα ήταν καθόλου απίθανο.
του system failure
